TCO e.o.

Verslagen 2010

Verslag NKJ in Breda

Door onze reporter: Kees-Jan Leeuwrik
 

De hele nacht had het af en toe flink geregend, voordat we richting Breda moesten vertrekken.
Bij het opstaan was het droog dus met goede hoop op droog weer richting Breda.
Er waren werkzaamheden aangekondigd waar we op de heen reis gelukkig geen last van hadden, alleen een brug die wel erg lang openstond.
Tijdens het rijden kwam ik er achter dat ik wederom mijn camera vergeten was dus de foto’s zijn gemaakt door andere trial liefhebbers.


Daar aangekomen mochten we de auto’s op het terrein van de manege parkeren.
We moesten alleen lopend met de motor naar het trialterrein wat een stukje verderop lag.
Doordat we lekker vroeg waren kon er weer goed door de proeven gelopen worden om te zien hoe deze waren uigezet.
Bleek al gauw dat het een pittige klus zou gaan worden en strategisch gekeken werd, waar eventueel toch een voetje gezet kon worden om erger te voorkomen.
Ook nog even de tijd kunnen nemen om warm te rijden.


In de witte klasse waren Bart en Dirk wederom present.
Bart moest het dit keer doen zonder zijn vader en dat ging hem prima af hij reed erg netjes en zeker niet te hard  (zie filmpjes op de site van Breda)  Volgende keer kan Johan zijn hardloop schoenen thuis laten.
Dirk zijn motor liep niet lekker wat zeker zijn rijden beïnvloede.
Zijn tweeling broer was ook mee en bleek in de open klasse mee te doen op de motor van zijn vader wat hij niet onverdienstelijk deed (hij werd 2e en dat voor een crosser).
Bart werd 5e en Dirk 6e.
In de blauwe klasse had Rutger het prima naar zijn zin, de proeven waren behoorlijk pittig waar zijn concurrenten meer last van hadden als hij. Hierdoor bleef hij meer gefocust en werd er geen enkele 5 of 3 gescoord.
Er werd dit keer met grote overmacht gewonnen en ging het gelukkig niet om de eentjes.
Moet er wel bij zeggen dat Marnick met pijnstillers reed vanwege een valpartij en de andere concurrent Oscar had gewoon zijn dag niet (voelde niet lekker zei hij).
De vierde rijder kwam dit keer nog aardig in de buurt van de 3e plaats.
Bij rood uiteraard Jesse.
Denk dat hij een hele zware dag had, eerst  op Texel gereden te hebben en ook een hele pittige uitgezette wedstrijd, maar werd ook weer door Marco bijgestaan wat hem de 3e plaats opleverde.
Het weer was uiteindelijk nog best redelijk geworden we wisten wel dat het een wet race zou worden (waardoor het extra moeilijk rijden is) maar in de regen rijden was er gelukkig niet bij.
Dus op het eind van de dag 3 TCO’ers op het  podium

Erg leuk was de Tombola op het einde waardoor iedereen met een leuke prijs naar huis kon vertrekken en bij de prijsuitreiking was het daarom dit keer erg druk (slim aangepakt).
Volgende keer  in Rotterdam na de zomer stop (hopelijk nu alleen nog maar droge wedstrijd dagen).

Uw reporter Kees-Jan Leeuwrik

Verslag NKJ in Apeldoorn.
Door onze reporter: Kees-Jan Leeuwrik

Wederom vroeg op pad om er zeker te zijn dat we op tijd in Apeldoorn zouden zijn en ook nog konden parkeren op dit kleine terein.
Wij waren hier wel eens eerder geweest om te trainen, maar hadden er nog nooit een wedstrijd gereden.
We waren wel benieuwd hoe dit zou gaan worden.
Bijna als eerste aangekomen, kwamen terecht we tussen de verkopers die hun spullen/tenten nog aan het opbouwen waren.
Ook werd er een tent opgebouwd voor de hoge nood, er loopt een rioolbuis langs het terrein waar de deksel van getild werd, daarop een wc en een emmer water voor de deur voor het doorspoelen (prachtig).

Doordat we erg vroeg waren konden we mooi de tijd nemen om de proeven goed te bekijken en in ons op te nemen
Erg gekke dingen zat er er voor de blauwe klasse niet in tot in tegenstelling in Nunspeet.
Proef 1 had wel een heel moeilijk bochtje wat ook later bleek tijdens de wedstrijd.
Hier werd veel gelopen, wat de beste techniek zou zijn om maar geen puntjes te scoren.
Dit keer waren er 3 TCO rijders in de witte klasse.
Voordat de wedstrijd begon vroeg ik aan Bart Schaap of hij de poster van Stefan Everts nog vervangen had voor Adam Raga.
Hij verzekerde mij dat hij dit keer wel wat rustiger door de proeven zou rijden.
Dit resulteerde in een 9e plaats.

Dirk Warmerdam was druk met het uitproberen van verschillende handschoenen (volgens mij kon hij geen keuze maken tussen zijn zomer of winter handschoenen).
De 4 strafpuntjes waren helaas niet goed genoeg voor het podium maar voor de 4e plaats.
Van onze 3e witte rijder is mij de naam  nog onbekend  (wel een foto van).
Wederom in de blauwe klasse de strijd tussen de 3 eerste rijders.
Zoals gezegd werd het eerst puntje gehaald in de besproken proef waar ook Oscar geloof ik een voetje zette.




 

Marnick reed hier wel foutloos maar miste een pijltje in een andere proef wat gelijk een 5 was. Hier zie je hoe belangrijk het is de proef goed door te lopen).
In de tweede ronde werd foutloos gereden, terwijl Oscar wederom een voetje moest gebruiken. De derde ronde werd een herhaling van de tweede wederom de nul.
In de vierde ronde werd toch in de bewuste proef een puntje gehaald en Oscar foutloos bleef.
Beide met het gelijk aantal punten maar doordat Rutger langer de nul had weten vast te houden ging de winst naar hem, dit wist ik ook niet en zo leer je nog wat.
Bij rood uiteraard Jesse die wederom werd bijgestaan werd door Marco Veerman.
Wat resulteerde in een 3e plaats, dus op het podium.

Uiteindelijk  een hele mooie dag in Apeldoorn echter dit keer 2 TCO’ers  op het podium.

Volgende wedstrijd Breda op 30 Mei.

Meer foto's door Gertjan Borst klik hier

Kees-Jan Leeuwrik

Voor de tweede keer werd er een tranning georganiseerd voor de (jeugd) lede om hun talenten nog verder uit te bouwen.
Gelukkig werken de weergoden mee en was het droog. Het terrein lag er uitstekend bij en er was voldoende grip.
Met de training wed o.a. gelet op de houding op de motor met draaien hoe het beste spoor te volgen, de ruimte in de non-stop goed benutten ect.
Deze aanwijzingen werden gedaan door de meer ervaren rijders zoals Aris en Piet Knol.

Links is aan het begin van de training en rechts is enkele uren later. De vooruitgang is duidelijk te zien. Aan de houding wordt nog gewerkt.

Ook onze voorzitter gaf de benodigde instructie, maar dat was meer van de beste stuurlui staan aan de wal.
Al met al was het en heel leerzame training voor de deelnemers.

voor meer foto's zie klik hier.

TCO Tulpen Trial
Door onze reporter: Cees Kruijer

De afgelopen tijd werd er regelmatig over een TCO Tulpen Trial gesproken, alleen wist niemand waar, wanneer en wie organiseert dit?
De "aanstichter" was Piet Warmerdam die in de bollenvelden een privé trialterrein heeft.

Hij is enthousiast geworden door het meedoen aan de Nacht-Trial waar als laatste trial wedstrijd in Nederland nog en echte route wordt gereden.
Bas Zeinstra en Frans Stam trainen regelmatig tussen deze bollenvelden.
Dit privé trialdomein bestaat uit restanten van bouwwerken, "bunkers" in de volkmond genoemd, die onze Oosterburen ruim 65 jaar terug gebouwd hebben met het oog op de trialsport. Rondom dit trial terrein liggen ook nog eens honderden van deze bunkers. Deze probeert men te verstoppen onder bollenvelden en zijn in gebruik bij de bollenboeren voor opslag van alles wat ze niet meer nodig hebben, een vuilnisbelt dus.
Nu is het zo, dat er in onze club een fanatieke triallist is met een triallende zoon die ook bollenboer is en deze man, die Piet Warmerdam heet, is opgegroeid tussen deze bunkers.
Piet leek het ook wel heel aardig om  om een heuse Tulpen Trial te organiseren in mei als alle bollenvelden in bloei staan..
Het bestuur van TCO besloot om er volledige medewerking aan te verlenen, toen waren alle ingrediënten aanwezig om een datum te prikken en een parkoer uit te zetten.
Bas Zeinstra had via de gemeente een soort van informele toestemming gekregen, mits het op eigen terrein gereden werd en niet te grootschalig werd.
Parkeren konden we op het ruime erf van Piet.
Aangezien Piet de contacten met de landeigenaren heeft, is deze begonnen om de route te bepalen. Vervolgens een aantal locaties uitgezocht waar we onze uitdagingen konden neerzetten en de tripel T was geboren.

Zaterdag 1 mei, de dag van de arbeid voor TCO om de non-stop op te bouwen. Onze voorzitter zou Aris en mijn persoon oppikken. We zouden om twee uur bij Piet zijn. Helaas hadden Frans en zoon Robert Klaverboer hun technische kwaliteiten op het repareren van wasmachines overschat en hadden meer tijd nodig de machine te demonteren en was het pas tegen half drie dat we bij Piet en Janet aan de koffie zaten. Vervolgens ploegjes gemaakt en werden we door Piet uit gevent, gedropt met een bos stokken en lint. De ervaren bouwers konden gemakkelijk leuke uitdagingen bedenken.


De iets minder ervaren constructeurs, hadden een meer-keuze non-stop gemaakt , erg verrassend en verwarend. Nadat onze voorzitter een aantal pijlen had weg genomen, was er een eenduidig pad ontstaan voor de heren piloten en behoefde ze niet hun Tom-Tom te raadplegen voor de juist weg naar de uitgang.








Rond de klok van vijf was alles gereed en konden we nog even in de tuin van Piet en Janet neerstrijken voor een koude versnapering. In de tuin vertelde Piet over zijn reis met de spuittrekker vanuit Frankrijk. Later kregen we nog een uitleg van hoe een (tulpen)bol in elkaar steekt en hoe men er een bloem van trekt, heel leerzaam.
Na deze lezing moesten we weg want thuis begonnen de piepers op tafel al aardig af te koelen. Het was tegen zevenen dat Frans ons thuis afzette.

De Zondag begon in Tuitjenhorn droog, wat niet tegenviel gezien de verwachtingen. Na krullenbol Dot opgepikt te hebben snel naar Den Helder waar het ook nog droog was. Onderweg kon je alleen in Schagen zien dat het geregend had.
In Den Helder aangekomen zag ik dat er dankzij de heldere route beschrijving reeds vele motoren met hun piloten de weg gevonden hadden. In de kantine stond de koffie klaar.
Bert had zijn vrouw Marijke mee gebracht die de inschrijving en de punten telling op zich nam. Dat scheelde mij veel werk. Marijke heeft dit vele jaren voor TCO gedaan en is hierin zeer deskundig en zorgvuldig.

De route naar de non-stops ging dwars door en langs de prachtige bollen velden die volop in bloei stonden.
Na de aftrap speech van de voorzitter werden we in vier groepen verdeeld die elk op één van de vier locaties zou starten. Elke groep kreeg een tang en moest zich zelf controleren. Hoe of waarom weet ik niet, maar Frans had het zo geregeld dat op elke locatie een groep was en voor onze groep met tien man was geen vrije locatie.
Dus maar besloten om op de laatste plek met non-stop 6 en 7 aan te sluiten met de groep die daar al was, anders bleven we rondjes rijden. Deze non-stops waren op het terrein van de firma A.A. van der Vlugt gesitueerd.

Non-stop zes werd door Gerda van Saane gecontroleerd. Gerda is de moeder van de twee talent volle piloten René en Jolanda. Het was een lange non-stop waarbij ik per ongeluk een keer een paaltje miste. Dit werd gelukkig gesignaleerd door trialdealer Johan Schaap die dit zo luid kenbaar maakte dat ze van non-stop 7 kwamen kijken wie er geslacht werd. Johan nogmaals bedankt voor je oplettendheid, want hierdoor had ik bijna een paar punten gemist. Het venijn bij deze non-stop zat hem in de staart, richting uitgang, in de vorm van onregelmatig neergelegde banden. Hier werden de meeste puntjes verdient in de rode en gele klasse.

De non-stop er naast werd gecontroleerd door Dorus. Ook weer een lekkere stuur non-stop waarbij goed op de pijltjes moest worden gelet, want menig piloot reed hier verkeerd. Dorus werd hier extra verwend door Frans en Dot. Ik weet niet of dit van invloed is geweest op het aantal strafpunten die deze heren hier gescoord hebben.
Ik dacht dat ik de brommer van Jack Arkelen zag die hier een salto achterovermaakte. Voor de beginnende triallisten was het moeilijk genoeg, maar niet gevaarlijk.



 

Vervolgens over het land van buurman Victor Warmendam richting de kantine voor een verse kaart en op naar de volgende uitdagingen. Volgens de route kaart die Piet voor ons gemaakt had, moesten hier zeven slingers gemaakt worden. Er werd wel geslingerd door de met hopen stro bedekt land door de piloten, maar deze hadden een ongecontroleerd karakter.
De non-stops op één en twee waren ook weer van prettig niveau, maar door geconcerteerd te rijden kon men de voeten op de steppen houden. In de laatste ronde werden de houten stammen door de regen spek glad met als gevolg dat even snel een voetje gezet moest worden om in het juiste spoor te blijven.

Door naar non-stop drie op het land van Rob Jimmink, die zelf ook een zoon Stephan had mee rijden.
Op deze zand/prut hopen was het lastig sturen en er moest zo maar af en toe een voet of zelf heel veel voeten worden gezet. Hier werden veel puntjes verzameld. De afstap bij de uitgang in de vorm van een halve stelconplaat op een graafbak liet in de blauwe klasse vele voetjes zien.

Snel door naar de laatste twee uitdagingen, non stop vier en vijf over het land van Hans Duineveld. Non-stop vier was een non stop van rustig en secuur sturen dan konden de knipjes aan de linkerkant van de kaart blijven. Voor onze groep waren dit tevens de laatste twee non-stops in de laatste ronde en toen was het al behoorlijk nat geworden.
Rood moest hier over enkele buizen en voor Johan Schaap en onze voorzitter was het hier vaak trekken om de motor er overheen te krijgen. De ijzeren plaat die er voor lag werd naar mate het natter werd, niet stroever. Zelf Dot, een gele piloot, vergiste zich in de wrijving  tussen zijn achterband en ijzeren plaat en viel door tekort gang terug van de buizen.
De vijfde non-stop was voor de lagere klassen eentje van lekker sturen.
Voor de rode en de gele piloten lagen er twee serieuze obstakels die geslecht moesten worden. De eerste werd gevormd door twee buizen die achter lagen waar net een brommer tussen paste. De tweede was een trap omhoog over een ijzeren luik tegen een betonnen opstap op.  Deze opstap was goed te doen, totdat het begon te regenen De plaat werd spekglad en het werd heel moeilijk om het voorwiel nog enigszins te lichten. Frans vond hier zijn Waterloo en Johan was bijna zonder brommer boven gekomen. Ik zelf wist in de laatste ronde nog net boven te komen door de brommer naar boven te duwen en zo een vijf te voorkomen.

Daarna was het opruimen onder gestaag neer vallende nattigheid en richting "stal".
Marijke ten Haaf (de vrouw van de Italiaanse snackbarhouder Bert) telde hier de punten, geholpen door zoon Mario. Mario was tevens de enigste uitvaller als gevolg van een gebroken gaskabel. Net als de vorige keer was het weer een close race tussen enkele piloten, waarbij bij gelijk strafpunten de nullen, vervolgens de enen en toen zelf de twee geteld moesten worden om onderscheid in de ranglijst te kunnen maken.
Ondertussen hadden enkele piloten de weg naar de rijkelijk gevulde koelkast in de kantine gevonden, waarschijnlijk door dat Piet en Janet deze weg diverse maal gedemonstreerd hadden.
De jeugd vermaakte zich uitstekend in de schuur op alle soorten van fietsjes, springstokken en een schansjes waarbij ze de grote triallisten na deden.
Johan schaap deed hier goed zaken met zijn trial winkeltje.

Nadat de punten geteld waren werden de deelnemers en ander aanwezigen in de kantine gepropt voor de huldiging.
Er waren 37 inschrijvingen.
De uitslagen waren heel close. In de blauwe klasse moesten zelf de "tweeën" geteld worden om Jolanda van Saane en Ron Bood te kunnen scheiden.
Nico Jongejan, onze secretaris, nog herstelde van zijn skivakantie was uit de hoogste klasse een trede af gezakt naar rood, is alweer aardig aan de beterende hand, want hij eindigde samen met winnaar Frans Stam in deze rode klasse op de hoogste trede van het ere schavot. Alleen Nico reed buiten mededingen mee.
Ook Bas Zeinstra een van de initiatiefnemers moest vanaf de zijkant toe kijken als gevolg van een uitstapje naar de kartsport. Bas liep hierbij onder andere gekneusde ribben op en het lachen doet hem nog pijn.
In de sportklasse was het Kris de Boer de tulpen pakte met een eerste plaats. Net als afgelopen zaterdag toen hij met de cross in zijn klasse ook al wist te winnen.
In geel gingen de tulpen naar Aris. Maarten Rottier reed tegen zich zelf in de jeugd klasse en wist te winnen.
Blauw had een heel verrassende winnaar. Sjaak Vlaar, gepensioneerde triallist en ruikend aan de AOW, wist de gevestigde orde ruim achter zich te laten en wist te winnen.

Frans eindigde de huldiging met het bedanken van Piet en Janet voor het beschikbaar stellen van de accommodatie en de koffie en overhandigde Piet een fraai boeket bloemen, wat een welkome afwisseling is na al die tulpen die we onderweg hebben mogen aanschouwen.
 

De middag schoot al aardig op toen wij de rit naar huis aanvingen. Enkele mensen bleven nog achter om de spullen bij de non-stops op te halen en de unieke "Warmerdam" gesponsorde route pijlen op te ruimen en om daarna Piet en Janet verder te helpen met het leeg maken van de koelkast.
 

De TCO Tulpen Trial wedstrijd is zeker voor herhaling vatbaar en gaat misschien wel een vast plaatsje op de TCO kalender veroveren en dan hoop ik dat Bas deze keer wel mee kan rijden.

Cees

Voor meer foto's klik hier: gemaakt door Jack van Arckelen, Frans Kalverboer en Cees Kruijer
Voor uitslagen klik hier

 

Als gevolg van de grote belangstelling van de TCO'ers voor de Superbike in Assen is deze datum al jaren opgenomen op de kalender van TCO.
Ook dit jaar reisde weer vele TCO'ers af naar de Superbike, was dit vroeger nog op de motor met een tentje, tegenwoordig tel je niet meer mee als je camper korter is als 10 meter, een caravan is voor de onderklasse en met een tentje tel helemaal niet meer mee. De comfort moet minmaal zijn wat je thuis ook mag verwachten. De echte harde bikkels kwamen er achter hoe koud het in Assen in April kan zijn.

Omdat mijn vorige caravan weg geschonken was, moest ik op zoek naar een "nieuw" mobiel home. Op de weide naast het huis van Aris stond al enige jaren een fraaie caravan op gesteld als stacaravan. Het was hoog nodig om deze weer eens op de weg te brengen.
Na de schapen er uit gejaagd te hebben de banden druk met 3 bar verhoogd te hebben, kreeg ik deze weer in beweging. Daarna nog even met WD40 en de vetspuit er omheen en hij was weer helemaal APK.
Vrijdagmorgen kon ik samen met vriend Tom, broer van Dorus en oom van Aris en heeft heel vroeger ook nog eens iets met een trial motor gehad, afreizen naar Assen.
De zon deed aardig zijn best maar de temperatuur wilde niet boven de 14 graden uitkomen.
 In Assen hadden zich al veel mensen geïnstalleerd.
Oud secretaris Klaas Veerman had donderdag al een territorium afgebakend met origineel triallint.
Dorus licht overspannen als gevolg van al het geregel voor dit evenement, zat al lekker aan een kouwe Amstel.
Dorus zit in het bestuur van de organisatie van het Superbike weekend en heeft de rol van voorzitter, secretaris, penningmeester, biermeester, en eierenbakker.
 

Onze directe buren waren drie generatie ten Haafjes, Bert, Marcel en Jeffry.
Bert zorgt al jaren voor de stroom in het kampement door middel van een "geleend" aggregaat die hij "vergeten" is terug te brengen.
Iedereen mag hem de stekker er in steken met als gevolg dat als er 's morgens tien koffiezet apparaten staan te koken, het aggregaat door zijn poten zakt.
Bert, voorheen zelfstandige glasslijper, is als gevolg van de crisis een Italiaanse snackbar begonnen en net als bij de chinezen helpt de hele familie mee in de keuken.

Het was aangenaam vertoeven op de camping, de bieren waren koud, het zonnetje deed zijn best, en het volk was gezellig.
Echter toen de zon begon te dalen ging de temperatuur ook mee naar beneden, de wind begon op te steken en waren we gedwongen ons toevlucht te nemen tot een grote Wigwam van Winnetou, om daar de avondmaaltijd te nuttigen.

Hier werd door Aris een culinair hoogstandje gepresenteerd.
Het diner bestond uit een hoofdmaaltijd met een echte originele hamburger, gelukkig niet bij de slager vandaan, maar daar over later meer, worteltjes, doperwten en rode kool, veel aardappelen en een heerlijke jus. als toetje kon men kiezen uit gele of chocolade vla. Tijdens het diner werden er diverse koude dranken geserveerd, variërend van Amstel tot Dommels.
Vervolgens werd het tijd om de barbecue te starten om de temperatuur in de tent omhoog te brengen.
Iedereen zat met een gloeiend hete kop en koude voeten als gevolg van de vrieskoude wind die onder het tentzeil doorblies. Toch zaten er nog verschillende mensen buiten bij het Veermankamp, maar dat was niet vreemd, hier hadden ze op de kou gerekend en dronken ze antivries.

Zoals eerder reeds verteld, het comfort gehalte stijgt elk jaar en de organisatie Dorus dus, had voor de avond een verwarmde mobile-unit laten aan rukken van de firma Piet Stoop & Zoon, hier was het goed toeven met koude pilsjes en muziek.
Deze zoon Mike hoopt in juni schoonzoon te worden van Dorus en was een weekend mee op voor de laatste proef.
De kans dat dit lukt schat ik niet hoog in, want de tweede avond ging Mike uit en met hem ook de muziek in de tent. Je wilt je dochter niet opzadelen met iemand die zijn echtelijke plichten verzaakt.
De volgende dag was het voor ondergetekende tijd voor een balans dag.
Uit de tenten werden de echte kampeerders getild, ze waren stijf bevroren, en in de zon gezet om te ontdooien.
Een beetje hete koffie erin en even later konden de kaken ver genoeg van elkaar om er een heerlijk gebakken ei met spek van Dorus in te laten glijden.
Ondertussen waren er nog diverse andere mensen bijgekomen die 's morgens in de vrieskou op de motor van huis waren vertrokken. Tegen elfen werden de spullen gepakt en werd het tijd voor een rondje circuit om op diverse punten de coureurs te zien trainen en kwalificeren.

Dit rondje eindigt in de GT om daar de superpole te aanschouwen en voor enkelen bij een biertent.

Daarna weer terug wandelen richting kamp en in de Haarbocht nog even een race bekeken van de super stock 600. Dit is een raceklasse tot 20 jaar. Een 16 jarig knaap wist deze race op zijn naam te zetten na een spannende strijd volgens de reglementen van de dood of de gladiolen.

Na eerste in het kampement een koude verfrissing te hebben genoten, werd de barbecue weer opgestart.
Deze barbecue is een van de de vele hoogtepunten van het weekend. Gelukkig koelde het niet zo hard af als de vrijdagavond.
 

Daarna mocht slager Chris Blankendaal onder begeleiding van de Opper Barbecue Specialist Klaas Veerman het vlees heet maken.
Zoals elk jaar heeft Chris het niet gemakkelijk, omdat er lieden zijn die de kwaliteit van zijn slagerkunsten ter discussie stellen.
Het meest vlees kwam prima van de barbecue, maar toen Klaas even zelf een stukje vlees in het grote lijf aan werken was, wist de Chris de saté heel krokant te maken. In de volksmond heet dat aangebrand.
Ondanks alle commentaar werd er volop gesmuld.

Chris was zelf ook iets aangebrand als gevolg van zon, wat te zien is aan de identieke kleur van zijn rode Ducati shirt en gezicht.
Door de dames werd hij behandeld met verzachtende zalfjes.
Klaas kreeg tijdens de barbecue een fraaie award voor het verschroeien van het vlees dat hij al vele jaren uitstekend doet.

Na gezamenlijk de het terrein geschoond te hebben op naar de feesttent van Piet Stoop en Zoon waar tot twaalf uur verder gefeest werd.
 

Beroepskrullenbol Dot ging al om negen uur in de stand-by stand.
Helaas ging de aanstaande schoonzoon van Dorus ook in de stand-by stand en was niet meer aan te krijgen. Het gevolg was dat de muziek die uit de I-phone kwam, niet meer geactiveerd kon worden. Een min puntje voor de organisatie.

Na Mike neer gelegd te hebben op zijn zwager, het licht uit gedaan te hebben en de kachel en de boel maar afgesloten te hebben, de warme caravan op gezocht voor de nachtrust.
Na vriend Frans die ook deze nacht bij ons in de caravan overnachte, nog een enkele voorstellen te hebben gedaan, waarbij hij ook nog iets warms binnen kreeg, die hij overigens van de hand wees, lekker gaan slapen.

De volgende dag om negen uur werden we gewekt door Dorus die de eieren al aan tweekanten gebakken had.
Beroepskrullenbol Bram Strooper had het zo koud gehad af gelopen nacht, dat hij om halfzeven maar een rondje was gaan lopen om toch nog enigszins warm te worden.
 

Het beloofde een warme dag te worden en ik besloot een "korte broek" aan te trekken die ik van mede kampeerder Frank Hogevorst mocht lenen. Deze broek heeft een ruitjes patroon en de kleur nijgt naar roze. Met deze broek oogstte ik veel bewonderende blikken van de vele dames.
Na de uitgebreide ontbijt sessie richting Stekkewal- Bulten, waar we op de tribunes een aantal bloed stollende races hebben mogen aanschouwen.
Op de tribunes liep de temperatuur onder het Drentse zonnetje aardig op en konden de shirts uit en de zonnebrand uit de tas gehaald worden.

Tussen de races even naar boven op de dijk waar een heerlijk windje blies. Tevens kon men genieten van het vele volk beneden wat voorbij schoof.
Het was het een drukte van belang bij de sloot waar de heren hun blaas leegden.
Aan de overkant van deze sloot is ons kampement gelegen. Ik begrijp nu waarom sommige dames niet geïnteresseerd zijn in de races. Deze zitten aan de overkant van de sloot achter de Libelle of Margriet, gezicht richting sloot, te genieten van het gene de heren hun te bieden hebben.
Na afloop van de tweede spannende Super-bike race hadden de meeste genoeg race geweld mee gemaakt en gingen richting de camping om de boel te pakken om 's avonds niet te laat thuis te zijn.
Na, via een omweg eindelijk weer op de Smildervaart te zijn aangekomen, zag ik dat de temperatuur naar de 25 graden was gekropen. Een half uur later reden we in een bui en was de temperatuur bijna 10 graden gezakt om vervolgens weer naar boven de twintig te gaan.

Na de caravan weer op de schapenstalling te hebben gezet en vriend Tom bij zijn harem te hebben afzet, nog even de spullen bij Frans gebracht. Frans was op de motor gegaan.  Bij hem aangekomen stond de televisie aan op motorsport en hij zelf was uit, met een bordje eten nog op de schoot. Er lag een vredige uitdrukking op het gezicht en waarschijnlijk droomde hij nog van afgelopen nacht in de caravan.

Het was weer een geslaagd weekend met mooie weer, spannende races en een heel gezellige groep. Op naar volgend jaar en organisatie bedankt voor het verzorgde weekend.

Cees

Meer foto's klik hier

Verslag Rotterdam 25 april 2010-04-25
door Willem Duineveld

Het was een zonnige dag in april en ik ben via Purmerend om Mario op te halen, afgereisd naar Rotterdam om daar de eer hoog te houden van TCO.
Daar aangekomen was het al een drukte met brommers en rijders, maar wat meteen opviel dat er veel TCO leden (10 stuks en Bart die wat ging trainen) hun kamp daar hadden opgeslagen.
Dus dat was ff handjes schudden en bijpraten alvorens we de wedstrijd in konden gaan.
Het was er warm en stoffig, want het had er niet veel geregend de afgelopen tijd.
De non-stops voor de witte klasse waren voor sommigen te makkelijk, maar ook voor anderen weer erg moeilijk, zo bleek na de eerste ronde.
Het was oppassen geblazen met dat gladde en rulle zand, want een voetje was zo geplaatst.
Zelf reed ik wel aardig maar was wel een beetje trillerig, door de korte nachtrust, omdat ik nog een klus als brandweerman moest klaren de nacht daarvoor.
Ook Robert klaagde een beetje over een puntmuts op zijn hoofd, maar naar later bleek was die aan het einde van de wedstrijd verdwenen.
Frans had er wel zin in deze dag dus hij ging er vol in met de kleppenmotor, maar kleppen of niet, de motor deed toch andere dingen dan wat Frans had gedacht, en ja hoor na een paar rondjes had hij zowaar een paar vijven geschoord ( nee geen wijven) en eigenlijk met een deuk in zijn ego verder te rijden, met de gedachte dat hij de overwinning nu wel kon vergeten.
Het ergste is nog, we werden in de witte klasse door een meisje verslagen en dat geeft toch te denken.
Johan en Marco zag ik ook lekker rond tuffen en ze lachten wel constant, maar of dat door de resultaten kwam weet ik niet maar ze vonden het een leuke wedstrijd.
De Boekeltjes reden ook rond op de baan en hierbij deed Kees erg zijn best om zich staande te houden in witte klasse.
De inzet was prima en je ziet hem elke dag wat groeien in zijn prestaties.
Dit komt ook door net aangekocht materieel wat het bijzonder goed doet.
Mario reed ook zijn rondjes en belande in de middenmoot uiteindelijk wat eigenlijk wel wat beter kon, maar het zat er vandaag niet in.
Marco Reit was ook van de partij en die reed de sterren van de hemel.
Na een kort interview wist hij me te vertellen dat het toch allemaal niet meer zo makkelijk gaat, om op dit nivo te komen zowel lichamelijk als geestelijk.
Hij vertelde me dat hij al maanden in training is op de sportschool en op de motor om toch maar weer het top nivo te halen.
Aan het einde van de dag stond hij dan ook weer als van ouds op het hoogste schavot om de eeuwige roem te kunnen ontvangen.

Willem

Verslag NKJ in Nunspeet 17 april
door Kees-Jan Leeuwrik

 In tegenstelling tot de andere wedstrijden nu op zaterdagochtend al vroeg op pad.
Bij Diemen zouden wegwerkzaamheden plaats vinden dus extra vroeg voor de zekerheid maar desondanks toen wij de Zeeburger tunnel door waren gereden stond bij de afslag al de file. (ik hoorde dat andere Noord-Hollanders zelfs via de afsluitdijk waren gereden).
Na de file volgas richting Nunspeet alwaar de wedstrijd pas om 12.00 zou beginnen .
Het terrein was al erg druk en er werd volop warm gereden.

Door een tekort aan controleurs moest ik dit keer ook bijspringen waardoor ik niet mee kon lopen.
Bij de Blauwe klasse waar Rutger rijdt zou het waarschijnlijk weer tussen de eerste drie gaan, want het verschil met de rest is (helaas)  te groot.
In eerste ronde werden wel erg veel puntjes gereden, waardoor er daarna niet veel meer fout moest gaan. In het losse zand moesten eerst de sporen nog worden gereden.
Tot de laatste ronde reed Rutger voor de 2e plaats maar door een off day van Osar Leune (die was hard gevallen ) en een val van Marick Mollemans in de laatste ronde kreeg hij de dagzege in de schoot geworpen.


Moet wel zeggen dat dit keer de blauwe route erg pittig was uitgezet wat ook terug te zien was in de punten aantallen.
De andere TCO-ers; Jesse Koomen had weer zijn “personal coach” Marco Veerman mee waardoor hij beter reed en de 2e plaats behaalde.
Zijn vader zag ik met allerlei digitale apparaten door het bos rennen dus daar zijn ook de nodige beelden van ( Ik was dit keer mijn camera vergeten waardoor er geen foto’s zijn).
Dirk Warmerdam was ook weer van de partij en reed met zijn nieuwe “ BETA” ook zijn rondjes (witte klasse) en in zijn enthousiasme af en toe een onnodig foutje maakte, ondanks dat een 3e plaats.
Tenslotte Bart Schaap die reed wel erg hard door de proeven (denk toch iets van motorcross aspiraties) met zijn vader hard rennend achter hem aan dat hij toch iets rustiger door de proeven moest rijden, hij werd 6e.
Uiteindelijk op een hele mooie dag 3 TCO-ers op het podium.

Volgende keer Apeldoorn op 16 mei.

Voor meer foto's klik hier
 

Het is 's morgens zonnig en het ziet er voor vandaag goed uit voor de derde wedstrijd om het TCO kampioenschap.
Wim "molenbouwer" Duineveld pikt me op, want zijn vast buurman Nico is nog niet geheel hersteld van zijn ski avontuur en mijn maatje Dot heeft weer eens doop-kraamfeest wat ongetwijfeld eindigt in drank.
In Den Helder aan gekomen waaide er een schraal windje. Er werden 5 non-stops in elkaar gezet.
Doordat de heren crossers een vrij weekend hadden was het heerlijk rustig op de baan en konden we deze betrekken bij het uitzetten van de hindernissen. De opkomst was behoorlijk te noemen met 27 deelnemers.
Na het openingswoord van voorzitter Frans, waarbij deze vertelde dat er gister papiersnippers in Warmenhuizen waren uitgereden, vonden de meeste dat ze genoeg onzin hadden aan gehoord en wilden zich meten op de non-stops.

Dorus stond op de eerste uitdaging. een technische non-stop die met een nulletje te doen was.
Halverwege de wedstrijd stonden er een aantal piloten vreemd te kijken toen ze na het rijden van de non-stop bij de uitgang dachten te zijn aan gekomen waar deze de vorige keer nog was, was deze er niet meer.
De beteuterde gezichten waren legendarische en Dorus lag elke keer weer in een deuk.

Dit was tevens de favoriete non-stop van onze voorzitter Frans die zich hier graag even op op een wat intieme plaats liet kietelen door Dorus.

Stom van hem om dan gelijk maar twee voeten neer te zetten want daar krijg je weer strafpunten voor.

Frans genoot zichtbaar!
Na 20 keer deze non-stop te nomen te hebben vond de organisatie het welletjes want bij de ingang begon de zaak te verstoppen.

 

Gert-Jan Borst was zo blij dat ie bij de uitgang was, dat hij er bij ging leggen.

Dorus gaf hiervoor een vijf en Gert-Jan zijn "vrienden" waren het hier roerend mee eens.
Gert-Jan vond dat ie al lang uit de non-stop was.
Zoals op deze foto duidelijk te zien is, is het vallen van Gert-Jan waarschijnlijk al bij het inrijden van de non-stop begonnen.
Een terechte vijf dus.

 

Onze geblesseerde secretaris controleerde op twee. Ook weer een lastig ding wat het uiterste van mens en machine vraagt. Toch kond er hier ook nulletje gehaald worden.
De wachtkamer was gezellig gevuld voor de ingang. Kwam de grijs-zwarte kuif van Nico boven de bergtoppen, dan kon de volgende weer starten.
Nadeel was dat je hierdoor niet even de kunst kon afkijken, aangezien men geen zicht had op de non-stop.

De derde was voor vast controleur John Koomen van de tuinen. Een hele lastige pittige non-stop die wel bedwongen kon worden. Hier werden veel drieën gescoord. Zelf moest ik hier afscheid van mijn motor nemen, toen deze met zijn step achter een betonnen buis bleef hangen en ik zelf van plan was om verder te gaan. Gelukkig viel de schade mee want, ik had al eerder het halve buitenlint om mijn achterwiel hangen en twee vijven geven in één non-stop kan gelukkig niet. De knipjes kreeg ik van een lief dametje Arletta Leeuwrik.






Ondertussen deed mijn chauffeur Wim Duineveld goed zaken, als een volleerd koorddanser danste hij over de hindernissen, licht als een bergbok sprong hij van het ene beton blok naar de volgende buis.
Ik vermoed dat hier doping in het spel is geweest. Hij had eigen "koffie" mee ondanks dat ik aangeboden had ook voor mijn chauffeur te willen zorgen.
Het bestuur beraamd zich nog over de uitslag

De vierde non-stop was van Sjaak Vlaar, terug van weg geweest. Voor rood was het probleem niet zo zeer technisch als meer de durf om de brommer van een paar flinke buizen te laten zakken. In de eerste ronde kon je nog er om heen sturen, maar in de tweede ronde moest je er echt van af.
Wat was dat eng!
Ik dacht echt dat ik over de kop zou gaan en was niet de enigste met angst om het vege lijf.

De laatste werd bemand door de vader van nieuwkomer Daan van Daele die hier zijn eerste wedstrijdje reed en het heel behoorlijk deed. Het leek of hij al jaren op een trialbrommer had gereden. Daan had cross en mountainbike ervaring en dat kon je zien.

Aris kon zijn brommer niet aan de gang krijgen als gevolg van waarschijnlijk ontstekingsproblemen en kon zodoende zijn titel niet verdedigen.

Dit openende voor Piet Knol de mogelijkheid om naar de rozen te grijpen, hij moest alleen zijn neef Robert Kalverboer achter zich zien te houden, aangezien de andere gele piloten niet reden.

Aris kon men gedurende de wedstrijd hard lopend achter zijn dochter aan zien rennen om deze op haar fietsje door de non-stop te coachen.
De gele klasse was helaas slecht vertegenwoordigd.
De uitslagen vroegen wat extra aandacht, omdat er velen met gelijke punten waren geëindigd en zelf met ook nog met gelijke enen.



In blauw waren er drie piloten met 10 punten. Marco Loof pakte de rozen net voor vader en zoon Boekel weg, waarbij de grootste weer eens liet zien waarom hij de grootste was van de twee.

Hierna konden we de spullen inpakken en moe maar voldaan naar huis koersen.
Peter Glas was ons reeds voorgegaan en had zoveel haast dat hij zijn kaart had vergeten in te leveren.

Voor uitslagen zie Uitslagen

Voor meer foto's klik hier

Uw verslaggever Cees

Verslagje NK-JEUGD in 21 maart in Schijndel.

Afgelopen zondag was de 2e ronde van het NK jeugd in Schijndel.
De dag begon weer goed het regende en de boel was lekker nat.
Zag dat er nog twee TCO leden arriveerden Jesse Koomen en Bart Schaap.
Redelijk vroeg vertrokken dit keer om het parcours s’ ochtend eerst even door te lopen.
Zag er niet erg moeilijk uit maar door de nattigheid wel een beetje tricky hier en daar.
 

In Zelhem was blauw toch heel wat moeilijker uitgezet
Zag dat er nog twee TCO leden meededen Jesse Koomen en Bart Schaap

De eerste ronde bleek eigenlijk bepalend voor de dag doordat alles nog nat was werden hierdoor de meeste puntjes uit gedeeld (althans in de blauwe klasse).
Later werden er droge sporen gereden wat het wat makkelijker maakte.

Rutger had tot in het begin van de  laatste ronde 2 strafpuntjes en zijn directe concurrent Oscar Leune 4 strafpuntjes.

Zaak bleef om geconcentreerd te blijven echter in de een na laatste proef toch een onnodig voetje dus 3 straf puntjes. Met het verschil van 1 strafpuntje minder de laatste proef in en gelukkig foutloos waardoor er met 1 punt verschil gewonnen werd.

En op het eind van de dag eindelijk het zonnetje, volgende ronde is in Nunspeet.

Waarschijnlijk zal er hier wel wat meer punten gescoord worden want die zand grond maakt het altijd wel moeilijker.

De twee andere rijder kwamen helaas dit keer niet op het podium zoals in Zelhem (beide op de 4e plaats).

De foto's zijn nog van Schijndel

Het leek wel in een vorig leven dat beroepskrullenkop Daniël Mooij me voor het laatst met de witte transporter op gehaald had.
Ik verzorg de broodjes en Dot de koffie. Alleen jammer dat hij geen bekkers geregeld had, zodat we ombeurten een slok uit de pot moesten nemen.
Gelukkig was het droog, een beetje winderig, maar verder uitstekend weer om een goed prestatie neer te zetten.
Omdat er afgesproken was de non-stops niet te moeilijk te maken, maar van een prettig niveau, was het voor de hoger klassen best pittig uitgezet.

De rode klasse werd aangevuld met een paar jeugdige talenten, Jesse Koomen en Rutger Leeuwrik. Deze hadden het plan opgevat om de oude garde het vuur aan de schenen te leggen. De kampioen van vorig jaar Robert Kalverboer was door gepromoveerd naar de gele klasse.
Na de aftrap speech van onze voorzitter de heer Klaverboer, was de brommer van Peter Glas zo enthousiast dat deze spontaan eigenhandig een wheelie maakte. Het eerst applaus was voor Peter, die de brommer maar net onder controle wist te houden.

Aan controleurs was dit keer geen gebrek dankzij de familie Warmerdam die zich vrijwillig had laten bezeren, zodat vader Piet en zoon Dirk elk met een kniptang op pad konden. Piet vertelde dat hij nog best last had van zijn gekneusde ribben, maar ondanks deze blessure zijn vrouw vanmorgen toch nog kon verwennen, want ze was 47 lentes jong geworden. Tevens wist Piet te melden dat hij bezig was met het organiseren van een heuse tulpen trial. Deze zal in het weekend van 1 mei plaats vinden. Details volgen nog.

Zoals reeds eerder aangegeven, was het een stevig niveau en dit vergde het uiterste van mens en machine. Voor de brommer van Rob Maessen was het allemaal te veel. Na een paar non-stops begon deze te hoesten en te kuchen en gaf de geest. Deze brommer is in onderhoud bij garage bedrijf Schaap. Gelukkig heeft Rob levenslange garantie!

De eerst non-stop waar Piet Warmerdam samen met Henry van Klaveren controleerde was pittig, zowel voor rood als geel. Bert "zwartglas slijperij" ten Haaf zag ik hier op zijn karakteristieke manier van zijn brommer afrollen. Dankzij zijn jarenlange ervaring in vallen bezeerde hij zijn eigen niet.
Timmerman Wim Duineveld nam de grote zwarte band heel speciaal en hij en zijn brommer kozen bij de afsprong ieder een eigen weg die eindige in een horizontale landing voor beide. Piet gaf hier vijf punten voor. Als je gedacht had alle hindernissen te hebben overwonnen, moest er via een route door blubber naar de uitgang gereden worden. Hier werden onbedoeld veel voetjes gezet.

De non-stop van onze controleuze Gerda zorgde voor veel trek en til werk om de brommers op en over de obstakels te krijgen. Het gevolg was dat de armen hier van oprekken.
De dochter van Kees-Jan Leeuwrik kon hier al heel aardig puntjes knippen.

Dirk Pzn. controleerde op de berg. Voor geel een heerlijke uitdaging en voor rood zorgde het bij de meeste piloten ervoor dat de armen nog meer op de proef werden gesteld. Ze werden steeds langer. Bij Piet Knol sleepte ze bijna over de grond. De boomstammen waar de brommer overheen getild moest worden waren de reden achter dit gevecht.

John "tuincentrum" Koomen knipte de puntjes op een non-stop met een voor rood lastige entree. Met een beetje omzetten kwam je hier een heel eind, maar dat is voor de meeste rode coureurs niet weg gelegd. Soms lukte het met een gelukje, maar meestal was een voetje nodig. Gevolg erg veel drieën in deze nonstop.

De non-stop op het einde werd door Dorus gecontroleerd. Voor geel een paar stevig opstappen waar een groot hart voor nodig was. De laatste draai bovenin zorgde voor veel voeten in de losse grond. Dorus sinds een half jaar weer in bezit van een 1098 Ducatie wist te vertellen dat afgelopen week toen hij een rondje wilde rijden, zijn motor weigerde te starten. De accu was vol, het licht brandde, alleen de startmotor ging niet rond. Na een telefonisch consult met Star Twin, wist deze te vertellen dat de versnelling in zijn vrij moest staan. Dit wordt door een groen lampje gemeld, zoals de meest motorrijders onder ons wel weten. Hierna sloeg de motor aan en kon hij genieten van een fris rondje. Gelukkig had hij een helm, op want het schaamrood stond op de harige kaken.

Na afloop was het nog even wachten op de uitslag. Zoals te doen gebruikelijk in Nederland is het sinds de gemeenteraad verkiezing te doen gebruikelijk om alles twee keer na te tellen. Mede als gevolg van de conditie van onze kniptangen, de slechte verlichting in het motorrovershol en misschien een beetje door de kippigheid van onze telster Ellen Rottier moesten er een paar correctie worden gedaan. Was dit niet gebeurd dan was Peter Glas met kop en schouder winnaar in de rode klasse geworden.

Hierna konden de begeerde rozen aan de rechtmatige winnaars uitgereikte worden. Gezien het aantal punten, was het een pittige wedstrijd.

Overal stonden piloten, als ze een non-stop waren uit gereden, met de armen te schudden om de kramp er uit te slaan.

Voldaan konden we rond de klok van drie op huis aan.

Cees

Voor de uitslag klik hier
Voor meer foto's klik daar: foto's
Voor een Ducatie klik hier

Voorjaarstraining

Zondag 7 maart, een dag die begon in de vorst en eindigde in de zon.

In tegenstelling tot vorig week, toen het bijna niet stopte met regenen, was het deze dag uitgesproken mooi zonnig weer.
Op weg naar IJmuiden werd ik regelmatig ingehaald door enthousiaste motorfanaten die het winterse stof van de brommers afreden.
In IJmuiden aangekomen was ik lang niet de eerste, John en Jeffry Koomen, het gezin de Rooy, Marco “torenkraan machinist” Veerman en stiefbeen en zoon Boekel hadden de brommers al strijd klaar gezet.

Kort erop arriveerden er nog veel meer fanatiekelingen en werd het een drukte van belang. Als laatste kwam zoals gewoonlijk onze voorzitter met zoon Robert.

Na even bij gepraat te hebben, konden we starten met de training.

Zoals te doen gebruikelijk de voorzitter voorop gevolgd door de penningmeester.

Helaas werd ik even opgehouden door een goed gesprek en had hij de torenkraan machinist Marco in de achtervolging.
Die combinatie was niet zo goed op elkaar ingespeeld als Frans en mijn persoontje, met als gevolg dat toen Frans het en beetje eng vond hij van achter “geholpen” werd en zijn brommer moest neerleggen om te voorkomen dat hij het Noordzee kanaal inreed.

Gelukkig kon de gehele ploeg die in de achtervolging zat er van genieten en zijn er foto´s van gemaakt.

Mede als gevolg van een grote crosswedstrijd in Den Helder was het heerlijk rustig in zandbak en konden wij overal onze kunstjes oefenen.

Piet “Liandon” Knol had twee brommertjes mee voor zijn spruitjes en had de handen vol om deze een beetje rijdend te houden.

Onze oude webmaster Arie de Goede kwam kijken. Arie houdt zich de laatste tijd bezig met mountainbiken en wielrijden op de weg. Hij vertelde dat zijn trialervaring hem met het mountainbiken regelmatig goed van pas kwam. Bij het naar boven fietsen miste hij wel de trekkracht van een motortje.

Wij sluiten een terugkeer van Arie naar de trial zeker niet uit, gezien het feit dat hij alweer op een trialmotor gesignaleerd werd.

Tijdens de lunch pauze zaten we allemaal heerlijk te spragen in het zonnetje. Nieuwtjes en sterke verhalen werden uitgewisseld.

Kees Boekel liet middels een ijspegel van een halve meter zien dat het toch echt koud was geweest.

Onze voorzitter had gezien dat het twaalf uur was geweest en vond dat een reden voor een koude alcoholische versnapering samen met zoon Robert.
Ik heb wel begrepen dat deze heren altijd wel een reden vinden  om een blikje open te trekken.

Om daarna nog verder te gaan met trainen viel voor de ouderen onder ons niet mee.
Kreunend en steunend kwam de oudere generatie overeind, last hebbend van verstijvingen op plaatsen, waar je dat liever op ander plekken hebt, wisten de meesten toch nog de brommer aan te krijgen en konden we onze laatste energie kwijt.

Samenvattend een heerlijke voorjaarsdag om te brommeneren.

Voor de rest van de foto's klik hier

Cees

In het vroege ochtend gloren, waarbij de zon probeerde door het wolkendek heen te breken stond Robert al te trappelen om zijn nieuwe aanwinst uit te kunnen proberen.
Robert heeft bij onze supplier Ad Verheijen een nagenoeg nieuwe Betra weten te bemachtigen om zijn grote plannen voor de komende jaren kracht bij te zetten.
De motoren weer op de kar gezet te hebben, was het een mooi gezicht, twee gelijke motoren met 2 en 4 takten gebroederlijk met de uitlaten naast elkaar.
Op het terrein in Den Helder aangekomen leek de gevoelstemperatuur wel 10 graden onder nul te zijn.


Gelukkig had Johan de kachel van de kantine al volop in de brand gestoken en was het binnen al behoorlijk rokerig en warm. Ja, hij moet even doortrekken was zijn commentaar op de plaatselijke rook verduistering.
Vanwege de weersomstandigheden was er geen motorcross dus hadden wij tevens de beschikking over het crossparkoers.
Wel was er het terrein enigszins een beetje beperkt door wat  extra obstakels in de vorm van nieuwe beton buizen en een kraan.
Deze nieuwe beton buizen zijn ter beschikking gesteld door het waterschap met  de inzet van onze trialpiloot Willem Duineveld.
Gezien de sneeuw en het ijs was de ondergrond behoorlijk glad en gevaarlijk, waarop werd besloten om ongelukken te voorkomen de non-stops hier maar op aan te passen.


Het lukte met het uitzetten van vier grote Non-stops.
Daar een aantal van onze leden en vaste controleurs op wintersport vakantie waren was het aanbod van het aantal rijders wel iets minder dan gewoonlijk.
Om van elkaar te leren en tevens de wedstrijd te rijden werden er vier gemende groepen van rijders bij elkaar gezet. Op deze wijze was het praktisch goed uitvoerbaar omdat de vier groepen zo mooi ieder op een Non-stop konden beginnen. Zo verliep de wedstrijd zeer voorspoedig en konden we gouw in de verwarmde kantine de bloemen uitreiken aan de winnaars.



Jesse Koomen werd nog even apart in het zonnetje gezet, met de aanmoedigingsbeker van TCO en een bloementje. Gezien zijn prestatie in de rode klasse, gaat dit helemaal goed komen.

Note van de redactie: Als gevolg van het behalen van een Kampioensbeker in 2009 in een bepaalde klasse, zijn een aantal leden verplicht over te gaan naar een hoger klasse. Besluiten zij toch in de "oude" klasse te blijven rijden, doen ze mee voor de dag prijzen, maar tellen niet mee in het kampioensschap van dat jaar.
Een aantal leden hebben doordat ze "gegroeid" zijn, spontaan de overstap gemaakt naar een hoger klasse.

Zie Uitslagen

Onder grote belangstelling is de jaarvergadering met de kampioenshuldiging op 29 januari in Los Amiguitos te Tuitjenhorn gehouden.
De heren en dames waanden zich in tropische sferen op de stranden van een Caribische eiland onder de wuivende palmbomen met een koele verfrissing bij de hand.

Bij de jeugdleden mocht Dirk Warmerdam aanspraak maken op de eerste prijs. Tweede was Bart Schaap, maar die was aan het benen breken in Oostenrijk en derde was Maarten Rottier.

Bij sportklassen ging de eerste prijs naar de vader van Dirk, Piet Warmerdam en de tweede en derde prijzen gingen naar Victor en Katinka de Rooij. U mocht misschien denken dat de heer in het midden Victor is en de dame Katinka, maar op foto staan niet Victor en Katinka maar vader en moeder de Rooij die de honneurs waarnamen. Het echtpaar maakt nog een zeer jeugdige indruk.

Bij de junioren ging het gevecht om de eerste plaats tussen vader en zoon Boekel. Peter liet zich dit jaar niet verschalken door zoon Kees door tijdens de kerst achter de snertpannen te kruipen met als gevolg dat Kees de eerste prijs pakte. De rollen waren dit jaar omgedraaid. Marco Loof was een goede derde.

Bij de senioren ging het tussen de penningmeester en de voorzitter. Gelukkig kon de penningmeester beter rekenen en wist Frans achter zich te houden. Echter Robert Klaverboer was een maatje te groot voor beide heren en pakte de eerste plaats met grote voorsprong.

In de klasse van de grote jongens, de experts was het Arjen Pronk die zijn imposante bekercollectie kon uitbreiden met weer een eerste plaats. Als het bestuur op een vergadering bij Arjen te gast is krijgen ze allemaal koffie uit een kampioensbeker. Hier gaat een zekere intimiderende werking vanuit. Rene van Saane werd knap tweede, en Piet Knol legde beslag op de derde beker.

Hierna was het nog even naborrelen en kon de nieuwe leden aan de hand van oude beelden zien dat triallen heel wat meer inhoud als alleen het besturen van een trialbrommer.
Ondertussen was het buiten pittig begonnen te sneeuwen en werd er de stuurvrouwkunsten van de chauffeurs op de weg naar huis beproefd.

Onze secretaris Nico had wederom een keurig verslag gemaakt over het afgelopen jaar.
Dit verslag staat hieronder

Jaarverslag T.C.O. 2009                                              Tuitjenhorn      29-01-2009

 Voorwoord:

 Voortschrijdende ontwikkelingen.

Het Jaar 2000, het millennium jaar, als alle voorspellingen uit komen, dan zouden alle computers vast lopen, geen automatiseringssysteem meer functioneren, het betalingssysteem in de war raken en de gehele financiële wereld op z’n reet gaan. Er waren zelfs mensen die voorspelden dat we terug zouden gaan naar het stenen tijdperk. Geen slecht uitgangspunt overigens voor een trialclub, een beetje terug gaan naar een tijdperk met veel stenen

 We zijn de jaarwisseling van 2010 reeds gepasseerd en van al die voorspellingen is alleen het op z'n reet gaan van de financiële wereld uitgekomen maar dat had niets met de   millennium bug, maar eerder met de inhaligheid van de mensen te maken

 Bij de trialclub Obdam hadden we natuurlijk ook bepaalde verwachtingen over ontwikkelingen binnen de trial. Als we terugkijken naar de oprichting van de club op 31 oktober 1980 dan is het op z’n minst onthutsend dat we nu bijna 30 later nog steeds niet over een eigen terrein beschikken.
Ook al is het nooit een probleem geweest om ergens te kunnen rijden, we zijn vaak wel een speelbal van andere verenigingen en of omstandigheden. Tevens is het natuurlijk weinig zinvol om te investeren in een tijdelijke of zelfs illegale locatie.

 Verwachtingen voor de toekomst.

Als het over slagvaardigheid gaat, dan moet je natuurlijk niet in Nederland zijn, Alles moet van tevoren onderzocht worden, iedereen moet er zijn mening over hebben kunnen geven en niemand mag ergens last van hebben.
Deze handelswijze werkt natuurlijk prima om allerlei processen te vertragen of te dwarsbomen.
Het mag dan ook bijna een wonder genoemd worden dat locatie Den Helder is ontstaan. Maar over de beschikbaarheid van deze plaats is weinig zekerheid. Het is immers een tijdelijke locatie en de lokale bewoners zijn niet bepaald gecharmeerd van het geproduceerde geluid. Zij doen er alles aan om die “tijdelijke” status overeind te houden. Nu heeft een nadeel soms ook wel eens een voordeel. Het gerucht doet namelijk de ronde dat de ogen van de heren crossers eindelijk open gaan. Niet de oren natuurlijk want die zitten al jaren dicht. Het heeft even geduurd maar het is ze eindelijk duidelijk geworden dat de meeste weerstand tegen een crossbaan is de bijkomende geluidsoverlast.
Volgens de laatste berichten gaan ze nu serieus iets aan de uitlaten doen.
Het zou voor de Trial ook een zegen zijn en krijgen we misschien wat minder weerstand bij het verruimen van de openingstijden of het verkrijgen van een eigen terrein.

De huidige status.

Voorlopig trekken we nog als een stelletje nomaden in het rond. Meestal vinden we wel een plekje om te kunnen rijden en sinds we in Denhelder rijden is de instroom van jeugdige rijders behoorlijk toegenomen.
Het gunstige effect van het ontbreken van een vaste locatie is, dat we weinig inspanning hoeven te verrichten om het terrein te onderhouden en te beheren. Zodoende blijven de kosten laag. Mogelijk zal na het verkrijgen van een eigen terrein de onkosten toenemen.
We zullen echter nog wel even moeten wachten om te ontdekken wat de toekomst voor ons in petto heeft.
Hopelijk gaan de ontwikkelingen in de toekomst wat sneller dan de afgelopen tien jaar en kunnen we de 3^e generatie trial rijders een mooi terrein bieden waar de ouders en groot ouders goed ontvangen kunnen worden.

 De club wedstrijden:

IJmuiden is als locatie om wedstrijden te organiseren afgeschreven, Daar hebben we Denhelder voor terug gekregen. Ondanks de tomeloze inzet van enige leden lopen de meningen over deze locatie enigszins uiteen. Als het een beetje mee zit dat wordt dit terrein komend jaar opnieuw ingericht en zullen we er naar streven op een plekje te krijgen waar we minder geluidsoverlast hebben.
Afgelopen jaar was wat het weer betreft een toppertje daardoor hebben we de locatie Warmenhuizen dan ook vele malen bezocht. En als het een beetje mee zit komt er ook nog een stukje terrein bij.
De formule van het doorschuiven van de top van de rode rijders naar geel lijkt een goede te zijn. Een betere verdeling over de diverse groepen heeft er toe geleid dat er in de rode klasse een heel andere groep rijders om de bekers strijden. Achteraan in geel is het nu soms wel een beetje worstelen maar het gaat goed komen.
Onderaan wit/wit, hier strijden de jeugdige rijders om de eer en gelukkig is er een flinke aanwas van jonge deelnemers. Je ziet het niveau per wedstrijd stijgen. Één van de rijders Jesse Komen heeft zijn deelname aan het Nederlandse kampioenschap bekroont met een 4^e plaats.
In de blauwe klasse strijden vader en zoon Boekel om de eer. Vorig jaar dacht Peter over voldoende punten te beschikken om de Kersttrial over te kunnen slaan en zich in te zetten voor de koek en sopie. Hij werd er niet vrolijk van toen hij er achter kwam dat dit hem wel de 1^e plaats in het TCO kampioenschap had gekost

 Hoe iedereen in de competitie geëindigd is, wordt later op de avond tijdens de kampioenshuldiging medegedeeld.

 De Nacht trial.

Dit jaar voor de 24^e keer. Dit jaar ook weer een grote groep deelnemers. De vrienden van de Nachttrial weten er ieder jaar weer een succes van te maken en door een strakke organisatie een beetje reclame maken en hulp van clubleden, buren en vrienden ook dit jaar weer een groot succes. 2010 de 25^e editie van dit evenement beloofd nu al een topper te worden. We zullen zien en genieten hoe de organisatie er zich dit jaar doorheen zal slaan

 Bezoek MAB-Texel

Ook daar is er sprake van een harde kern van rijders en sympathisanten en we komen daar dan ook graag. De investering in het terrein van enige jaren terug werpt nog steeds zijn vruchten af. Het is een leuke locatie met vele mogelijkheden. Ook al waren er rijders die het hier en daar toch even te krap en te stijl vonden.
Na de wedstrijd was er een barbecue georganiseerd. We zaten daar prachtig voor de kantine en de kinderen wisten zich op hun fietsen ook prima te vermaken
Het is ook genieten hoe de jonge deelnemers na de wedstrijd lekker kunnen spelen op dit afgezette terrein.

Wedstrijden meetellend voor het Open Nederlands Kampioenschap

Dit jaar waren er weer enige TCO’ers voor deelname aan de ONK wedstrijden afgevallen.

Alleen Marco en Nico deden officieel mee. Gelukkig ging Robert Kalverboer regelmatig mee ondanks dat hij soms slecht uit zijn bedje kan komen hebben we hem er graag bij.
Bert kan ook nog geen afscheid nemen en kwam dus geregeld kijken.
In het eindklassement, sportklasse A is Marco Veerman als 3^e en Nico Jongejan als 13^e geëindigd.
Als je de geruchtenstroom mag geloven dan zal er komend jaar een heel ander deelnemers veld zijn en zal er een complete invasie van TCO ers plaats vinden.

De Wintercup te Nunspeet.

Vier leuke wedstrijden, Maar als ik het goed begrepen heb is de deelname daar mondjes maat dus dat valt een beetje tegen wellicht heeft het slechte winterweer hier een invloed op.

Gezamenlijk bezoek evenementen met de club.

Bezoek Bilstain:

Het terrein lag er weer mooi bij en je kon bijna overal tegen op rijden. Daardoor wordt je soms een beetje overmoedig en kwam ik er achter dat als je met een 4 takt een looping achterover maakt, dat deze dan ineens een rookgordijn aanlegt waar je U tegen zegt. Door het onderste boven liggen van de machine was er olie in het luchtfilter gekomen met het eerder vermelde gevolg

We hadden het prima naar ons zin totdat we een kleine voorbode van koning winter kregen. Onweer, met hagelstenen zo groot als pingpong ballen die een ongewilde aërodynamische modificatie van het wagen park tot gevolg had. Even spoelde het water in grote stromen van de hellingen af en was het best wel even spannend. Maar gelukkig duurt zo’n natuurverschijnsel niet lang en zaten we later toch weer om het traditionele vuurtje. We hebben er ook dit keer van genoten en gaan we komend jaar zeker op herhaling.

5 september werd er ook nog even een demo gegeven bij de Kadijker run. De lokale motorclub organiseert daar ieder jaar een rondrit om zo de wat minder bedeelde medelanders een leuke dag te geven. Dit was een soort jubileum demo daar we dit 15 jaar eerder ook al eens gedaan hadden. Het publiek stond zich te verbazen over de kapriolen en dat motoragenten een goede rijopleiding krijgen kan naar het rijk der fabelen want ze konden er geen barst van.

Onder aanvoering van rijders uit de regio Denhelder is er ook nog deel genomen aan een wedstrijd in Oostenrijk. Een zogenaamde GOAB trial. Piet Knol wist er warempel nog een 3^e plaats uit te slepen. Daarmee had hij zoveel indruk op de vrouwelijke schonen gemaakt dat hij s ávonds de grootste moeite had om deze van het lijf te houden.

Familie berichten.

Of het aan het gebrek aan een eigen terrein ligt weet ik niet maar er wordt weinig geïnvesteerd in de toekomst namelijk één geboortekaartje heeft het secretariaat bereikt met de vermelding van de geboorte van “Milou” dochter van Peter Glas en Petra van de Gragt.

Bij deze nog van harte gefeliciteerd.

Bij deze wil ik iedereen en in het bijzonder de controleurs, die in weer, wind en herrie op de non-stops staan, van harte bedanken en wens ik iedereen dan ook een mooi, gezond en triallustig 2010 toe

Ondergetekende,       Secretaris:                                                     Voorzitter:

                                   Nico Jongejan.                                               Frans Kalverboer.