TCO e.o.

Triallen op Texel
door uw verslaggever Cees Kruijer

Op 29 mei was de jaarlijkse overzeese wedstrijd gepland, een datum die in het zelfde weekend viel als de NK Jeugd in Breda en vele privé verplichtingen (feestjes) en uitjes van de leden.
Dit leidde er toe dat de opkomst minder massaal was als dat we gewoon waren. De coureurs die zondag in Breda ook weer moesten presteren, verlieten aan het eind van de wedstrijd op tijd het eiland om de volgende morgen vroeg weer fit te zijn om naar Breda af te reizen.

Zoals elk jaar was het weer even puzzelen hoe we zo voordelig mogelijk over konden komen, zonder te behoeven zwemmen. De oplossing voor Aris en mijn persoontje  en al onze kinderen werd dit jaar gevonden in een samenstelling waar Circus Rens zich niet voor behoeft te schamen. Onderweg naar het kampement oogsten we vele bewonderende blikken met onze combinatie. Op de boot werden de meeuwen bij gevoerd door de kinderen. De hond van Aris, Morris, vond dat allemaal maar brood verspilling en keek hongerig toe.

Omdat we op tijd waren, hadden we nog tijd om bij Michael Kortehoeven langs te gaan die een hangar met werkplaats runt op vliegveld de Koog, waar hij onderhoud aan de kleinere vliegtuigjes doet. We kregen hier een tot groot plezier van de jeugd een uitgebreide rondleiding door zijn bedrijf. De materialen liggen keurig in een magazijn. Elk onderdeel, dus ook een ringetje is voorzien van een certificaat en een unieke code. Michael zit meer achter de computer als dat hij nog aan het sleutelen is. Alles moet geregistreerd zijn en overal moet een werkrapport van gemaakt worden.
Verder stonden er nog een aantal verhicles op zolder opgesteld, die als je de leeftijden bij elkaar optelt, samen ruim twee duizend jaar oud zijn.

Hierna door naar het terrein van de MAB. De camper en caravan werden opgesteld en toen Piet Knol met kinderen een uurtje later aan kwamen kon het kamp gesloten worden. Puck mijn jongste spruit was op verkenning uitgegaan en vond een stroompunt, die over gebleven was van de laatste hennep kwekerij. Luid roepend kwam hij aan gesneld, schreeuwend "IK HEB STROOM, IK HEB STROOM".
We hadden voldoende stroomtouwtjes mee om het hele kamp van energie te voorzien. Later op de avond hadden we hier veel plezier van.
Petra de vrouw van Aris had een lekker mix voor de macaroni gemaakt. Deze was voldoende om alle magen goed te vullen, zodat er voorzichtig met bier drinken begonnen kon worden. Zoals een echte TCO'er het betaamd, waren de koelboxen goed gevuld met koude pilzen.

Inmiddels waren ook Gertjan Borst en zoon Tieme gearriveerd.
Er ontspon zich een echte bierproefavond, waarbij uitgebreid werd gediscuteerd over de kwaliteiten van het gerstenat. De Alfa werd geroemd om zijn natuurzuiverheid en de rest was ook gewoon erg lekker.

            

We begonnen onder de luifel van de camper van Aris en verplaatsten ons later naar de koepeltent van Piet waar het dankzij de stroomvoorziening  prettig op temperatuur was gebracht. Inmiddels was het buiten kraakhelder geworden en de temperatuur dook naar beneden en ondanks de goed geïsoleerde tent van Piet en het roodheet stoken van de kachel konden we temperatuur niet boven het vriespunt houden in de tent.
 

Aangezien we al in de kleine uurtjes zaten werd maar besloten de slaapplaatsen op te zoeken. Gertjan had het zo koud deze nacht, dat hij zijn sokken maar weer aantrok, Aris kroop lekker tegen dochter Yentl aan die het altijd warm heeft, ik vleide me naast mijn engeltjes in mijn luxe Knaus caravan en Piet plofte op een lek luchtbed neer. De volgende dag; Aris en mijn persoon hadden een goede nachtrust gehad, Gertjan ging opzoek naar meer dekens en Piet besloot beslag te leggen op de stoelkussen voor de komende nacht

Het was 's nacht zo koud geweest dat het brood eerst ontdooit moest worden, Aris had hier de kaartenhuis methode voor toegepast. Ondanks de dramatisch berichten over regen was het droog gebleven. Rond half elf verschenen onze gastheren van de MAB en de andere TCO'ers die de boot van half tien hadden genomen. Na de koffie werden de ploegen ingedeeld en werd er aan gevangen met uitzetten. Er werden zes non-stops in elkaar geknutseld, allen van uitzonderlijke lengte. Onze secretaris Nico merkte op dat als je een non-stop in tweeën knipt, je het dubbele aantal strafpunten kon oplopen. Na de  lunch die onder andere bestond uit een heerlijk broodje met worst, klaar gemaakt door Teun, werden we om twee uur door de twee voorzitters, Frans en Johan, los gelaten op de non-stops.
Zoals reeds aan gegeven de non-stops waren van uitzonderlijk lengte en vergde veel van mens en machine.

De eerste non-stop in de hoek was er één van beheerst sturen en was goed te doen.

Non-stop twee werd bemand door de tuinman John Koomen, de entree eerst tegen een stevige band vervolgens een afsprong van een buis, even wat beter stuurwerk en toen moesten we van een enge band af. Er waren twee mogelijkheden; of je sprong zoals Aris deed, of je liet je zakken en hoopte dat je niet over de kop sloeg. Om dit uit te proberen is er een vrijwilliger nodig. Wim Duineveld werd hiervoor aangewezen en mocht proberen of dat kon. Gelukkig lukte dit en konden wij ook via deze manier naar beneden.

Op dit punt aangekomen had je voor je gevoel al een complete non-stop gereden, maar je was net halverwege. Vervolgens weer omhoog en naar beneden weer een opstap en toen over enkele enge buizen en een krappe draai rechtsom de kuil in en over een paar buizen eruit naar de uitgang. Dit was voor Frans meestal te veel van het goede.

Non-stop drie werd gecontroleerd door Tineke die elk jaar op Texel weer van de partij is, aangetrokken door de stoere Texellaars. Jesse Koomen had hier de eerste ronde moeite om tegen de buizentrap omhoog te rijden, maar hij was niet bang en keerde gelijk weerom om het nogmaals te proberen net zolang totdat hij het kunstje onder de knie had. Wim Duineveld wilde het zich extra moeilijk maken en reed de non-stops zonder deze eerst goed te verkennen. Bij non-stop drie werd dat hem fataal.

In de vierde non-stop werd hij er op geattendeerd dat hij een pijltje dreigde over te slaan en wist hij door het achter- en voorwiel om te zetten weer in het goede spoor te komen.

Non-stop vier werd gecontroleerd door een jongeman de ik al vaker op Texel ben tegengekomen, maar waarvan ik de naam niet ken. De uitdaging hier was een boomstam van minstens een meter dik die onder andere genomen moest worden. ook de betonplaten trap, richting uitgang gaf best wat problemen en hier moest vaak een voetje gezet worden om binnen de non-stop te blijven.

Wedstrijdleider Peter Boekel was nog een beetje van slag als gevolg van een bruiloft de vorig avond met veel donkere Surinaamse dames met imposante billen en liep zelfs vast tegen een simpel buisje.

Ondertussen begon het zonnetje te schijnen en werden de jassen uitgetrokken. De mooie TCO shirts kwamen zo goed uit en gaven de coureurs een nog professionelere uitstraling.
De laatste twee non-stops werden gecontroleerd door dokter Kees Rottier en vrouw Ellen. Deze laatste had zich in het lange gras neergevleid en genoot van het heerlijke zonnetje.
Non-stop vijf was voor de gele piloten zwaar. Richting de uitgang en moesten ze over een onregelmatige buizenstapel zich een weg zoeken richting uitgang. De meeste gele piloten vonden hier hun Waterloo.

Non-stop zes was er een van de grote opstappen, aangemoedigd door een stevig portie angst draai ik de gaskraan goed open, zodat ik er zeker van was dat ik boven kwam. Hoog hangend in de lucht heb je daar een goed overzicht op het eiland. Kijkend in de verbaasde ogen van de heren parachutespringers, die daar boven ook wat rond hingen, val je weer veel te snel terug richting aarde en hoop je weer ongeveer in de zelfde non-stop terug te vallen.

Na drie rondes ging de uurwijzer richting vijf en dan moet de rust op het terrein zijn weder gekeerd. Voor de meeste piloten was dit meer dan genoeg en voelde het in plaats van de18 non-stops aan, alsof ze er zestig hadden gereden. Voorzitter Frans zat er helemaal doorheen en kon in de laatste ronde geen deuk meer een pakje boter rijden en ging voor de maximale score.

Jan Hegeman verzorgde de kaarten en de puntentelling en had de zaken bijna goed op orde.
Nog voor de prijsuitreiking moesten er mensen met de boot terug en zo gebeurde het dat het podium soms wat leeg bleef. Alleen in de rode klasse kon het schavot gevuld worden met de rechtmatige winnaars.
Bij het afroepen van de uitslag in deze klasse was Johan, trialdealer, Schaap zevende geworden. Hij roerde zich echter en riep "maar er is ook een achtste". Na bestudering van de lijst bleek dat Frans zelf achtste. was, maar dit was niet ingevuld.

 

Daarna was het een kwestie van het vocht weer aanvullen en/of afspoelen en opmaken voor de barbecue.

Net als vorig jaar was het weer goed voor elkaar en had Johan het perfect geregeld. Helaas had de beloofde regen uiteindelijk toch zijn weg gevonden naar het eiland. Creatief werd dit opgelost door de bakplaat voor een nooddeur onder een parasol te zetten. Micheal wierp zich op als kok en alsof hij bij Klaas Veerman in de leer was geweest, wist hij de vleesjes krokant te maken. Gaande weg de avond werden de magen gevuld en de dorst alsmaar groter en de verhalen sterker. De bediening en de verzorging was op een hoog nivo, mede dankzij de uitbaatster van de kantine.

Rond elf uur werd het de hoogste tijd om de jeugd te rusten te leggen, voor de Texelaars om de weg naar huis te zoeken, voordat ze bij ons in het kampement moesten blijven overnachten en voor ons werd het tijd om de rest van de biervoorraad te reduceren, zodat we op de terugweg geen problemen zouden hebben met overgewicht.
Er is deze nacht behoorlijk wat water gevallen en tijdens het ontbijt kwam er nog meer nattigheid bij. uiteindelijk werd besloten dat toen het droog werd de non-stops die voor de zondag training waren blijven staan, op te ruimen en de brommers schoon te houden.

Met boot van twee uur namen we afscheid van onze gastheren van de MAB en koersten we weer naar het vasteland.

Het was weer een fantastisch, gezellig en uitputtend weekend. Heren van de MAB bedankt.

Voor de uitslagen klik hier

Foto's gemaakt door Piet Knol & Cees Kruijer klik hier

Uw reporter Cees