TCO e.o.

2 December 1e Wintercup Nunspeet

Zaterdag 2 december, Sinterklaas en Zwarte Piet zijn alweer volop aan het werk in het land, reisde ondergetekende en zoon Puck of naar het zanderige en o zo mooie trialterrein in Nunspeet.
Tegen de tijd dat we de weg op gingen vroor het nog een paar graden.

In de buurt van Alkmaar zagen we de energie centrale van Alkmaar, HVC, grote wolken rook uitspuwen om de huishoudens van de gemeente Alkmaar en omgeving op temperatuur te houden.

Vroeger was het gewoon een centrale waar afval werd verbrand, maar tegenwoordig heet het een energie centrale voor renewable energie en dat klinkt toch een stuk beter.
Er wordt nu hard gewerkt aan en slibdroog installatie en kunnen ze straks zelf uit poep nog warmte maken.

Bij ons was de auto inmiddels ook lekker op temperatuur gekomen en kon de Blom Electrotechniek auto de sporen worden gegeven om ons zo snel mogelijk naar Nunspeet te brengen, want de aftrap was om 11:00.

Een voorspoedige reis bracht ons op tijd voor de speech van de voorzitter, maar helaas hadden we het te druk om de vele afgereisde Noord-Hollanders op de foto te zetten om daar echt aandacht aan te kunnen schenken.

De foto is niet compleet, want de familie van Saane heb ik gezien en nog meer oud TCO leden zoals de gebroeders ten Haaf.

Vader Bert stond bij de laatste Non-stop 8 op wacht om daar de puntjes te knippen.
Later vertelde hij dat hij nog enkele (her)opstap pogingen had gedaan op een trialbrommer, maar dat de brommer het niet meer trok; deze viel te vaak.
Heel herkenbaar uit de tijd dat Bert dacht dat ie wel kon triallen.
 

Voor de controleurs werd het een koud kunstje vandaag en ik neem mijn petje af voor deze heren en dames op de koude nonstops.
Ik sprak een controleuze die goed van huis was gegaan. Zij had elektrisch verwarmde motorhandschoenen aangetrokken.



Er waren 8 uitdagingen gemaakt en we mocht 4 rondjes maken.

Aangezien ik nieuwe knie had en nog weinig rijervaring had opgedaan besloot ik voorzich te beginnen en de groen klasse te gaan rijden. De grootste uitdaging hierbij is, het juiste pad in de nonstop te volgen.
Dat ging in de eerste nonstop gelijk al verkeerd en werd ik beloont met mijn enigste vijfje van die dag.

De uitdagingen waren allemaal van een goed niveau en afgestemd op de talenten van de rijders.
Bij de meeste nonstops was er wel tijd om even een praatje te maken met deze en gene. 
Bij nonstop 5 had als je als de gele rijders voor je in de non-stop reden, genoeg tijd om je hele levensverhaal te vertellen.
Tjonge wat kunnen sommige van deze rijders de nonstop lang bezet houden, ze mogen wel brood meenemen voor onderweg naar de uitgang, anders verhongeren ze nog.

 

Maar zoals al gezegd; er was genoeg tijd voor een praatje.
Mario ten Haaf vertelde dat hij een paar jaar terug 12 dagen in coma was gehouden als gevolg van een schimmel infectie op zijn longen.
10 kg lichter moest hij weer aan zijn revalidatie werken zoals leren lopen en roken.
Mario kennende had hij dat laatste redelijk snel weer onder de knie.

Chris van Saane, de papa van René en Jolanda, inmiddels al weer 82 jaren jong is tegenwoordig de beheerder van het Montesa museum in Medemblik en heeft een druk leven.
Bij een andere van Saane, Rob, zag ik een paardenstaart onder helm uitkomen. Rob is op terugweg naar de sixties.
 

De gebroeders de Rooij Alex en Victor, vochten de broederstrijd uit en reden in het hoogste klassement.
Peter Glas had zijn harem mee genomen, kortom genoeg te bepraten en te rijden.

Zoon Puck ging de strijd ook vol aan en reed de blauwe klasse.
Helaas kreeg hij benzine problemen, de carburateur liep over, en moest de strijd bij de laatste non-stop in de derde ronde staken.
Een mooie tijd om me daar bij aan te sluiten en de brommers op te ruimen en in de gezellige kantine iets lekkers te kopen als beloning voor onze inspanningen.
Daar weer uitgebreid met Femke en Karl Stusgen zitten praten.
Femke verteld dat ze een roerige periode achter de rug hebben en nu er even uit zijn om de zinnen te verzetten en uit dat moment te breken.

Kortom het was gezellig en weer veel (oud)leden van de TCO club gesproken.

De prijsuitreiking hebben we niet meer afgewacht, want we hadden nog een ruim uur sturen voor de boeg.
Tegen vijven, na onderweg nog afgespoeld te zijn door een winterse bui, konden we de brommers thuis in de garage parkeren.

Een heerlijk dagje gereden; MC Nunspeet bedankt.