TCO e.o.

16 -17 Juni trialweekend Texel

Voor de hoeveelste keer we weer te gast waren op Texel, kan ik niet direct achter halen, maar zeker al meer als 10 jaar en misschien al meer als twintig jaren.
In 2014 werd hier samen met de heren van de afdeling Trial van de MAB voor het eerst een nationale jeugdwedstrijd georganiseerd, dus dit jaar eigenlijk een lustrum.

Voorafgaande aan dit weekend was het vorige weekend gebruikt door een aantal vrijwilligers om de de non-stop weer zichtbaar te maken door de uitbundige begroeiing rond deze hindernissen kort te wieken.
Bij een plaatselijk boer werd een kraan geleend en werd de trialbaan hier en daar nog eens extra uitgediept.
Heren hartelijk dank hiervoor!!

                 Vrijdag 15 juni

Vrijdag middag/avond reisden de eersten al af naar het Eierland.
Ook dit jaar weer was het weer een pracht om te zien hoe een ieder weer een onderkomen had gevonden en een nachtverblijf.
De gebroeders Zwaan werden verdeelt over diverse caravans en campers.
Vader Pieter belande in het busje van Piet Knol.
Ik zelf mocht me in de caravan van voorzitter Frans neer vleien.
Ik denk dat elk jaar het caravan en camper gehalte toe neemt en het aantal tentjes wordt minder.
In de loop van de avond reden de laatste voertuigen het kamp in en konden de gelederen gesloten worden.

Na de koffie werd het tijd om de mee gebrachte nattigheid te keuren. Vele merken gleden er door de dorstige kelen, maar een merk als echte winnaar kon niet worden aan gewezen (te blauw).
Het drinken maakt ook hongerig en gelukkig waren er heren van huis vertrokken met een hartig-heidje voor tussendoor.
Sport verbroederd en dat betekend dat bij TCO dat alles zon beetje gedeeld wordt, van chips en zoutjes tot een sigaartje en een biertje. (de vrouwen (nog) niet.)
Uiteindelijk werd het niet echt laat gemaakt en zocht iedereen zijn nachtverblijf op.
Er daalde een weldadige rust neer over het kamp die alleen nog verstoord werd door het geschreeuw van een hongerige meeuw, maar de meesten hoorde dat allang niet meer.
 

                                  Zaterdag 16 juni

De volgende ochtend tegen negen uur werden hier en daar de eerste tekens van leven waargenomen.
Slaperige koppen werden om de hoek gestoken om de buitencondities te peilen.
Daarna de toiletspullen pakken en gingen de meesten zich eerst eens een beetje opfrissen in het sanitair gebouw.

Ondertussen waren er nog meer trialliefhebbers aangekomen in het kamp.
Iedereen schoof aan.
Piet Knol startte met zijn mega klus van het weekend; het bakken van de eieren met spek. Koffie werd gekookt, broodjes gemeerd en zo langzaam aan begon iedereen weer een beetje wakker te worden.
Alleen de dokter was nog steeds niet present.
Aangezien niemand onder de aanwezigen reanimeren kon, werd besloten Kees maar te laten leggen en moest ie zich zelf maar reanimeren.
Ja, sommigen hebben in dit specifieke geval gewoon pech.
 

Na het stevige ontbijt werd het tijd om de non-stops te gaan bouwen, want we hadden een krap tijd frame van drie uur waarin we mochten rijden.
Tot onze eigen verbazing werden er negen non-stops in elkaar geknutseld in plaats van de geplande 8.
Het vermoeden bestaat dat het alcohol gebruik van enkele bestuursleden hierin een rol heeft gespeeld.
Besloten werd om de negende non-stop die geheel los lag van de andere non-stops de zondag te laten vallen en de non stop 4½ als reserve te houden voor de zondag.
Non-stop 1 en 2 werden ook in reserve gehouden voor de zondag, zodat er voor de zaterdag met de club strijd 6 overbleven die geslecht moesten worden.
Na het bouwen werd het tijd om even te gaan inrijden.
Na een bevolgen toespraak van de de voorzitter, met een "hebben we er zin in" werden we losgelaten op de non-stops.

Het weer werkte goed mee deze dag.
Hoewel Buienrader belooft had om voor wat neerslag te zorgen, bleven we daar gelukkig van verschoond.

Behalve de laatste non-stop waren het alle uitdagingen voorzien van veel harde obstakels zoals buizen, niet mijn favoriete speel terrein!
Onze eerste beproeving was de laatste non-stop 6 in het hoge gras waar Robin van der Ster de scepter zwaaide.
Het was lastig in de eerste ronde om in het hoge gras een route en de route pijlen te vinden.
Ook het lange gras bood weinig houvast voor de noppenbanden.
Er werd heel wat afgegleden.
In de eerste ronde door het lange gras mist ik bijna mijn route en reed boven gekomen bijna de route weer terug, wat beloond werd met de vijf stafpuntjes als gevolg van spoor kruizen.
De gebroeders de Rooij zag ik ook heel hard vechten in de non-stop.
 

Halverwege de weg naar beneden op de helling moest er weer een weg omhoog gevochten worden en dat laatste viel lang niet mee.
Ook de meeste rode piloten hadden hierin de eerste rondes best nog wel moeite mee.

Terug naar de  non-stop terp met de rest van de uitdagingen en kwamen als eerste de non-stop tegen die door Katinka de Rooij bevrouwd werd; non-stop 5.
Een uitdaging die uiteindelijk goed te doen was.
Door niet heel erg scherp te kijken had ik de eerste ronde al een vijf te pakken, het schoot al lekker op met de punten.
In de derde ronde presteerde ik het om mijn carterplaat achter een paaltje te laten haken die geslagen was om een buis in positie te houden.
De brommer stopte en ik ging bijna alleen verder.

Snel verder naar de non-stop waar Wim en Yvonne Duineveld de wacht hielden. Ook hier had ik geen marzel. De uitgang met die schuine platen brachten mijn geen geluk en na de keer toen ik zonder brommer rollend de uitgang bereikte, had deze uitdaging voor mij geen bekoringen meer.

Ook de non-stop 1 waar Pim de Rooij stond te controleren bracht mijn weinig vreugde, maar vele punten; allemaal schuine buizen en andere ellende.
Reed ik keer bijna alles met nul gebeurde er iets mijn achterwiel waardoor deze in de kuil bij de uitgang zakte en de brommer tot mijn grote verbazing omviel en ik languit bijna het bordje van de uitgang kon aan raken.

De non-stop 2 bij dokter Kees Rottier lag me toch wat beter en hier kon ik nog eens een nulletje rijden.
Ook de derde van René Strooper wist ik uiteindelijk nog een keer met nul punten te slechten.
Mijn broeder in het kwaad Frans Kalverboer deed het wat beter en hield de knipjes wat meer op de linkerkant van de kaart.

Ook de ander piloten die niet voorin reden, hadden hadden hun handen meer als vol om een beetje ongeschonden door de non-stops te geraken.
Tegen het einde zag ik een aantal jongemannen waar het beste al lang uit was en puur op wilskracht door vochten.

Precies op tijd was net voor de sluitingstermijn van vijf uur werden de laatste kaarten in geleverd.
Puntenteller Bas ging aan de slag om alle kaarten in de computer te zetten.
Ondertussen werden de non-stops voor de volgende dag NK Jeugd aangepast.
De non-stops die vandaag al gereden waren werden omgekeerd qua route.
De uitdagingen werden samen met de heren van de KNMV gecontroleerd.
Hier en daar werden deze nog wat aangepast.

Het serieuzere werk was gedaan en nu werd het tijd om te ontspannen en het vochtgehalte weer aan te vullen.
De lijven werden opgefrist en iedereen trok op naar de kantine waar het kantine echtpaar Marjan en René een heerlijk voedzaam buffet voor ons hadden geregeld.
Rond de klok van zeven uur mochten we hier op aanvallen.
De jeugd oefende ondertussen alvast in het zitten aan de bar.

Hierna was het tijd voor de prijsuitreiking en werden de uitgeslagen bekend gemaakt, de eerste drie in elke klasse werden naar voren geroepen en kregen een hand van de voorzitter van de trial MAB Johan van der Ster en een ovatie van de aanwezigen.

Daarna was het tijd voor een goed gesprek onder de geneugten van een hapje en drankje in de kantine.
De avond verliep verder in een prettige ontspannen sfeer, behalve dat de twee Johannen, ik noem verder geen namen in verband met de privacy, die elkaar achter volgende in de bar met de grootste van de twee voorop.
Hoe het verder afgelopen is weet ik niet, want al snel verplaatste de wedren zich naar buiten.

Rond de klok van twaalf waren de meesten wel uitgepraat en werden de nachtverblijven opgezocht om zondag weer fit, fris en fruitig aanwezig te zijn.

                                                 Zondag 17 juni           

Zondagmorgen vroeg arriveerde  een aantal deelnemers al vroeg in het kamp terwijl de meesten van ons nog lekker lagen te dromen (of hun roes uit te slapen).
Maar geleidelijk aan begon iedereen te ontwaken en stond Piet weer eieren met spek te bakken.
Deze keer had hij nog veel meer monden te voeden. Regelmatig schalde het door het kamp "meer eieren" of "spek".
Het leek wel of iedereen spek en eieren had meegebracht, want het raakte niet op.
Overal stond er koffie te pruttelen en alles werd gedeeld.

Om half tien begon de de machine keuring.
Hier en daar moest er nog wat geknutseld worden om de de brommer en de uitrusting in orde te brengen.
Kwart voor elf werd iedereen in de kantine ontboden en heette voorzitter Frans Klaverboer allen welkom.
De spelregels, startvolgorde en alles wat hier speelde werd uit gelegd.
Om elf uur mochten de brommers worden gestart en kon er begonnen worden met de wedstrijd.

De eerste twee non-stops lagen apart van de rest achter in de hoek tussen het vliegveld en de crossbaan.
De andere zes waren op de trialterp gesitueerd.
Er waren zeventien deelnemers in de jeugdklasse en er reden een negental rijders in de openklasse waarvan 8 uit eigen gelederen.
Als er de avond vooraf door een een aantal leden wat minder aan Bacchus was geofferd, hadden het er nog een paar meer kunnen zijn, het betrof meestal de ouders van de jeugd rijders.

Aan het aantal strafpunten te zien, was het niveau goed uitgezet.
In mijn non-stop viel in de eerst ronde een jeugdrijdstertje Eline Hendriks, niet verwacht, wat ongelukkig op de buizen en moest de strijd verder staken.
We hopen dat het goed met haar gaat en gevolgen meevallen.

De non stops waren allen goed bemand met controleurs.
Vanuit de positie waar ik stond te controleren had ik ook een redelijk uitzicht op een aantal andere non-stops.
Ik kon zien dat de gladiatoren het niet cadeau kregen; er moest gewerkt worden.
Gaande weg tijdens de wedstrijd zag je bij de meeste piloten dat ze de non-stops beter onder controle kregen en de juiste sporen in het parkoer hadden ontdekt.

Symen Pronk reed in de open klasse het blauwe en op één na het zwaarste parkoer op een 80cc machine en wist na een eerste ronde met "4 niet stafpunten" (36 van de maximaal te behalen 40 punten per ronde) het in de laatste ronde bijna terug te brengen tot de helft.
Hij groeide in de wedstrijd.

Rob Knol gooide hoge ogen in de blauwe klasse en als hij geen machine pech had gekregen, had hij bij latere winnaar Stan Reit nog meer in de buurt kunnen komen.

 

Om drie uur had iedereen zijn kaart ingeleverd en kon Bas de punten verder invoeren en rolde de uitslagen eruit.

De eerste drie van elke klasse werden gehuldigd en ontvingen uit handen van Johan van der Ster een beker.

                                             De podium kandidaten van zondag 17 juni.

De heren de Rooij waren voor alle andere piloten een maatje te groot gezien het aantal punten van 21 voor Alex en maar 12 voor Victor.
In de jeugd had de winnaar in het rode spoor nog 65 punten.
 

Daarna was het opbreken van het kamp en inpakken.
Uniek in Texel is altijd het halen van de boot.
Of je bent te laat en kan rustig aan doen of het is doorpakken en gaan.
Gelukkig vaarde de Tesso deze middag met twee boten en gingen ze om het half uur.
Na samen met René Strooper de motor van voorzitter Frans in St. Pankras te hebben afgeleverd waren we om zes thuis.

Samenvattend: het was weer een uitstekend georganiseerd weekend met goed weer, met heel veel gezelligheid en leuke mensen.

Klik hier voor de TCO uitslag van zaterdag

                                          De uitslag van NK Jeugd