TCO e.o.

26 december Kerst Trial

Eindelijk weer eens een wedstrijd.
Iedereen had er al maanden naar uit gekeken; een wedstrijd!
Afgelopen weken was er al volop getraind voor deze battle. De vorige twee wedstrijden waren als gevolg van extreme neerslag niet door gegaan.
Dus als bestuur vroeg uit de veren en volgas naar de Muntjeberg.... waar ze tegen een vaste poort aanreden.
Onze terreinbaas dacht hij deze morgen uitgebreid aan zijn zondagse verplichtingen kon voldoen, maar helaas hij moest even stoppen met zijn bezigheden en de poort open bellen.
We hadden verwacht dat er om 10:00 al mensen zouden zijn en de kachel lekker opgestookt zou zijn, helaas de werkelijkheid is knetterhard, iedereen kwam later.

Als tweede arriveerde Piet Knol die gelukkig een aansteker meebracht, zodat we de kachel eindelijk in de brand kregen. Iemand had onze haardaanstekers geleend en vergeten deze terug te leggen.
Afgelopen zondag op aangeven van Marco Veerman al de non-stops uitgezet, zodat een ieder zich eerst kon laven aan de warme kachel en een kopje koffie kon drinken.
Ook de Kerstman kwam ons nog even verblijden, hij bracht gelijk Rob Knol mee, die hij op zijn schouder had meer genomen.
Sterk kereltje die Kerstman.

Er werd snel ingeschreven en daarna moest iedereen de kou in om de welkoms speech van onze voorzitter aan te horen.

Dorus moest op de meest kouwe en winderige non-stop staan. Hij had de vorig avond voldoende antivries genuttigd om de onder de meeste barre omstandigheden te kunnen overleven. Dit was teven de eerst uitdaging die de deelnemers moesten slechten.
Niet een echte inkomer maar gaande weg de wedstrijd ging het bij een iedereen beter, behalve bij mij. Ik raakte in de derde ronde even uit het spoor en raakte in de mulle prut waardoor mijn voorwiel gelijk uit de non-stop gleed.
Gelijk tijd voor me om de snert en de soep op te warmen en de te starten met de puntentelling.
Er zat halverwege de wedstrijd een geniepigheid in de non-stop voor de rode en de gele piloten. Deze moesten aan het einde van de helling en bijna bij de uitgang van de non-stop een slingertje naar rechts maken. Deze was opeens een halve meter verplaatst.
De controleur wordt er van verdacht eigenhandig aanpassing te hebben gedaan in de non-stop, zonder de piloten hiervan op de hoogte te stellen.

De tweede non-stop gecontroleerd door René Strooper was er een van buisjes en harde obstakels.
Op zich redelijk te doen, maar door de vette blubber was de grip op bepaalde plaatsen ver te zoeken, waardoor het laatste buisje goed was voor menig voetje.
Ook een rustiek kabbelend beekje moest worden over gestoken.

De derde non-stop was voor rood een pittige non-stop met een paar stevige uitdagingen in de vorm van de dubbele banden direct na de ingang en stenen.
Dirk warmerdam had afgelopen jaar niet getraind en besloot om hier de wacht te houden en de punten te geven.

Ook voor geel zat, ondanks dat de gebroeders de Rooij niet snel opgeven, ook net even te veel uitdaging in de non-stop om onderscheid te kunnen maken.
Ze bleven steken op drieën en vijven.

Pieter Zwaan met vrouw Yvonne stonden op de vierde uitdaging.
Ondertussen begon de zon uitbundig te schijnen, maar de gure wind zorgde dat het toch een beetje kleumen bleef.
De non-stop was voor de blauwe piloten goed te rijden, alleen werd ik een beetje verrast in de tweede ronde toen ik de non-stop inreed en bijna gelijk weer uitreed, doordat ik geen achterrem meer had.
Het verbindingsstangetje tussen pedaal en remcilinder was verdwenen.
Gelukkig wist Frans het stangetje snel te lokaliseren en met een snelle noodreparatie kon ik weer verder.
Deze non-stop was voor een ieder goed door te komen met min of meer strafpuntjes.

Ondertussen liep René Opstals in de ronde om hier en daar met controleren bij te springen en het geheel op de digitale plaat vast te leggen.

De laatste werd gecontroleerd door René Regenmortel.
Voor de wat mindere rode coureurs een stevig uitdaging over de rotsen.
Wij van blauw mochten er gelukkig in het meertje waar ze in lagen, om heen koersen.
 

Ook voor geel iets te pittig om het onderscheid te kunnen maken, want het eindigde voor deze heren meestal in drieën of vijven. Vooral de gladde bielzen boden iets te veel uitdaging.

Doordat ik op tijd was gestopt en de soepen op temperatuur had gebracht, kon iedereen na het inleveren van de laatste kaart aan de tomaten soep of snert.
Een plek bij de kachel was favoriet.

Samen met Piet Warmerdam de punten in de computer in gevoerd.

Deze moest even rekenen en toen rolde de uitslagen er alweer uit.

In de witte klasse was het Piet Warmerdam die de rozen in ontvangst mocht nemen.
Ik verwacht een volgende keer dat Hans de Waard hem gaat passeren, want die is de laatste tijd wel heel fanatiek aan het trainen.
Pim Kempe had zijn vuurdoop in deze klasse en liet een stijgende lijn zien in de resultaten tot de laatste ronde.
Toen begon de vermoeidheid waarschijnlijk toe te slaan.

In de blauwe klasse was het Symen Pronk die de rozen wegkaapte voor de neus van Kick Veerman.
Beide heren maken grote sprongen voorwaarts en laten de bejaarden ver achter zich. Tijd voor een 60+ klasse.
Ook Niek Zwaan begint zich steeds meer met de strijd voorin te bemoeien.

In de rode klasse was het Aris Pronk die het tweede boeket naar de Rijperstrasse mocht brengen.
De andere senioren deden het ook niet onverdienstelijk en eindigde kort bij elkaar, waarbij Marco Veerman nipt voor Piet Knol wist te eindigen.
De junioren in deze klasse werden geplaagd door het niet in technisch perfecte staat verkeren van de brommers.
Tom Schaap had een onwillige achter veer/demper en Puck Kruijer had rem problemen.

In de gele klassen was het een broederstrijd tussen de gebroeders de Rooij.
In de eerste twee rondes was het Victor die de net even sterker was.
Een sterke derde ronde van Alex bracht hem dicht bij de overwinning, hij kon er aan ruiken... en daar bleef het bij.
Met een punt minder werd Victor winnaar.
 

Ondertussen schoot de soep en de snert al aardig op.
Onze voorzitter had scherp in gekocht, want op het eind was er alleen nog een beetje tomaten soep over.

Eindelijk weer eens een wedstrijd die onder prima conditie gereden kon worden.
Door de nattigheid konden we nog niet de gehele baan gebruiken, maar er was uitdaging genoeg!
Met dank aan alle controleurs, die een fris dagje hadden, mede dankzij deze mensen kunnen wij een mooie wedstrijd rijden.

Tegen drieën ging een ieder voldaan met de buikjes rond naar huis. (voor nog een kerst diner?)
 

Klik hier voor de uitslagen