TCO e.o.

Avond Trial 2 september

Onder geweldig gunstige omstandigheden werd de tweede Avondtrial georganiseerd op het terrein van de de familie Zwaan te Callantsoog.
 

Dinsdag werd er aangevangen met het bouwen.
Buiten een agrarisch agressieve loonwerker die de uitzetters bedreigde, verliep alles voorspoedig.

Piet Knol van Liander laat hier nog even zien hoe je het beste aan goedkope stroom kan komen.
 

Lichtmasten werden geplaatst.

Woensdag dreigde de weergoden nog letterlijk het evenement onder water te zetten.
Er was er ruim 30mm water gevallen.
Hierdoor kon er die woensdagavond en donderdag niet uitgezet worden in verband met de sporen die anders door de transportmiddelen zoals trekkers, wagens en kraan zouden worden gemaakt.
Vrijdagavond was het gelukkig genoeg afgedroogd en konden de meeste non-stops worden afgebouwd.

Nadat er zaterdag de laatste non-stop was gebouwd en alle ander voorzieningen getroffen waren, waren we klaar voor de Avond-Trial.
Tegen de warande van het huis waren twee grote partytenten geplaatst waar de hamburgers en koude versnaperingen konden worden bekomen.
Bas Zeinstra had er onder de rook van de barbecue een plekje gevonden voor de inschrijving en verzorgde ook de puntentelling.

Na de aftrap door de voorzitter werden de piloten onder aanvoering van Dakar veteraan Jeroen van Daele los gelaten om de route verkend.
De meeste coureurs gooide het gas goed open en Jeroen moest al zijn vaardigheden inzetten om de meute voor te blijven die hem over de route opjoeg als een stuk aangeschoten wild, belust op zijn bloed.

Hierna verspreide de groep zich over de diverse non-stops om een aanvang te maken met het slechten van de uitdagingen.
Op de voet gevolgd door de vele toeschouwers en supporters (vaak familie).






 

De eerst challenge was een er een gebouwd op de zandhopen tegen het eind van het pad. Doormiddel van stelconplaten en pellets waren er verhardingen en uitdagingen in gefabriceerd.
 

De grootste uitdaging was echter het mulle zand waarin het voorwiel vaak een ander route ging als dat de chauffeur in gedachte had. Met het nodige voetenwerk moest het voorwiel gedwongen worden het juiste spoor te volgen. Ook de klimmetjes in het mulle zand waren de oorzaak van heel veel puntjes op de kaarten.
 

Het was flink werken voor de de mannen.

Iris Knol met kersverse vriend verzorgden hier de controle op de non-stop.
De vriend onderging zijn vuurdoop in de trialfamilie Knol.

Bloeit er een romance onder de bijna volle maan?

Direct er tegenaan lag de tweede uitdaging alweer te lonken.
René Strooper knipte hier de kaarten.
Een uitdaging met veel zand en buizen.

Ook deze non-stop zorgde voor veel punten op de kaarten.
Het was voor de wat zwaardere klasses lastig aanzetten in het zand om vervolgens te proberen over een buis te komen.
Een terugval was vaak het gevolg.
Een enkeling wist met wat voetenwerk toch nog aan de goede kant van de buis te geraken waar dan vaak de volgende pijp alweer lag te wenken om genomen te worden.
Voor de lichtere klasses was het sturen door het mulle zand vaak al crime.
De Trial-Saab was hier wat slordig geparkeerd en moest derhalve ook nog weer ontweken worden of als het niet anders kon, er maar overheen.

Vervolgens de sloot over naar Sjaak Vlaar die de derde non-stop controleerde die op een dijkje gebouwd was.
Hier was een platte wagen neergezet waar vanuit de diverse (on)mogelijke posities tegen op gereden moest worden.
Verder waren er in de non-stop diverse attributen neergegooid waarover heen gereden moest worden.
Vaak lekker kort op elkaar, zodat men eindelijk er nooit goed voor stond.
De oplossing is doorrossen, verstand op nul en voor je het weet sta je bij Sjaak die de knipjes aan de linkerkant van de kaart maakt.

 

De kans dat het karakter van deze non-stop zou kunnen veranderen als door avonddauw het gras glad zou worden, lag ook nog op de loer.
Gelukkig viel dat achteraf erg mee.
Deze piloten konden nog met een verbeten trek op het gezicht uit de greppel ontsnappen.

De vierde non-stop was gesitueerd op deze zelfde dijk ook weer met een wagen als middelpunt.
Frans Stam zwaaide hier de scepter of eigenlijk de kniptang.
Het oprijden tegen een dragline schot vanaf de zijkant zorgde bij vele rode piloten voor de nodige voeten, want de het schot bood niet veel grip.
Er moest ook van de wagen afgesprongen worden.
Deed je dat iets te wild dan stond je zomaar in het lint, zoals Johan Schaap ons demonstreerde.

De vijfde was op de terugweg met een slootje er tussen.
René Regenmortel hield hier de wacht samen John Schaap.
De twee gele piloten reden er een route die door de uitzetters waarschijnlijk niet bedacht was.
Inplaats vanuit de greppel rechts omhoog er uit te geraken gingen de heren de Rooij linksaf wat gemakkelijker was en reden met een lusje terug.
Voor de rodel, blauwe, en witte coureurs waren genoeg buizen en stenen neergelegd om voetjes er op neer te zetten en/of over te struikelen.

Hierna weer terug langs de sloot naar het erf van de familie Zwaan.
Linksaf via een bruggetje en je stond alweer op het erf van de familie Zwaan waar de zesde non-stop in elkaar was geknutseld.
Dorus was hier de controleur.



Er was een kunstwerk gebouwd met een gesponsorde auto van een garage bedrijf Kossen.

Deze komt waarschijnlijk in een iets ander staat terug als dat deze er heen is gegaan.
De rode en gele piloten moesten over dit voertuig heen zien te geraken.
Voor de rode piloten was het zaak om bij het eraf rijden op tijd het stuur naar links te zetten anders eindigde je in het lint.
Het forse brandhout wat hier en daar in de non-stop was neer gegooid zorgde voor de nodige punten.
Ik heb aannemer Borst er op een slordige manier van brommer af zien stappen, terwijl zijn zoon Tieme met twee vingers in de neus over deze boom heen dartelde.

Knol Junior (Rob) had een speciale spelregeling met de controleur getroffen.
Het was ongeveer zo: dat als je tegen vijf strafpunten opliep, je dit kon corrigeren naar nul door vervolgens vijf keer de non-stop met een nulletje te rijden.
Misschien is dit ook iets voor de (inter)nationale trialwedstrijden, een soort van een herkansing.

De controleurs werden ondertussen door de organisatie tijdens de wedstrijd voorzien van voldoende voedsel en drank die met de Quad door Yvonne razend snel werd rond gebracht.

Er was dit jaar voor het eerst een speciale groene klasse in het leven geroepen voor de 45 plussers, die er in een soort van open klasse tegen elkaar reden.
Niet iedereen was hier van op de hoogte!!
De wedstrijd verliep als een speer en voordat het echt donker was, waren er al enkele rijders die de vier rondes er op hadden zitten.
De wedstrijdleiding besloot daarom nog een vijfde ronde toe te voegen.

De laatste ronde moest echt in het donker worden gereden.

Voor een aantal piloten was deze vijfde ronde meest te veel, want die hadden de energie al verbruikt in de eerste vier rondjes.
Er bleef niet veel meer over als tanden op elkaar en door martelen.
Voordeel de koude versnaperingen smaken hierna veel beter.

Tijdens deze laatste rondjes zakte de temperatuur behoorlijk naar beneden.
Jasjes en fleece shirts werden aangetrokken.
De vuurton werd goed gevuld met hout en menigeen schaarde zich er omheen.

Pieter bakte zich het apezuur om al die hongerige magen te vullen.
Vorig jaar nog ondersteund door vriend Peter Leijen, die ondanks dat hij er naar uit had gekeken, er helaas niet meer bij was.
Hij is onlangs overleden.

De jongste jeugd reed na de wedstrijd nog parmantig in de ronde over de zesde non-stop op het erf, totdat de ouders het genoeg vonden, alles was nog heel en de show afbliezen.

Ondertussen had Bas de balans opgemaakt en werd het tijd voor de prijsuitreiking waar iedereen halsreikend naar uitkeek.
Wie mocht er een beker mee naar huis nemen?
Er gebeurde toen wat vreemde dingen waarin de organisatie zeker de hand in heeft gehad.
Terreinbaas Frank Muntjewerf reed in de blauwe klasse, tenminste dat dacht iedereen en Johan Schaap in de rode.

In de witte klasse was het nieuwkomer Rob Elsinga die zijn visite kaartje af gaf door eerste te worden.
Helaas was Rob al naar huis.
Gelukkig hadden we nog een reserve Rob die graag poseerde voor de foto.

In de rode klasse werd de strijd nipt gewonnen door Daan van Daele die weer geheel hersteld was van zijn blessure.
Daan en Tom Schaap hadden gelijk aantal punten, maar Daan had meer nulletjes gereden.
Het zelfde gebeurde voor de derde plaats tussen Kees Boekel en Rob Knol.
Kees had een nulletje minder.

In blauw was het Peter Glas die geen risico nam en met drie punten voor Symen Pronk wist te eindigen.
Niek Zwaan werd knap derde.

In geel streden gebroeders de Rooij om de eerste plaats, waar Victor nipt voor broer Alex wist te winnen.
Echter verrassend derde werd Frank Muntjewerf die stiekem in geel stond ingeschreven.
Hij zelf kwam er ook pas achter tijdens de prijsuitreiking!

Vriendendienstje van vriend Schaap?

In de openklassen waren het Aris en Piet Knol die de strijd met elkaar aan gingen.
Eerste werd Aris maar derde werd Johan Schaap.


Het vermoeden bestaat dat de voorzitter hierin de hand heeft gehad en op deze manier een tegenstander heeft weg gepromoveerd, heel slim.

De voorzitter van trialclub Texel, Johan van de Sterre, wilde ook een beker, want die had een zware strijd erop zitten met Johan Schaap, maar door een list wist die te ontsnappen aan een nederlaag tegen zijn naamgenoot en bovendien nog te eindigen met een beker in de open klasse.

Rob (Elsinga), grote kans dat je beker op Texel staat.

Uiteindelijk is alles weer goed gekomen.

De drankjes waren koud, de barbecue gerechten smakelijk, iedereen een prijs en het vuur brandde al hoger.

De day after was een prachtige dag.
Piet Knol bakte de eieren en de andere over-nachters aten deze smakelijk op.

Met vereende krachten, voornamelijk van de kraan, werden de hindernissen opgeruimd.
 

Klik hier voor de uitslagen

SAMENVATTEND WEDEROM EEN GROOT SUCCES
Met dank aan de familie Zwaan en alle medewerkers.