TCO e.o.

27 november battle of the krasse knarren

Het was een ingelaste wedstrijd, omdat de wedstrijd bij manege Noot geen doorgang kon vinden.
Gelukkig was het de afgelopen week lekker afgedroogd en lag de baan er goed bij.

Er werden vijf uitdagingen gecreëerd die elk 4 keer genomen moesten worden.

Ondanks dat er op non-stop 5 op het laatst bij de uitgang nog enkele aanpassingen moesten worden gemaakt, konden we toch iets over elfen starten.
Na de berucht toespraak van onze voorzitter Frans waaierden we uit over de non-stops om onze talenten ten toon te spreiden.

De eerste werd door René Regenmortel gecontroleerd. Een uitdaging met hard obstakels op de route.
Eenmaal boven op de put mochten de rode piloten via een stelcon plaat naar beneden toeren.
De tweede ronde vergat ik echter de stelconplaat en storte ik naar beneden. Ongelofelijk maar het voorwiel bleef een voorwaartse beweging houden en ik bleef op de wielen. Bij de uitgang stond Bram Hamou ons met de kniptang op te wachten.
Toen ik een keer bij hem aan kwam en netjes stopte wist hij me fijntjes te vertellen dat ik eigenlijk een één had, omdat de as van mijn voorwiel nog niet ut de non-stop was op het moment dat ik een voet zette om te stoppen.
Gelukkig zei hij het met een lach op het gezicht.

De tweede non-stop werd door Hans van Beekum bewaakt. Een technisch non-stoppie waar de eerste ronde vele punten werden gescoord. Gaande weg de wedstrijd, toen de piloten hun ritme hadden gevonden ging de punten score geleidelijk naar beneden.
Onze voorzitter had een oplossing gevonden voor het gladde 180 graden bochie wat gemaakt moest worden in de gladde prut. Even de ruimte pakken en doorrijden op de berg verderop keren en soepeltjes terug rijden.
De jonge piloten in blauw hadden nog best wat moeite met de opstap om op band te klauteren.
Achteraf was ruim nemen en het kleine taludje wat net nog voor de band lag te gebruiken, de beste oplossing.

Op de derde uitdaging stond Bas Pronk op te wachten.
Een misschien te pittige utdaging voor de rode en Gle piloten. Er werden vele punten gescoord door deze heren.
In blauw ging het wat beter. Toch werd er nog vaak een voetje bij gezet na het bestijgen van betonnen pijpen om de balans te houden.
Kees Boekel liet bij de uitgang een kunstje zien die hem vijf punten op leverde.
Gelukkig deed zijn brommer het wel weer naar dat deze op zijn kant had gelegen. Die van vader Peter had last van een olie hoofd in het kleppen portaal, nadat deze ook op zijn kant had gelegen. Peter moest de strijd staken.

De vierde uitdaging werd door Pieter Zwaan bewaakt samen met Peter Leyen. Peter had een sigaar in het hoofd om de kou nog enigszins te verdrijven.
Net als de vorige non-stop een beetje te pittig voor de gele piloten, alhoewel Victor de Rooij deze toch met een nul wist te doen.
De rode senioren zwevende er door heen (Ook Marco Veerman), maar de jonge rode piloten hadden er wat meer moeite mee en pakte menig puntje.

De laatste werd door drie controleurs bewaakt. Rene Strooper bij de in- uitgang, Pim de Rooij en Dorus boven op de berg.
Ook weer een pittige uitdaging voor rood en geel, waarbij de knipjes vaak meer links als recht op de kaart terecht kwamen.
Rob Knol schakelde nog even op voor de klim naar hoog boven op de berg.
Waarschijnlijk stond ie een tandje te hoog, want het brommertje stikte bijna.
Door de goede grip was het naar boven rijden overigens geen probleem.
Op tijd stoppen, zodat je er aan de andere kant niet gelijk de non-stop uitreed wel. Boven moest men gelijk rechts.
Voor ons blauwe piloten een lekkere non-stop, waarbij de jong coureurs zich ook konden laten zien.

Gedurende deze strijd reed ik met voorzitter Frans en senior Wim Duineveld op.
Frans kersverse Nederlandse kampioen, had een stapje terug gedaan en was ook blauw gaan rijden.
Door zelfverzekerd en stabiel te rijden wist hij in de eerste ronde al een flinke voorsprong op ons te maken.
Dit was later niet meer goed te maken. Met maar 4 punten wist hij de zegen voor zich op te eisen.

De winnaars; Wit: Steef - Blauw: Frans- Rood: Marco (de zwever)- Geel: Victor

Onder uitstekende omstandigheden, waarbij het zonnetje zich ook af en toe liet liet zien werd er een mooie wedstrijd gereden.
In het clubhuis was er inmiddels een hout kachel neergezet. Deze wordt een dezer dagen op zijn plaats gezet en aangesloten.
Voortaan kunnen we bij aankomst op het terrein al warmen aan de kachel, want terrein baas Frank Muntjewerf heeft mijn verzekerd dat hij zijn meisje Leona, zondag op tijd het bed uit zal jagen om de kachel op te stoken.

Klik hier voor de uitslagen