TCO e.o.

22 mei vierde wedstrijd

Op weg naar de Muntjeberg konden de ruiten heen en weer gaan stangetjes al in het standje aan gezet worden.
Even via Kalverdijk voor de rozen voor de nog niet bekend winnaars en door naar de Dutch mountains.
Aldaar aangekomen was het nog bijzonder rustig. Te rustig, de poort was nog hermetisch afgesloten en niemand had zich nog gemeld.
Eerst de treinbaas maar eens gebeld, maar die nam niet op.
Toen de wedstrijdleider Johan gebeld maar die zat nog aan het ontbijt.
Het schoot niet op.
Vervolgens kwam de familie de Rooij en Aris met een camper vol volk.
Opeens zag Puck het hek een hupje maken, maar het hek ging niet verder open.
Frank moest toch uit zijn bed komen en de bekende rode overal aan, om de poort te open.
Er bleek iets met het elektrisch niet in orde te zijn.

Op het terrein aangekomen begon het ondertussen echt flink te regenen en eerst maar eens bakkie in de kantine.
De verhouding controleurs en rijders was ongeveer 1 op 1. Er werd voor gesteld om de kaarten maar in de kantine te knippen en de rozen te verloten. Ondertussen dreunde de regen steeds harde op het dak.
Gelukkig stopte de regen rond de klok van 10, maar toen moesten er nog non-stops in elkaar geknutseld worden.

Hierdoor werd het wat later voor er gestart kon worden en inmiddels waren er ook wat meer rijders die weg naar de Muntjeberg gevonden hadden.
We hadden een veld van 17 deelnemers en bijna voor elke non-stop twee controleurs, geweldig!
 

De non-stops werden uitgezet rekening houdend met een natte baan. De pruttige ondergrond was kurkdroog en kneiterhard. De top laag was door de regen veranderd een een uistekend glijmiddel, waar ik gelijk met uit zetten al achter was gekomen door bij het afstappen van een helling op mijn kont naar beneden te glijden.

René Opstals had zijn supercamera met telelens mee genomen en was bereidt om foto's van de wedstrijd te maken.
 

Op de eerste non-stop stond Dorus met Gert-Jan Borst die ging controleren, omdat er iets met de koppeling van zijn brommer was. Het was een non-stop die voor ons blauwe piloten weinig problemen opleverde. Voor de rode en gele piloten lag dat wat lastiger en deze heren moesten handen en voeten gebruiken om er goed door heen te komen.

De tweede werd bemand door onze uiterste strenge maar correcte Sjaak Vlaar.
Sjaak heeft in zijn leven al heel wat gerepareerd en gereviseerd.
Hij verteld dat nu alles zon beetje klaar was en hij gepensioneerd is (min of meer) zijn eigen laat reviseren, te beginnen met zijn schouder.

Een voor de lichte klasses een prima non-stop die goed te doen was mits niet te slordig gereden, want, dan krijg je een vijf.
De rode piloten en de gele piloten wachtte er echte uitdagingen die nog al wat lef vroegen.
Alleen Aris wist hier de gehele wedstrijd puntloos te blijven.
Was je de non-stop uit en werd je kaart geknipt en was je nog lang niet klaar.
Dan kreeg je vervolgens van Sjaak een gratis analyse van je gereden non-stop.
De wachttijden bij de ingang liepen als gevolg hiervan op en werden via de radio gemeld met het advies om om te rijden.

De derde was min of meer de trannings non-stop van vorige week, iets aan gepast in verband met het hoge spek gehalte.
Bas pronk inmiddels een ervaren controleur en Foderik hielden hier de wacht.
Foderik moest het knippen nog leren en knipte in het begin nog gaatjes in zijn eigen vingers.
Ik mocht nog even eerst hulp verlenen in de vorm van het aanbrengen van een pleister.
Ik was een van de eerste die er in de non-stop dook, maar onderin was deze nog spekglad.
Hierdoor kon ik beneden niet meer aanzetten en moest ik nog een tijdje roeien voor ik de motor er uit kon krijgen.
Later kwam ik er achter door gewoon een beetje door te joekelen er was niks aan de hand.
De rode klasse hadden er meer als hun handen vol aan, maar Kees Boekel liet door te zien door deze met een nul te rijden dat deze dus voor rood te doen was.
Voor de gele piloten was het een zaak van goed er voorzetten en dan kon deze non-stop gemakkelijk met een nul genomen worden.

De vierde uitdaging werd door Pim en René Strooper bewaakt.
Voor blauw en wit geen geheimen. lekker sturen een beetje hoppen en je had alweer een nul op de kaart.
De rode en gele piloten moesten alle register open trekken om er een beetje puntloos doorheen te glippen.

Hieronder een gele niet nader genoemde piloot die een goochel truckje doet door opeens te verdwijnen.
Daarna laat hij ook zijn brommer verdwijnen. Gelukkig hebben we een snelle fotograaf, zodat we toch een vermoeden hebben hoe hij dat flikt.
Hans Klok neemt nog contact met hem op.
 

De laatste non-stop werd door wedstrijdleider Johan bemand samen met buurman Pieter.
Johan had de brommers en zijn mannen mee genomen en waren voor het eerst van het jaar weer van de partij.
Het gezin was afgelopen maanden heel druk geweest met het ijsspeedwayen van Bart, die het fantastisch doet.
Vandaag hadden een paar extra spikes in de banden van zijn trialbrommer zeker niet verkeerd geweest.
Johan had zijn brommer nog niet op orde en kon zodoende mooi controleren.
Een pittig non-stoppie die goed te doen was.

Als er iemand interesse heeft voor de grote kei die in deze non-stop in de weg ligt?
Één belletje naar de penningmeester en deze wordt gratis thuis bezorgd (overal in Nederland als dat ding maar weg is).

Tijdens de wedstrijd heeft het niet meer geregend.
Alleen onder de helm van Piet Knol regende het nog lichtjes.
 

De jongste van de gebroeders Zwaan, Hessel, moest het vandaag op boy-kracht doen, omdat zijn motor nog niet gerepareerd was.

Na de wedstrijd liet Victor de Rooij nog even zien waarom zijn vorige brommer in tweeën was gebroken.
Dit trial talent heeft hij van vader Pim geërfd alhoewel er kwade tongen beweren dat die het nooit gehad heeft.

Vervolgens opruimen en punten tellen en naar de kantine voor de rozen uitreiking.

Ik mocht doordat onze voorzitter op motor ergens in Duitsland aan dwalen was, de prijsuitreiking doen.
Daarna nog even over Texel praten voor de volgende wedstrijd en snel naar huis om de brommers schoon te maken en zien hoe Rossi na een spannende race na 8 rondes moest opgeven met een opgeblazen motor. Gelukkig zetten Marquez nog eens flink aan en maakte hij samen met Lorenzo er een zinderende slot ronde van die door de laatste op de streep werd beslist.

Even voor de duidelijkheid Aris heeft niet in alle klasses gewonnen. Alleen op de rechtse foto krijgt hij uit handen van Rob Knol, de winnaar in blauw, de rozen in handen voor de eerste prijs.
Kees Boekel wist nog te melden dat vader Peter gisteravond in Tuitjenhorn voor een 400 koppig publiek heeft opgetreden door Andre Hazes te zingen en dat er bijna niemand van het publiek is weg gelopen.
Voor onze volgende club avond zal ik de contracten klaar maken om deze volkszanger vast te leggen.

Klik hier voor de uitslagen