TCO e.o.

De nacht is gevallen
Nachttrial 2015

Na dertig jaar trial de Nuit in Hensbroek is  het doek of beter geschreven de nacht definitief gevallen voor de Nachttrial.
In de prille jaren van de nacht trial moest alles nog uitgevonden worden en werden de legendarisch vlotbruggen over de ringvaart er nog heen gevaren. De voorbereidingen namen toen vele dagen en avonden in beslag om alles goed op te zetten.
Het erf van Piet en Coby van de Gragt was nog ruim en hun kinderschaar kleiner en hielden zich nog bezig met het vullen van luiers.

De eerste luifing was net gebouwd en de eerste contouren van de boot die Piet ging bouwen, waren nog niet te herkennen.
Er waren alleen spanten en een kiel.

Deze boot zagen we de afgelopen decennia langzaam groeien naar een volwassen boot.
Net als dat we hun kinderen volwassen zagen worden zoals Petra en Tom en later ook het het laatkomertje Martin.
Ook de eigen kinderschaar van de deelnemers van het eerste uur werden ouder en reden al snel de ouderen in het kampioenschap voorbij en hebben zelf inmiddels ook weer kinderen gekregen die weer triallen.
Veel oudere rijders van het eerste uren wonen of hebben zich inmiddels ingeschreven voor een verzorgingshuis.

Wie nog vitaal is maakt de wereld onveilig met een camper.
Ook zijn gedurende deze tientallen jaren ons mensen ontvallen, die altijd van de partij waren.
Het zij met triallen of assisteren met de wedstrijd.
Er is heel wat af gekloot in deze jaren bij het bouwen van de non-stops.
Vaak moest vanuit niets er iets van een non-stops worden gemaakt..

Bruggen werden gebouwd en soms ook niet.
Zoals in het begin van de Nachttrial waarbij men door een prutslootje moest rijden om aan de overkant in de non-stop te geraken.
Alleen de insiders wisten dat er een stelcon plaat op de bodem van de sloot lag en reden zonder te verblikken of te blozen door de sloot.
Jammer voor de piloten die de sloot op een andere plek overstaken.
We hebben wedstrijden gehad met extreem weer zoals onweer waarbij besloten werd de wedstrijd een rondje in te korten, maar vaak ook in uitstekende omstandigheden waarbij we tot diep in de nacht buiten aan een koud gersten natje stonden.
We zagen deelnemers in de meest vreemde voertuigen aan komen.

In 1987 en1989 is er video gemaakt door Dorus Pronk van deze Nachttrial. Je ziet er vele leden op terug die nu ook nog volop aktief zijn in de trialsport. Ik noem een paar namen zoals de René en Jolanda van Saane, Arjen pronk, Marco Reit, Piet Knol en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
De haarkleur is bij een aantal mensen drastisch veranderd, was het vroeger donker of blond, tegenwoordig is het grijs of bij een aantal heren bijna al het haar verdwenen.

Ook dit jaar werden onder gunstige omstandigheden de voorbereidingen getroffen voor de laatste rondes door de mooie Wogmeerse polder en landerijen.

Woensdag en donderdag avond waren de vele vrijwilligers in de weer om de non-stops op te bouwen. Traditie getrouw is het daarna nog even na zitten onder het genot een koppie koffie met een drankje.

Het opbouwen van non-stop 10 op het erf aan de dorpstraat vergt altijd wat meer tijd en improvisatie vermogen, omdat de ruimte beperkt is en alle obstakels moeten worden aan gevoerd.
Ook dit jaar was de trial Saab weer ingevlogen en stond al fier gereed om verder aangekleed te worden. Deze uitdaging wordt al jaren gebouwd door Dorus en Aris Pronk.

Aangekomen in Hensbroek was het al een drukte van belang op de camping.

Talloze deelnemers hadden hun tentje, camper of ander onderkomen al neergezet om daar na afloop van de feestelijkheden een korte nacht door te brengen.
 

Er deden dit jaar een record aantal deelnemers mee, 83 in totaal.
Bas Zeinstra en Marijke ten Haaf verzorgden de inschrijvingen.
Marijke is een dame van het eerste uur en verzorgde de inschrijvingen 30 jaar terug ook al.
 

Bij de inschrijving kreeg elke deelnemer een aandenken in de vorm van een drinkmok met 30 jaar Hensbroek Nachttrial erop.
Vijf jaar geleden was dit nog een T-shirt met 25 jaar erop gedrukt. Waar vind je dat nog?
Ook vele oud deelnemers lieten zich deze avond zien.

Zoals te doen gebruikelijk werden we door de voorzitter van de Nachttrial de Heer Kalverboer ernstig toegesproken.
Hij attendeerde ons er op binnen de aangegeven route te blijven rijden, de verharde weg lopend over te steken en dat de laatste kaarten tot kwart voor elf werden uit gegeven.

Hij haalde Piet en Coby naar voor en uit handen van hun dochter Petra mochten ze een plantje met envelop in ontvangst nemen als blijk van dank voor de vele jaren van gastvrijheid die we er genoten hebben.
In het envelopje zat iets van een tuinset verstopt.

Om twaalf uur moeten alle motoren binnen zijn en moet het motor geronk verstomd zijn.
Hij stond ook nog even stil bij het ontvallen van enkele trouwe medewerkers aan de Nachttrial dit jaar en vroeg om een minuut stilte.

Daarna vervolgde hij zijn openingsspeech, waarop enkele leden hem vroegen of we nog voor het donker gingen starten of dat we gelijk al de laatste kaart kregen.
Na dit gehoord te hebben, mochten we vertrekken.

Enkele trouwe Nachttriallisten waren dit jaar goed van huis vertrokken en hadden veiligheid brilletjes opgezet of zoals Niek Schaap zijn crossbril.
Want als het schemerig wordt in Hensbroek, verlaat als wat kriebelt en steek de nestjes en holletjes waar ze zich verbergen en gaan op jacht naar vers mensenbloed.
Rijdende door de mooie polder kan het voorkomen dat je plotseling oog in oog staat met z'n monstertje, letterlijk gezien dan, want dan zitten ze in je oog en dat voelt niet prettig.
Door de enorme deelname was er de eerste ronde een wachttijd bij de non-stops.

De eerste uitdaging werd gecontroleerd door oud atleten Sjaak Vlaar en Bert ten Haaf, Bas Pronk knipte de kaarten.
Tevens verzorgende deze heren de controle van de verlichting.
Was deze niet in orde dan was het over en uit en kon de motor worden opgeborgen en leste nog één uitdaging de barbecue proberen.
Deze non-stop bood geen onoverkomelijk uitdagingen aan voor de rijders, behalve voor mijzelf door in de tweede ronde een verkeerd spoor te pakken wat met een vijf werd beloond.
 

In de laatste ronde wist ik nog net op tijd te keren, toen ik weer het verkeerde spoor reed, door de motor op tijd om te trekken wat een voetje opleverde. In deze non-stop scoorde ik mijn meeste strafpunten.

De tweede non-stop was gebouwd door de familie van Saane voor hun huis in de weide. Chris en Gerda controleren deze zelf gebouwde non-stop al zins mensen heugenis.
Een non-stop die voor de meesten goed te doen was, mits enigszins getraind.
De beruchte pvc pijpen waren ook weer een vast onderdeel in deze uitdaging.

Bas Muntjewerf, net begonnen aan zijn eerste wedstrijd ooit, reed op een verkeerde plek van de wagen en belande op een wat orthodoxe manier tussen de buizen en kwam ten val.

Gelukkig viel de schade aan mens en machine mee.
Na even te zijn bijgekomen, hervatte hij de strijd

De techniek heeft de afgelopen 30 jaar niet stil gestaan.
We werden gefilmd door een echte drone die boven de non-stops hing.
Vriend Rene Pronk van Rob Hulskamp vloog met dat ding boven de non-stops.
Hier is door Rob weer een mooie filmpje van gemaakt.
Deze film geeft een prachtig overzicht van de Nachttrial.
Klik hier om direct de film te bekijken.

Na een stukje berm rijden kwamen we aan in de bosjes met de derde uitdaging.
Deze bosjes worden door de plaatselijke bevolking ook voor andere hobby's gebruikt, getuige de vele rubberen beschermingen die we daar met uitzetten aantroffen.
De drogisterij van Hensbroek moet het voor de wind gaan.
Frank Stam en zijn meisje Marga verzorgde samen met Martien van der Gragt de controle.
Frank is een controleur van het eerste uur en deelde dertig jaar terug ook de stafpunten al uit.

Ook geen non-stop met onoverkomelijke hindernissen.
In het donker was in het laatste stuk van de non-stop wel eens moeilijk om het juiste spoor tussen de bomen te vinden.

Daarna een stukje rijden over de weilanden naar non-stop 4 met Linda Leijen en Pitje van Diepen die ons opwachtte.
Bij de intree lag een mobiele hindernis in de vorm van een forse boomstronk die af en toe aan de haal ging.
Even over de wagen heen en wat stuurwerk en je was al weer bij Pitje aangekomen die meestal de gaatjes aan de linkerkant knipte.

Voor non-stop 5 moesten we de weg oversteken en aan de overkant via het weiland op naar de ringvaart waar op de dijk twee non-stops verzonnen waren.
Piet Conijn en Chris Bischoss bewaakte non-stop 5 en Nico Conijn en Jacolien Conijn de zesde.
De grootste uitdaging bestond uit het vinden en onthouden van de juiste route door de non-stops. De Non-stop die ik mede had helpen uitzetten reed ik zelf bijna verkeerd.
In het donker werd de uitdaging nog groter, want de kleuren van de pijltjes waren waren bij het koplamp licht nauwelijks meer van elkaar te onderscheiden.
Gelukkig ontpopte de controleurs zich als goed opgeleide gidsen en wisten de piloten veilig door de juiste poortjes te loodsen.

Weer terug over de weilanden naar Wagenaar waar non-stop 7 was opgericht. Geen non-stop met onoverkomelijkheden en de meeste piloten konden de knipjes aan de linkerkant laten maken door Klaas van der Gragt die samen met neef Tom de piloten in de gaten hield.
Ondertussen was de zon zich al aan het verstoppen en trad de schemering in.
 

Het lijkt allemaal heel gemakelijk, maar het kan zomaar verkeren dat je brommer weigert.
Gelukkig voor de lezers is dit door de fotograaf vast gelegd

Hier na volgde het mooiste stukje van de route wat de Nachttrial zo uniek maakt.
Een ritje over de ringvaartdijk langs de molen naar de potton brug.

De route werd in de tweede helft van de avond wat rustiger gereden als aan het begin.
Doordat het behoorlijk donker was geworden en het onderscheid tussen dijk en ringvaart weg viel, was het zaak het schapenspoor in de gaten te houden.
Dan even goed nog opletten, want je reed gemakkelijk de afslag over de vlotbrug voorbij.
Daarna nog een stukje weiland en de uitlaatjes waren goed schoon gebrand en was je in het mooie Wogmeer beland.

In de Wogmeer op het erf van boer Schilder was de 8e hindernis gemaakt.
Katinka de Rooy, John Schaap en Theo Commandeur deelden hier de punten uit.
Katinka kon tot haar grote spijt niet zelf  mee rijden want Pa had zijn motor zelf nodig deze avond.
In Bilstain durft ie zelf niet meer te rijden en mag dochter de brommer leden.

Bij deze uitdaging is standaard altijd veel publiek aanwezig die zich vergapen aan de alle die kunstenmakers op hun brommers.
Dit is tevens het jaarlijkse hoogtepunt in de Wogmeer, want verder gebeurd er het hele jaar niks.
Een hindernis die voor geel plus wel een aantal stafpuntjes te bieden had.
De andere klasses, mits goed getraind hadden minder problemen met de uitdaging en konden de score laag houden.
Alleen Rob Knol reed op een iets ander plek van de wagen af als dat de uitzetters bedoeld hadden en maakte een koprol.
Gelukkig kon hij zijn reis vervolgen met vijf extra onnodige strafpunten op zak.

Van deze non-stop is een time lapp film gemaakt die nog ge up-load moet worden.

Vervolgens verlieten we de Wogmeer weer terug over de weilanden.
na het koepad gelijk rechtsaf. Vervolgens was het even oppassen, want na een paar honderd meter had je een plek op het weiland waar veel water instond. Deze kon je beter ontwijken, dan over de vlotbrug en nog een brug en nog meer weiland op naar de lichten van Hensbroek waar Piet Vlaar en Andre Braas ons op non-stop 9 opwachtte.
Deze non-stop had behalve voor de rode rijders geen zware beproeving in petto.
Hier werden we aangemoedigd door de vele locale straatschoffies om bij het weg rijden een wheely te maken.
En als ze dit niet deden liepen ze wel voor je wielen in de non-stop, want die hadden ze zich ook toe geëigend.

In non stop 10 stond Dorus en bijna vaste controleur Jack van Baar op controle. Zoals als eerder geschreven het is een hele uitdaging om hier iets te bouwen.
Een nog grotere uitdaging is om deze te rijden. Dat laatste viel erg mee, maar omdat er altijd een groot publiek omheen staat is de psychische belasting enorm en hierdoor eigenlijk een extra hindernis.

Aan het eind van de avond tegen twaalven waren de laatste deelnemers net op tijd binnen.
Dit jaar waren er geen zwemmers.
Dit had mede te maken door het uitzonderlijke goede warme weer van de Nachttrial.
Normaal slaat de avond dauw toe en wordt alles glad.

Nu echter was er niets aan de hand en kon er gewoon in het shirtje door gereden worden zonder dat het afkoelde. Een uitzonderlijke avond.
Lange rijen stonden er voor de barbecue te wachten op een smakelijk hapje om de magen te vullen van de rijders die na alle inspanningen wel wat lusten.
Ook de dames achter de bar hoefden zich niet vervelen en de drankjes vloeiende rijkelijk.

Ondertussen werden de punten opgeteld om de winnaars te bepalen. Net toen Frans de uitslag bekend wilde maken, kwam er in kink in de kabel.
Er was een deelnemer in een verkeerde klasse ingedeeld.
Dit moest eerst gecorrigeerd worden.

Voordat de prijsuitreiking gestart kon worden, werd de microfoon  ruw uit de handen van de voorzitter getrokken.
Voordat al het publiek weer met slappe oren stond, werd er eerst even aandacht gevraagd door het bestuur van TCO.
Helaas had de voorzitter van TCO andere verplichtingen en deed de penningmeester een woordje namens de trialclub.

Hij riep het bestuur van de "Vrienden van de Nachttrial" naar voor.
Dit zijn zes families die al weer jaren de organisatie van de Nachttrial besturen.

Te weten de familie van Saane, Kalverboer, Gragt, Glas, Knol en de Rooij. De dames en heren ontvingen van het publiek een groots applaus en een bos bloemen.
Hierna werd de microfoon terug geven en kon Frans de prijs uitreiking doen en alle aanwezigen bedanken.
Inmiddels werden de kleine cijfers op de klok alweer aangewezen.

Dit jaar was er omdat dit de laatste keer was, waren kosten nog moeite gespaard en was er een professionele kiss-miss ingevlogen.
Voor de enkele jonge deelnemers was een handje wel genoeg.
Onder de oudere winnaars zaten er een paar die er wel raad mee wisten en moest de dame af en toe door de voorzitter ontzet worden om ruimte te maken voor een volgende kiss kandidaat.

In de geel plus klasse had Victor de Rooij zich bij de grote mannen gevoegd.
Ondanks dappere strijd moest hij Arjen Pronk nog voor laten gaan. Andre Westerink mocht op het hoogste schavotje staan.
De gele klasse werd door Bart Westerink gewonen. TCOer Piet Knol was de eerste TCOer op de derde plek.

  

In rood wist Mario ten Haaf beslag te leggen op de eerste plaats voor de gehele trial club uit Texel die op de plaatsen twee en drie eindigde.

Voor blauw was het niet echt zwaar of het moet door het aantal inschrijvingen zijn geweest.
De winnaar Peter Verheijen had nul punten. Iedereen in de top 10 had hier winnaar kunnen worden, maar de kleine foutjes maakte het verschil.
Zelf had ik 8 punten waarvan 5 door een foute route.
De rest waren vaak onnodige voetjes en dat gold voor de meesten.

De junior klasse werd gewonnen door Ton de Rover, maar die deed buiten mededingen mee, zodat de eerste prijs naar Tieme Borst ging.
Samen met kameraad in het kwaad Niek Schaap reed hij de laatste ronde.

Nieuwkomers in de trial wereld de drie gebroeders Zwaan. Zij  reden hun eerste wedstrijd.
Helaas heeft geen van hen de wedstrijd kunnen voltooien.

Door het prachtige weer kon iedereen heerlijk buiten staan en vele (oud) triallisten en andere trialliefhebbers stonden nog lang na te genieten.
Het team achter de bar deed goed zaken.

's Morgens was de "feestzaal" omgebouwd tot ontbijt ruimte en konden de overnachters met elkaar het ontbijt gebruiken en nog even na praten over de laatste Nachttrial.

Daarna moest voor het laatst de handen uit de mouwen worden gestoken, voor het ophalen en opruimen van de spullen.

Voor de uitslagen klik hier

Voor veel meer foto's ga naar de site van Hans Brinks: Hansbrinks.nl

Het is mooi geweest; Dertig jaar Hensbroek Nachttrial