TCO e.o.

4 mei Tulpen Trial

Gelukkig ze waren er nog wel, de kleurige tulpen die normaal de routes en de non-stops versierenen. Helaas waren de meeste tulpen velden ontdaan van hun kleur door ze bruut te onthoofden. Maar wie goed om zich heen keek kon hier en daar nog velden aan de ginder ontdekken die nog niet gekopt waren.

Ook dit jaar waren we weer te gast bij Piet en Jeannette Warmerdam op hun bloembollen bedrijf in Den Helder.
Vele coureurs hadden de weg weer gevonden naar deze unieke wedstrijd.

 

Er waren zaterdag 8 non-stop gebouwd die elk drie keer genomen moesten worden. De route ging als vanouds weer dwars door alle tulpen velden heen, die dit jaar een uniforme kleur hadden: GROEN

Het beloofde een zware wedstrijd te worden.
Deze controleuze bereidt zich mentaal voor op een zware wedstrijd.

Dat het een zware wedstrijd werd blijkt wel uit gezichtuitdrukking van deze deelnemer die op een plek in den non-stop staat waar ie niet hoorde te wezen en aan het gezicht te zien ook niet wilde wezen.

Deze deelnemer wacht het niet af en neemt al diverse stimulerende en opwekkende middelen tot zich, om de ontberingen die hem te wachten staan, het hoofd te kunnen bieden.

Uit de uitslag blijkt later, dat het hem niet zal helpen.

De deelnemers kwamen overal vandaan.

Deze overzeese piloot had het niet gemakkelijk, te zien aan de verbeten uitdrukking op het gezicht.
Maar het belangrijkste, hij gaf niet op en bleef door vechten.
Helaas het zal hem niet baten en hoog op de ranglijsten plaatsen.

Een ander probleem was het vinden van de juiste route door de non-stop.
Door het hoge gras waren de aanwijzingen vaak moeilijk te vinden.

Deze deelnemer had met de Paastrial de smaak van de overwinning geproefd en reed geconcentreerd door de non-stops. Opzoek naar het hoogst haalbare: nul strafpunten.

De zoon van de het gastpaar Warmerdam krijgt een helpende hand toe gereikt.

Helaas voor hem betekent dat altijd gelijk de maximale score: vijf strafpunten.

Zoals vroeger de vaders van de jeugd vochten om de hoogste plek zo vechten de jongsten nu in de junior klasse om de hoogste plek.

Vaak gaat het hierbij nog fanatieker er aan toe als bij de senioren of experts.

Voor de rode seniore klasse lag hier een lef afstap op de route.
Begeleid door vele adviezen en en aanmoedigingen werd de afstap dan toch maar genomen.
Vaak met het angst zweet tussen de billen.

Deze onbekende deelnemer ziet het ook even niet meer zitten en vlijt zichzelf en zijn brommer in het koele zachte gras neer.

Deze deelnemer test de  elasticiteit van zijn pak in relatie tot de lengte van zijn benen.
De vraag blijft: wat scheurt er eerst?

De vele bunkers in de regio deden dienst als locatie voor de non-stops.

Het is algemeen bekend dat deze bunkers geheime tunnels hebben en verborgen ingangen.
Deze deelnemers heeft net zon ingang gevonden en probeert op die manier  uit de non-stop te ontsnappen.
helaas voor hem was het een doodlopende tunnel.

Soms lijkt het heel wat en denk je een expert te maken te hebben, totdat je de volgende foto ziet.
Dan behoort ie weer net als ons tot de ploeteraars.

Dat René en Jolanda een uitgebreide collectie oldtimers van het merk Montesa hebben, is bij de meesten wel bekend.

Dat ze er ook actief mee rijden is ook bekend.
 

Maar ze er mee zien rijden roept onder ouderen onder ons melancholieke herinneringen op uit de jaren zeventig toen ze zelf nog met eigen hoofdhaar zonder grijs erin de non-stops onveilig maakten.

Inmiddels zijn de regels voor het trialrijden aangepast en is het hoppen, balanceren stilstaan, achteruittrekken van uit de boze.
Er moet nu gewoon weer een voorwaartse beweging in het mobiel zitten.

Dat is bij deze brommers nog al gemakkelijk, want de remmen zijn in vergelijking met die van tegenwoordig er bijna niet.
Dus die voorwaartse beweging heb je er gratis bij.

De moeder van dit tweetal Gerda van Saane hield op de eerste non-stop de wacht. In het begin nog bij gestaan door Thomas Zeinstra. Vader Bas verzorgde de puntentelling. Later geassisteerd door Jaqueline van Daele.
Op deze non-stop werd flink gescoord.

De veteranen Bert ten haaf en Sjaak Vlaar hielden de wacht op de de tweede en derde non-stop.
Op de vierde stond met vriendin Martin van er Gragt de coureurs op te wachten.
Gelukkig wist hij de weg naar Den Helder te vinden en kon zodoende de punten op de vijfde non-stop uitdelen: onze Dorus.
Een geheel nieuw talent, had als eens op de Muntjeberg geoefende, een van de dochters van de grootste aannemer van Den Helder en omstreken, Lotte Borst.
Zij zwaaide de scepter op de zesde uitdaging. De mentale voorbereiding had haar goed gedaan, want scherp en rechtvaardig deelde ze de punten uit. Ook vader Gert-Jan ontsnapte niet aan haar scherpe blik.

Op de zevende non-stop kon je een pootje breken. Hier stond het dokters koppel op wacht.
Had je onderweg wat gebroken of gescheurd, zoals die rijder eerder in het verslag probeerde, dokter Kees repareerde je weer, terwijl je er op wacht.

De laatste non-stop was ook een van de stevigste waar veel punten op gescoord werden.
John Schaap vader van talent Tom Schaap moest hier behalve veel puntjes ook af en toe de helpende hand bieden om de piloten uit benarde posities te helpen.

De grootste trialsportdealer van Noord-Holland had gezorgd voor mooie bekers en medailles, zodat de atleten voorzien van fraaie trofeeën en aandenkens naar huis konden afreizen.
Samenvattend het was bijzonder geslaagd gebeuren, met dank aan alle vrijwilligers die zich belangeloos hebben ingezet om dit alles mogelijk te maken, met op de eerste plaats het gast paar Warmerdam.
Zonder hun medewerking is dit unieke spektakel in de kop van Noord-Holland niet mogelijk geweest.

Voor de uitslagen klik hier

Voor veel meer foto's ga naar TCO facebook

De winnaars