TCO e.o.

Verslaggever: Cees Kruijer
Foto's: Frank en Reneé Dekker, Bert ten Haaf en Arjen Pronk
 

Zoals het de afgelopen 20 jaar ook het geval geweest is, was er weer een redelijke grote vertegenwoordiging van TCO in Assen aanwezig om de races om het WBK bij te wonen.
Met mijn geleasede  woonwagen reed ik rond de middag naar Assen. Het zonnetje was er goed bij en de temperatuur niet te hoog.
In Assen aangekomen waren enkele getrouwen reeds aanwezig. Het aggregaat van Bert ten Haaf stond al te pruttelen en de koelkasten waren aangesloten. Om te controleren of de blikjes bier niet te veel hadden geleden onder de rit uit Tuitjenhorn hadden enkele zich opgeworpen om de kwaliteit te controleren.
Omdat het toch om een serieuze aangelegenheid gaat, werd ook de mening van de anderen gevraagd en waren we al snel waren we allemaal aan het bierproeven. Na het het vijfde blikje wisten we zeker dat het bier van een goede constante kwaliteit was en werd het vrijgeven voor algemeen gebruik en konden we eindelijk naar het circuit wandelen.
Na een lange wandeling van ongeveer 200 meter zaten we op stekkenwal tribune en konden we genieten van de trainingen. Door de lange wandeling waren we best wel dorstig geworden. Gelukkig toverde beroepskrullenkop Dot enkele koude biertjes uit de rugtas. Deze had hij langs de strenge controle gesmokkeld door flink onschuldig te kijken.
De organisatie van het circuit heeft in verband met de veiligheid besloten dat het beter is dat je je bier voor drie euro per plastic glas aan het circuit koopt.
Deze koude biertjes vonden gretig aftrek en verdwenen snel in de dorstige kelen. Gelukkig hadden we een fietskoerier in ons midden. Symen de jongste spruit, van Aris werd met een rugtas erop uit gestuurd naar het kampement om met een gevulde tas terug te komen. Van een kleuter van zes jaar verwachten ze niet dat deze gebukt onder een zware last aan het bier dealen is. Symen heeft deze middag nog heel wat keertjes deze rit moeten maken.

Later terug waren er nog weer meer kampbewoners in het TCO kampement neer gestreken. Op de foto's Reneé en Frank Dekker druk doende met het inrichten van hun nachthok. Helaas bleek het luchtbed niet bestand tegen zoveel geweld en zakte gedurende de nacht in . Ook Dot had tegenslag met zijn opblaaspop, want die was 's morgens ook heel dun. Gevolg Dot op stoelkussen jacht.

De piepers werden geschild en Aris spreidde zijn gastronomische talenten ten toon. Er werd een zes gangen diner gemaakt die bestond uit piepers met rode kool of doperwten met worteltjes. Dat het goed smaakte bleek wel uit het feit dat sommige wel vijf keer opschepte. De jus kwam iets later maar dat mocht de pret niet drukken. Die kon je achter af nog toevoegen door het te drinken. Als afsluiter een heerlijk puddingtje. Tijdens het eten die gebruikelijk koele dranken van Amstel of Grols.
 

Daarna werd het tijd om de kachel op te stoken want met de zon ging ook gelijk de temperatuur omlaag. Die avond werd er al een behoorlijk gat in de bier voorraad geslagen en maakte Dot zich al zorgen of er voor zaterdag nog wel genoeg overbleef.

Een windje die af en toe de kop opstak maakte het rond het vuur fris.
De catering wagen van Piet Stoop en Zn. was gelukkig ook gearriveerd en deze hadden de feesttent weer aan gebouwd. Tegen de tijd dat de temperatuurrichting richting vriespunt ging konden we hier onderdak vinden. Daar melde zich later een aantal Britten, vrienden van de Stoopen, die vol met plaatjes stonden. De grootste was zo dik dat ie niet kon omvallen. Hij had het complete eiland Man op zijn rug laten tatoeëren. De tatoeage was zo groot en echt dat ik me afvroeg of hij zelf niet het eiland Man was.

De volgende ochtend werden we gewekt door een zonnetje. De restanten van de vorige avond waren opgeruimd, de koffie stond al te pruttelen en de geur van gebakken eieren dreef me al te gemoed.
Deze ochtend sloten nog een aantal logees bij de groep aan.
Na het stevige ontbijt was het tijd om de ronde te doen. Zoals gebruikelijk begonnen we op de Stekkewal om later rond de start van de kwalificaties van de superbikes, op de GT tribune plaats te nemen. We constateerde dat Carlos Checa de snelste was en de volgende dag van pole mocht vertrekken.

Daarna werd het tijd om achter de hoofdtribune de veilige biertjes van drie euro uit te proberen. Hier werd een fietstrial demonstratie verzorgt door Dot en Zn.


Na de nodige verfrissingen werd er een ferme pas ingezet onderbroken door menige plaspauze naar de Strubbe-tribune voor de pro-stock 600. Dit was een ongekende felle strijd. Vooraan werd er constant aangevallen. De eerst plaats werd lang niet kado gegeven. Uit eindelijk wist een Hollandse jongen, Marco van der Mark de strijd in de laatste ronde in zijn voordeel te beslissen.


Daarna in gezwinde spoed door naar het kampement voor een verfrissing en de barbecue.
Klaas Veerman, in het dagelijks leven professioneel, vleesverbrander, liet zien wat dat vak in hield. De vlammen loeide hoog op.
Het hoogtepuntje van de barbecue vormde de geflambeerde hamburgers.
Enkele dachten dat de kachel al in de brand stond en wilden hout op de barbecue gooien.

Ondanks dat Chis Blankendaal, de slager en leverancier van al deze heerlijkheden er niet bij was, hadden we toch nog iets te klagen; de satésaus. Deze had hij vergeten mee te geven. Nadat hem per telefoon was mee gedeeld,was Chris de slager met zijn gedachten het hele weekend toch bij ons en hij zal er nog lang aan worden herinnerd (door Dorus).

Wederom werd de kachel aangemaakt, dit keer met alles wat niet hoord. Gevolg de gehele camping werd in de zwarte rook gezet en enkelen dachten dat de nacht wat vroeg was ingevallen en gingen alvast maar slapen.

Nadat het wat fris werd op naar de feesttent waar Frans, ook bekend als Sinterklaas een goed gesprek met een blonde dame had. Later vroeg deze dame aan Aris of wij al lang te Superbiken gingen, want vorige jaar probeerde die langharige grijze man haar ook al te versieren. Op de terugweg werd een caravan loge van me aangetroffen op het veldje voor de toiletgebouwen. Edwin was op weg om zijn "beitels te poetsen" en de weg kwijt geraakt. Hij was wel meer kwijt geraakt, want hij had de grootste probleem om op de been te blijven. Na deze jongeman in de caravan te hebben neer gelegd gingen we nog even een afzakkertje halen bij Piet Stoop en Zn. Aris ging als laatste weg.
's Nachts in de caravan hoorde ik een dreun. Mijn loge was uit bed gevallen. Hij had echter zoveel slaapmiddel gedronken dat hij hij op mijn roepen of het een beetje ging, gewoon door snurkte.
 

De volgende weer vroeg op voor de grote dag. Dorus was druk doende met de eieren met spek. Er werd uitgebreid ontbeten, zodat we een stevige ondergrond voor de dag zouden hebben. Daarna werden de rugzakken afgevuld met koffie, water, brood, stroopwafels, bounties, pelpinda's en alles wat een mens verder nodig heeft om te overleven.
Barbecue specialist Klaas Veerman ging inpakken, want hij had een feestje van zijn vriend Dik Boggelman die 65 was geworden. Dick is er anders tijdens de superbike ook altijd van de partij.

Op de tribunes ging Aris gelijk in de "uitstand". Hij had het gister wat laat gemaakt als gevolg van een goed gesprek met een Britse collega van Corus die bij de verlies makende tak van deze club werkt.

Gedurende de dag werden ons spannende races gepresenteerd. In de Supersport 600 moest de race zelf tweemaal stil gelegd worden om de hulpverlening op het circuit toe te laten. Later hoorde we dat de blessures gelukkig mee vielen.

Na de laatste superbike wedstrijd gingen de meesten naar de camping om de boel op te breken. Iedereen moest nog een stukje rijden. Nadat de boel was op geruimd en afscheid genomen was van iedereen, de camping af gereden de zelfde weg terug als heen. Helaas was de verkeersregelaar bij camping even aan het poepen, want ik moest na tweehonderd meter al weer keren en terug.

En zo kwam er aan dit gezellige superbike weekend ook weer een eind. Terug in Tuitjenhorn de caravan weer in de stalling en de spullen van loge Frans af gegeven. Deze had de superbike opgenomen en zo konden we nog even na genieten van de races.