TCO e.o.

Voorafgaande aan het de nachttrial hadden de vrienden van de nachttrial alweer een aantal avonden achter de rug van vergaderingen en voorbereidingen.
Woensdag 25 augustus werd aan gevangen met het bouwen van de non-stops en alles wat er verder aan uitvoering nog bij komt kijken. En dat is heel wat, neem alleen al het ruim maken en inrichten van het erf van gastpaar Piet en Coby van de Gragt en dan het geheel om te dopen tot een echte feest accommodatie waar menig horeca ondernemer nog een puntje aan kan zuigen. Er  werd volop gebouwd maar als gevolg van het toch snel donker worden, moest de donderavond ook nog besteed worden om alle non-stops af te bouwen. Vrijdagmiddag de non-stops nog samen met voorzitter Frans en wedstrijdleider Piet Boekel na gelopen en vooral gekeken of er voldoende rekening gehouden was met de regen die beloofd was.
Tijdens het bouwen hielden we het gelukkig droog. Wel zagen we de inktzwarte buien die ons gelukkig passeerde en niet afgaven.

Dat het tussendoor genoeg gespoeld heeft kwam wel uit doordat waar ik donderdag nog zonder problemen tot de ringvaartdijk met de auto kon rijden, ik vrijdagmiddag vast liep in het drijfnatte weiland op weg naar  non-stop 5 en 6.
Aanvankelijk hadden we hier uitzetpaaltjes van 1,5 meter lengte nodig om deze nog enigszins zichtbaar te laten zijn voor de rijders. De brandnetels groeide er weelderig en hadden samen met het gras een wedstrijd wie het hoogst kon komen. René van Saane bood uitkomst door met een de Stihl bosmaaier het gewas te lijf gaan. Dat een korte broek ook niet echt handig is met uitzetten in combinatie met de brandnetels, kwam ik ook achter.

De zaterdag begon aanvankelijk droog maar na de middag besloot Pluvius nog een keer alle registers open te trekken en kletste nog weer enkel centimeters vocht neer op het trial evenement. Gelukkig was het voor deze God die de zomer al heel wat overuren gemaakt had, genoeg geweest en ging met weekend verlof, zodat het verder droog bleef.

De opkomst was weer overweldigend. De voorinschrijving liet al 69 deelnemers noteren. Er werd op tijd gestart en de diverse klasse werden over de laatste twee en eerste twee non-stops verdeeld om een vlotte doorstroming te bevorderen. De rookies reden een eigen wedstrijd onder leiding van Luc van den Bosch die later op de avond nog een vervelende ervaring opdeed, maar daar later mee over.

Voor de controleurs en piloten was het spannend of deze avond ook inderdaad droog bleef, want er was nog wat regen en onweer beloofd door Piet Paulusma, waarmee onze wedstrijdleider een rechtstreekse lijn heeft.
Gelukkig kreeg Piet geen gelijk, hoewel er tijdens het rijden van de route op afstand geblikker te zien was.

De eerste non-stop werd door Bert ten Haaf en Nick Klaver gecontroleerd. Een lekkere binnenkomer die in de eerste ronde goed te rijden was aangezien de pellets waar tegen opgereden moest worden nog droog waren. De eerste pellet waar blauw tegenop moest zag er heel onschuldig uit, maar bij de tweede ronde zag ik menig blauwe piloot er te langzaam tegen oprijden met als gevolg een beetje gas bij en het achterwiel slipte weg en een vijf.

De tweede was gebouwd en werd  gecontroleerd door de familie van Saane. Deze keer gelukkig geen steile over de kop slaan kippenhokken, maar wel de kunststof buizen, die altijd goed zijn voor veel voetjes dankzij hun gladde karakter. Goed de route verkennen was geen verkeerde zaak merkte ik achteraf, want ik miste een blauwe pijl. Gelukkig zag Chris de blauwe pijl wel en werd ik gecorrigeerd met vijf bonus puntjes. Frans waar ik samen met zoontje Puck mee opreed, wist ik nog net tegen deze zelfde fout te behoeden.

Door de gladde berm naar de musquitte bosjes non-stop 3. Deze bosjes worden als er geen trial is, gebruikt om (chemisch en slacht) afval te dumpen die je op de normale stort niet kwijt kan en zo vervullen deze een nuttige functie. Rob de Vries, Nico Conijn en Martien van de Gragt hielden hier toezicht op de coureurs.
Er was daar weer een berucht kippenhok neer gezet die heel wat lef vroeg om er goed over heen te gaan voor de gele en rode piloten. Voor de overige coureurs was het sturen over gladde half verrotte stronken en zonder voetjes de uitgang zien te bereiken. Doordat ik gister nog de non-stop had gecontroleerd en het kippenhok begaanbaar had gemaakt (hij was erg stijl) reed ik deze met twee vingers in de bekende neus. Helaas ik had niet ongemerkt dat het kippenhok ook in de rode route was opgenomen en dit leverde alweer de maximale score op.

Daarna weer een stukje sturen door de weilanden en over een bruggetje naar non-stop 4 waar de gebroeders van der Gragt, Cor en Klaas, de non-stop bewaakte. In de eerste ronde ging alles nog vlotjes maar de tweede ronde waren de pellets iets gladder als gedacht en zag ik de voorzitter van de wagen afvallen terwijl hij door technisch en krap sturen de score op nul probeerde te houden. Gelukkig was er behalve zijn ego er niets stuk gegaan.

Door naar de ringvaartdijk over de drassige weilanden naar non-stop vijf en zes. Non-stop vijf was voor ons rode piloten de eerste ronde goed te doen. Later op de avond werd er veel gegleden en was de grip op. Piet Conijn en dochter hielden hier het toezicht.
Marco Reit had een soort van fietstrial steil ontwikkeld om de brommer toch tegen de gladde helling op te werken. De motor dwars op de helling en vervolgens het voor en achterwiel beurtelings omhoog wippen.

Non-stop 6 kenmerkte zich voor ons rode rijders door de listig verborgen route in het hoge gras. Ondanks dat ik deze non-stop had helpen bouwen en nog gecontroleerd heb, reed ik tweemaal verkeerd. Dan scoor je wel punten die ik ook netjes in mijn kaart geknipt kreeg van Pitje van Diepen en Linda leijen.
Voor de gele rijders was de grip na de eerste ronde terug gebracht tot de minimum waarde. Alleen door veel te hoppen en te springen was de brommer nog via de juiste route door de poortjes te bewegen.

Snel door naar non-stop 7 waar Frank Stam en echtgenote ons al opwachtte. Een typisch stuur non-stopje waar de rode piloten gelukkig het kippenhok links mochten laten liggen. Iedereen moest de wagen op en ook er weer af.
Hierna kwam het leukste stukje van de route, de ringvaartdijk. Hier werden de brommertjes goed warm gestookt het laatste stuk nog even door een weiland en de laatste honderd meter was een non-stop op zich om ploegend door de diepe verzopen trekkersporen het verharde pad te bereiken.

Non-stop 8 was er een met, behalve voor de witte klasse, een behoorlijke uitdagingen. De eerste helft bestond uit het harde gedeelte in de vorm van pellets, stelconplaat en een wagen die menigeen fataal werden. Het tweede gedeelte ging over glibberige klei, wat wel veel punten genereerde, maar niet zo fataal was als in het eerste gedeelte van de non-stop.
 

De betonnen stelconplaat velde onze voorzitter in de tweede ronde op een hardhandige manier, doordat zijn voorwiel blokkeerde bij het afremmen op de plaat. Peter Glas en Marco Loof zag ik weg en terug glijden bij het oprijden van de wagen en eindigde beide hier met het nemen van de non-stop.

Marco Reit vertelde dat hij bij deze non-stop zijn enigste fout heeft gemaakt in de wedstrijd. Deze fout hem koste gelijk vijf punten.  Deze non-stop was goed voor veel strafpuntjes. Deze puntjes kregen we van Piet Vlaar en Andre Braas.

Vervolgens weer terug naar de ringvaartdijk en naar Hensbroek. Bij de familie Koeman stond de negende uitdaging op ons te wachten. Deze leek niet moeilijk maar zelfs de onder een flauwe helling liggende pellet leidde tot mijn verrassing al tot een voetje. Rustig er tegen op keuvellen en op eens merken dat je achterwiel staat te spinnen. Erg verrassend. Oud voorzitter Klaas Knol en klein dochter Romy hebben hier menig strafpuntje voor mogen geven.

 

Door naar het kamp naar de laatste uitdaging. Dorus, één van de bouwers van deze uitdaging, stond hier op wacht samen met vast partner Jack van Baar. Dorus had de uitdaging samen met neefje Aris bedacht. Voor alle behalve de gele klasse was deze goed te rijden, soms geholpen door één of meerdere voeten. Voor de gele piloten lag de uitdagingslat behoorlijk hoog. De entree was niet moeilijk, maar daarna moest er terug gereden worden naar het pad, waar soms wel eens een piloot van een andere klasse in de weg stond, die netjes stond te wachten voor zijn entree, en vervolgens tegen de zijkant van de auto op. Enigszins nog geholpen door een pellet. Deze was echter niet bestand tegen al het geweld en veranderde gaande weg in stapeltje brandhout. Was de gele piloot eenmaal op de auto dan waren de beproevingen nog niet op hun einde. voorzichtig er van af en jezelf prepareren voor de opstap in de bak. Via een ronde pijp die ook niet al te veel grip beloofde moest er in een container gereden worden. In de laatste ronde heb ik alleen Marco Reit gezien die er ongeschonden in kwam. Ook de uitzetter van deze hindernis Aris, wist hier drie maal de maximale score te bereiken doordat hij niet in de bak kon komen en een keer doordat hij slordig over de katrollen reed bij de uitgang en verkeerd uit kwam.

Voor de rookies die één ingekorte ronde reden was de prijsuitreiking rond de klok van negen, zodat de moeders en vaders hun kroost op tijd in de koffer konden leggen. Ad Verheijen de grootste Beta dealer van Zuid-Holland had hier weer gesponsord in prijsjes in de vorm van allerlei lekkernijen. De jeugd zag ik trots rond stappen met in de ene hand een zak spekjes en in de andere de beker. Ondertussen werd door deze knapen ook nog non-stop 10 bedwongen met losse handen wat resulteerde in een uitglijder van Symen Pronk op een pellet en plotseling tot zijn grote verdriet met twee eerste prijzen in zijn handen stond. Gelukkig kan ome Dorus alles lijmen en droogde de tranen alweer snel.

Halverwege de avond toen we op weg waren naar non-stop 7 zagen we grote bliksemflitsen aan de horizon. Deze voorspelde niet veel goeds en deden me denken aan een aantal jaren terug toen we als gevolg van het onweer de wedstrijd na de tweede ronde moesten staken. Puck mijn zoontje heeft een grote hekel aan onweer. De zin om nog verder in donker door te rijden was helemaal weg en hij raakte van streek. Aangezien ik mijn brood met triallen nog niet verdienen kan, besloot ik de kortste weg naar de camping te nemen.
Gelijk de boel maar op de wagen gezet en omgekleed, zodat we nog even bij non-stop 10 konden genieten van de verrichtingen van mijn collegae triallisten.

Toen ik samen met Luc van den Bosch bij de barbecue van een hamburger stond te genieten, werd zijn brommer ontvreemd die hij even op het pad naast de kraam van Ad geparkeerd had. Ongelofelijk maar waar.
Dit verwacht je niet in een onschuldig dorp als Hensbroek. Diverse rondjes langs de weg en in het kamp brachten de Montesa 311 niet te voorschijn. Het voorval laat een nare smaak achter bij de organisatie en zeker bij Luc.

Voor twaalf uur waren de laatste strijders binnen. De meesten had het "end de bek" toen ze bij de laatste non-stop van de avond aankwamen. Alle trialtechnieken waren ze de afgelopen drie rondes kwijt geraakt. Het was een kwestie van overleven geworden . De motor werd de non-stop in gerost en met veel handen en voeten door de non-stop getrokken, dit laatste gold vooral voor de piloten in de blauwe klasse. Onze voorzitter zat er ook echt helemaal doorheen en kon de motor niet meer over de motorkap van de auto krijgen. Hij viel terug in een ongelukkige houding en probeerde zijn motor en zich zelf nog enigszins overeind te houden. Helaas de batterij was leeg. Een wanhopig blik van "help me"deed me besluiten om hem uit zijn benarde positie te ontzetten, want we hadden hem nog voor de prijsuitreiking nodig..

Bas Zeinstra en Marijke ten Haaf hadden zich samen over de punten telling gebogen en hadden en drukke avond met zoveel deelnemers.
Tegen de tijd dat voorzitter Frans met de uitslagen kwam leek het inmiddels wel kermis in de tent.

De barbecue specialisten Gitta en Anton, die door Frans nog even in het zonnetje waren gezet, konden de drukte bijna niet aan. Ze vielen dit jaar op door hun professionele nachttrailschorten met hun eigen naam.  Aan de bar werden ook goede zaken gedaan door de dames Marijke Knol en Janet van der Gragt met als gevolg dat de menigte voor de prijsuitreiking bijna niet meer stil te krijgen was.

Er was dit jaar ook een aparte geel plus klasse. Voor de eerste drie van elke klasse was er een prijs en iedere deelnemer mocht iets uitzoeken van de tafel die bedekt was met lekkernijen die ook wederom door Ad Verheijen ter beschikking waren gesteld.
Hierna was het officiële gedeelte afgelopen en werd er volop verder gefeest.



Er kan terug gekeken worden op een geslaagde 26e nachttrial.
Voor de uitslagen zie  onder het verslag.

De foto's zijn gemaakt door Gemma de Rooy
Voor meer afbeeldingen druk op Gemma, voorzichtig maak haar niet wakker.