TCO e.o.

22 september Boerenkooltrial

Het was voor de eerste keer in de lange historie van TCO van het bijna veertig jarige bestaan van TCO, dat er een Boerenkooltrial werd georganiseerd.
We hebben al wat trialwedstrijden georganiseerd, sprinten op ijs, de Tulpen trial, de Kersttrial, Paastrial met Paashaas, time trial, het houdt niet op.

Het was alweer het derde grote evenement op  het terrein van de familie Zwaan dit jaar.

Normaal heeft TCO een traditionele Kersttrial, maar deze was omgedoopt in de Boerenkooltrial vanwege de struiken boerenkool die op de landerijen achter de residentie van de familie Zwaan dit jaar floreerden.
Als het uien en wortelen waren geweest, had het waarschijnlijk de Stamppot trial geheten. Gelukkig dat het geen suikerbieten waren.

Op 15 december de zondag voorafgaande aan het spektakel was er door een groep enthousiastelingen al een flinke start gemaakt met het uitzetten van de non-stops.

Het eerste werk was geulen graven om de plaatselijke binnen-zeeën die door de overvloedige regen waren ontstaan, te laten afvloeien naar sloot.
Aan het einde van deze zondag lagen er 4 uitdagingen in principe al klaar voor de 22e.
Zaterdagmiddag de 21e werd de vijfde en laatste non-stop gebouwd, direct achter de schuur.
Tevens werden er nog meer afwaterkanalen gegraven, want er was al weer veel water bij gekomen.

Ik denk dat het voor een aantal het spelen met water en kanaaltjes graven leuker is als non-stops bedenken, het zit tenslotte verankerd in het DNA van de Hollanders.

Weer grote dank aan de vrijwilligers die een groot gedeelte van hun vrije zondag en zaterdagmiddag ten dienste hebben gesteld van TCO om dit voor de 22e allemaal gereed te maken.

Zondag 22 december de dag van de Boerenkooltrial lag buiten alles klaar en was ook de schuur ruimgemaakt en voorzien van picknicktafels, sta-tafels en een bar.
Daarbij was de schuur feestelijk aangekleed met kersattributen, zodat het een kerst sfeer uitademde.



Start 10:00; Aanvang 10:00; Het maakte niet uit, maar rond deze klok waren een flink aantal enthousiasteling al gearriveerd.

Ook de gebroeders ten Haaf waren na jaren van afwezigheid weer van de partij.
Vader Bert had beloofd te controleren, maar was onderuit gedaan met de enduro motor en moest verstek laten gaan. (bij navraag bleek hij gestruikeld te zijn met zijn rollator, maar vallen met de Enduro motor klink toch beter).
Zij hadden ook nog een kleine ten Haaf mee gebracht, Jeffry die ook al aardig op de trialmotor thuis was..
Hopen dat hij uitgroeit tot een nog groter talent als opa Bert, want die had de reputatie opgebouwd dat hij overal over kon vallen.

Frank Muntjewerf had nog een extra warmte kanon meegebracht, zodat we er zeker van konden zijn dat de temperatuur in de schuur goed zou zijn.
Maar voor het zover was, werd de boerenkool die nog op het land stond, getrakteerd op een extra stoot CO2 of (roet) die het apparaat uitbraakte bij het starten.
De resterende boerenkool op land kreeg spontaan een groeispurt.

De nacht van 21 op 22 december had het weer behoorlijk geregend in Callantsoog.
Dat betekende dat het overal drijfnat en behoorlijk modderig was was.
Dit beloofde nog wat voor de wedstrijd. Gelukkig was het met de aanvang van de wedstrijd nog droog.
Bas Zeinstra was gestrikt als puntenteller en had de meeste kaarten al geschreven.
Na de aftrap door de voorzitter werden de deelnemers de schuur uitgejaagd om de elementen en de uitdagingen die voor hun klaar lagen te gaan trotseren.

De eerste non-stop laag het verste weg achterin aan het pad .
René Regenmortel had zich hier aangemeld als controleur en hanteerde de kniptang met verve. Een non-stop met stevig opstappen voor de hogere klasses.
Mede doordat alles behoorlijk nat was, was het af en toe letterlijk glijden door de non-stop, waarbij de gegraven afwaterkanalen een extra uitdaging boden.

De tweede werd bemand door Dorus en Koen.
Koen Wijte is net begonnen om de kneepjes van het  triallen te leren.
Helaas was hij zo zenuwachtig voor deze wedstrijd dat hij zich spontaan in zijn hand had gesneden en van de dokter niet mocht rijden. Geluk bij een ongeluk, zijn rechter kniphand was nog en perfecte conditie en kon hij van Dorus meteen de fijne kneepjes van het controleren leren.
(Een vijfje afkopen kost een tientje, enzo.)

Bij de derde non-stop aangekomen stond de harem van Peter Glas ons al welkom te heten.
Petra met EHBO koffer.
Je weet het maar nooit iemand, iemand kan zich zo maar snijden.
Het was zoals al eerder gezegd nog op z'n zacht nog al glibberig.
Een non-stop die redelijk te doen leek.

In de eerste ronde bleek al dat het voor de blauwe piloten ondoenlijk was om in de slappe blubber enig grip te vinden om een buisje te bestijgen. Dit eindigde uiteindelijk in een ultieme poging om het voorwiel op de buis te zetten en dan de rest van de brommer er maar op te tillen.
Dit had meer met power liften als met triallen van doen.
De tweede ronde werd de aanloop flink wat ruimer uitgezet voor de blauwe heren en konden ze de brommers  tegen de buis aan rossen en zo op het plateau komen.

De vierde werd door vader John Schaap gecontroleerd.
Helaas zijn zoon Tom moest in verband met griep afhaken en lag thuis ziek te bed, maar zijn vader was er: Hulde!.
Een harde non-stop met veel beton en banden.
 

De gele boys mochten nog even over de Goliath band rijden voor ze bij de bevrijdende uitgang waren.
Dit ging niet altijd zonder slag of stoot merkte ik op.
Hier op de foto Victor de Rooy. De kunst was om na deze eerst band gelijk zonder onderbreking op door te stoten naar de top band.

De laatste uitdaging lag achter bij de schuur met de beruchte trial Saab.
Deze werd in in de gaten gehouden door Frans Stam.
Ook was hier de Avondtrial wippelewap in opgenomen door het uitzetteam.
Vele vijven waren mijn deel, deels doordat ik mijn motor er tot twee keer toe liet afslaan.
Frans super integer, deed niet mee met de Dorus puntentelling van € 2,-- is goed voor 1 punt aftrek, dus ik moest elke keer de volledige vijf laten knippen.

De yellow boys mocht ook nog even door de een container.
Victor merkte hier dat in de bak komen gemakkelijker is als er uit ontsnappen, maar elke keer met wat punten schade wist hij er uit te klimmen.

Na de tweede ronde kon de kaart worden ingeleverd in de schuur.
Deze was inmiddels al lekker op temperatuur gebracht en konden de rijders tussendoor even op kracht komen met een versterkend bakkie lekkere snert van Yvonne.

Ook de controleurs die gelukkig onder droge omstandigheden de non-stops bewaakten, werden door Pieter Zwaan en Frank Muntjewerf gedurende de wedstrijd per qaud voorzien van koffie en hete snert.
Alleen daarom al zou je al aanmelden als controleur!

Rond een uur of een waren de brommers smerig genoeg en hadden ze genoeg prut verzameld om een klein voortuin 1 meter op te hogen. Tijd om met zijn allen de schuur in te gaan en de boerenkool te proberen.
Grote pannen met twee soorten boerenkool stonden op de bar te dampen. Voor degene die niet de boerenkool hoog op hun gastronomisch lijst hadden staan, was er uiteraard snert en ook nog pannenkoeken.

Het werd heel stil in de schuur, de gesprekken verstomde en alleen de geluiden van het consumeren waren nog te horen boven het bulderen van de hete luchtkanonnen uit.
Ook de nodige (spirituele) vloeistoffen waren aan de bar verkrijgbaar naast de hete chocolademelk.

Toen de buiken gevuld waren en Pieter, en dat kon iedereen goed zien, had extra zijn best gedaan om op deze manier zijn waardering te laten blijken aan de kok, kwamen de gesprekken weer op gang met de nodige sterke verhalen.
Tijd voor de ontknoping van de dag.

Voor de huldiging werden alle controleurs en andere organiserend uitbundig bedankt door de voorzitter.
Voor de familie Zwaan een extra bosje rozen als kleine blijk van waardering voor hun royale gastvrijheid.

Hoffotograaf René Opstals, die al eerder de waaghalzerij buiten had vast gelegd,  huppelde door alle aanwezigen heen om ook alles binnen op de gevoelig plaat vast te leggen, daarbij werd geen gevaarlijke posities geschuwd om alles goed te registreren.
Ik zag hem af en toe op grote hoogtes halsbrekende toeren uit halen voor de perfecte plaatjes.
Gelukkig is TCO goed verzekerd (denk ik).

              

De eerste klasse was de 60+ groep.
Deze klasse was nieuw in het leven geroepen, vijf minuten terug.
De voorzitter kreeg een hand van de penningmeester samen met een bosje rozen.
Hij was in deze nieuwe klasse als eerste geëindigd.
Tweede werd de penningmeester.

De 50+ klasse is er nog niet, maar volgend jaar verwacht ik grote deelname aangezien er velen dit komende jaar Abraham gaan zien.

Door naar de witte klasse, waarin Hessel Zwaan zijn moeder Yvonne blij kon maken met alweer een bosje bloemen.
In blauwe klasse werden de rozen opgeëist door Piet Knol die over enkele weken Abraham een hand mag geven.
Vooruitlopend op dit heugelijk feit was Piet alvast naar de blauwe klasse overstapt om in de rode klasse ruimte te maken voor nieuwe talenten.

Nieuw talent in de rode klasse was Symen Pronk die het hier tegen zijn vader mocht op nemen.
Van vader Aris die volgend jaar ook vijftig wordt, verwacht ik dat hij ook naar de blauwe klasse gaat om vriend Piet het trialleven daar zuur te maken.
Dit jaar mocht hij ook als eerste in deze rode klasse nog een bosje mee naar huis nemen.
De concurrentie, de 20- jarigen, kan nog steeds niet echt aan de poten van zijn troon zagen, gezien het verschil in punten.

De gele klasse was weer de broederstrijd tussen de gebroeders de Rooij waarbij het deze keer de beurt was aan Alex om de rozen aan zijn moeder te geven.

Daarna konden de remmen los en was het nog even gezellig na teuten onder het genot van een drankje en een hapje boerenkool.

Het was een Boerenkooltrial, maar het ademde zeker de Kerstsfeer uit en het doet goed om alle clubleden en aanhangers weer eens bij elkaar te zien, want helaas een eigen terrein hebben na bijna 40 jaar strijd nog steeds niet.
Daarom zijn we als vereniging zeer verguld dat we bij de familie Zwaan terecht kunnen om onze trial talenten scherp te houden en het club gevoel te koesteren.

Klik hier voor de uitslagen.

Klik hier voor de foto reportage van René Opstals