|
 Na een hele mooie
wedstrijd in Zelhem vond een week later een WK Trial in België plaats.
Voor de vierde keer
werd het in Comblain au Pont gehouden. Een plaatsje niet zover van Luik en
Aywaille.
Ondanks dat we in
eigen land een WK wedstrijd hebben gehad besloten toch hier net als voorgaande
jaren ook hier weer te gaan kijken.
We, Frans Stam en
ondergetekende vertrokken vrijdagmorgen om zo rond de klok van drie op het
paddock te arriveren, na eerst nog een hotelkamertje veilig te hebben gesteld.
Het is dan nog rustig
en iedereen doet zijn dingetje. De meeste onderkomens van de teams zijn
opgebouwd en er wordt ontspannen aan de motoren gewerkt of een praatje gemaakt.
 Waar het ene team het
stof van Zelhem eraf staat te blazen, is men verder op bezig met het vernieuwen
van de koppelingsplaten, voor het Honda/Montesa team is dit een vaste ritueel
vertelde Mark Freixa.
Op het dorpsplein was
de kwalificatie zone en tevens nonstop 1 gebouwd, een mooie gelegenheid om daar
zelf ook eens door te lopen.
We kwamen al heel snel tot de conclusie uhhh direkt
bij de eerste hindernis dat we dit maar aan de WK piloten over moesten laten.
Wij zochten een
terrasje op met een mooi uitzicht op "de muur van Comblain" en waar we even
later gezelschap kregen van een bekende Franse Honda verzamelaar, die ons
vertelde vergezeld van vele anekdotes hoe hij aan zijn ex Sammy Miller en
Lejeune fabrieksmotoren is gekomen.
Ook vertelde hij van zijn avonturen in Japan op zoek naar originele Honda
onderdelen waar containers vol vanuit Japan naar Frankrijk werden verscheept.
Aan het eind van zijn verhaal kwam hij ook nog met een paar leuke aanbiedingen
waar we maar niet op ingegaan zijn, want daar moesten nogal wat Euries voor op
tafel komen.
Oh ja de man dronk alleen “plat” water zoals de Belgen dat zeggen dus voor
degene die gaat denken dat hij enig sinds benevelt was en zijn verhaal verzonnen
had, nee dat was hij niet.
Zaterdagmorgen na een
lekker ontbijt eerst maar eens bij de trainingen kijken.
Altijd fantastisch mooi om te zien hoe die mannen met hun brommertje en de
zwaartekracht spelen en tevens ook een spel van elkaar een beetje uitdagen.
e meeste aandacht gaat dan uit naar toppers zoals Toni Bou, Adam Raga, Fajardo,
Busto en Fujinama.
Inmiddels hadden we ook onze Belgische vriend Nico ontmoet
waar we de rest van de dag en zondag mee zouden optrekken.
Half in de middag was
de kwalificatie, dit zou een warm klusje worden, want de temperatuur was in het
dorp inmiddels gestegen tot 34 graden.
Zelfs als je niets deed voelde je het water langs je lijf lopen.
Grote winnaar was uiteindelijk Toni Bou die werd uitgedaagd door James Dabill.
Bou had in de eerste kwalificatie de snelste tijd neergezet en Dabill had deze
verbetert in de tweede kwalificatie.
Bou die als laatste aan zijn tweede poging begon trok het gas nog even verder
open en declasseerde iedereen door bijna 3 seconden sneller te gaan als Dabill.
Zondagmorgen op tijd
naar de wedstrijd.
Om 09:00 uur tikte de thermometer al de 30 graden aan.
Aangekomen in het dorp kwam de lucht van gebraden worsten en patat ons al
tegemoet.
We hadden een planning gemaakt hoe en welke nonstops we het eerst wilden
bekijken.
Dit jaar waren er op een aantal nieuwe plaatsen nonstops gebouwd.
Frans merkte fijntjes op dat als wij op zoek zouden zijn, we dit gewoon zouden
overslaan, want lopen daar was bijna onmogelijk.
Laat staan dat je er nog met een motor naar boven moet.
Uiteindelijk slagen de beste toch onder luid gejuich boven te komen maar wat een
spektakel.
Het sluitstuk waar uiteindelijk de wedstrijd beslist moest worden was de
gevreesde “Muur van Comblain” Toni mocht maximaal 2 strafpunten halen om de
wedstrijd winnen, anders zou Jeroni Fajardo er met de winst vandoor gaan.
In de eerste ronde had Toni op de “Muur” een 5 gehaald.
Iedereen was stil en wachtte in spanning af wat hij ging doen.
Niemand was nog foutloos geweest op de laatste nonstop.
Het geluid van de Honda van Bou roffelde door het dal hij kwam steeds hoger en
hoger om uiteindelijk met wat huppen en springen foutloos boven te komen.
Een ongelofelijke prestatie, en de enige 0 op deze nonstop van de dag.
Met een oer kreet van de overwinnar en een luid gejuich van het publiek vanaf
het dorpsplein en van de “Muur” kwam deze wedstrijd tot het einde, wat een dagen
wat een spektakel was dit, groot respect wat deze ware kunstenaars presteren.
|
TCO e.o.
