TCO e.o.

WK Zelhem

Afgelopen weekend werd er voor het eerst sinds 40 jaar een WK trial GP gereden in Nederland.
De ZAMC was er na jaren van voorbereiding klaar voor om een WK GP te organiseren.

Vanuit de TCO club was de belangstelling om dit unieke gebeuren in Nederland live mee te maken heel groot.
Kampers werden volgeladen, caravans opgepoetst en er werd massaal vanuit Noord-Holland naar het verre Zelhem afgereisd.

Zaterdag was er een echte kwalificatie ivm de start volgorde van de GP rijders.
Een speciale non-stop moest daarvoor bedwongen worden. Twee items waren bepalend voor deze start volgorde.
De eerste is het aantal strafpunten en de tweede de tijd.
De coureur met het minste aantal strafpunten en de snelste tijd, start als laatste.

Ondergetekende en de voorzitter waren de zondagmorgen afgereisd.
Na een voorspoedig reis waarbij de voorzitter het niet eens was met de navigerende dame werd toch nog op tijd de arena in Zelhem bereikt. (de dame had toch gelijk)
 

De organisatie had de zaken goed geregeld via wegbewijzering die al op tijd de richting van het circuit aangaf.
 

De ontvangst bij het de ZAMC is bijzonder warm en dan bedoel ik niet alleen de buitentemperatuur, die overigens uitstekend was, maar door de vele vrijwilligers die de parkeerplaatst aanwijzen en alle mensen die je ontmoet, voordat je op de plek van de strijd bent aangekomen.

 

Zoals al eerder vermeld was heel trialminnend Noord Holland afgereisd, dus het was een gezellig weerzien met oude en bekende trialliefhebbers.

Voor het eerste dat ik hier een E-motor trial wedstrijd zag.
Deze hadden een eigen klasse waarin gestreden werd.
Van wat ik zo zag doen, deze motoren en coureurs niet veel onder voor de brandstof motoren.
De piloten lieten kunstjes zien van een hoog gehalte.
Alleen het geluid, toch ook een stuk van de emotie, mis ik.

Het was zoals altijd weer geweldig om het kunst en vliegwerk van de atleten te mogen aanschouwen.
Het lijkt wel of niets meer onmogelijk is!

Een groot gedeelte van het publiek loopt mee met de "grote" mannen.
Dit betekent elke keer een volksverhuizing, waarbij vergeleken de immigratie vanuit Libië niks is.
Via de app op de telefoon kon het publiek zien waar de rijders zich bevonden en hoe ze in de tussenstand ervoor stonden.
Ook weer heel goed geregeld.

De wereldkampioen Tony Buo wist de eerste ronde met slecht één voetje te slechten en wij mochten daar deelgenoot van zijn op non-stop 4.
Dit is dus één voet in 15 non-stops!
De andere strafpunten die hij nog kreeg, waren door een tijdstraf wegens overschrijden van de tijdslimiet.
De tweede ronde was foutloos.

De organisatie had het uitstekend geregeld en overal had je, soms na wat klauterwerk een prima uizicht op de non-stops en kon men de prestaties en het kunstwerk van de piloten goed volgen.
Bij de laatste twee non-stops was een tribune neergezet, waar men ook op op een big screen de deelnemers op kon volgen.

Een hele grote pluim voor de organisatie van dit geweldig evenement want ook alles om het gebeuren heen zag er zeer professioneel uit met de vele stands, eet- en drinktentjes en goed sanitair voor het talrijke publiek.

Gelukkig staan er op en rond de baan vele grote bomen die het geheel een lommerrijk aanzicht geven en waaronder vele publiek een beetje schaduw kon vinden, want de zon deed wel heel erg zijn best.

Een goede opmaat voor een herhaling.