TCO e.o.

18 Maart te..te.. tekoud

18 Maart, een mooie dag voor een wedstrijd.
De zon scheen uitbundig en hiermee was het beste voor deze dag wel beschreven.
Een ijskoude pool wind jaagde over de akkers van de polder, ondertussen gordijnen opwerpend van stuifzand.
De rozen in de bloemenkast Dex Dekker waren verstopt in de schuur en zo kon het gebeuren dat we zonder rozen voor de winnaars in Breezand aankwamen.
Door het mooie weer aangetrokken, waren al vele rijders ter plaatse druk doende met de voorbereidingen te treffen voor de belangrijkste zaken voor het slagen van de wedstrijd.
Beide, voorzitter Frans en Piet Knol, waren druk doende om de kachel op temperatuur te krijgen.
Met ons erbij (Puck en Cees) waren we al met zijn vieren, het leek erg druk te worden deze dag.

Aangezien om 10:00 inschrijving sloot, was het vrij eenvoudig om een uitslag te maken: Frans was eerste, Piet tweede en Puck en ondergetekende derde en vierde.
Pas veel later druppelde er nog een aantal deelnemers binnen tot het totaal op 14 kwam.
Besloten werd om de wedstrijd te laten voor wat het was.
Er was één controleur Dorus die met zijn allweather pak en verwarmde handschoenen het aandurfde om te controleren.
De loonwerker Pieter Zwaan stuurde zijn jongens op de trekker weg en bleef zelf lekker achter zijn Yvonne liggen; het was hem veel te koud.

De jeugd werd daarna naar buiten gejaagd om eerste eens te onderzoeken of er te overleven was  op de Muntjeberg.

Na 10 minuten waren de eerste al weer terug en moesten eerst een kwartier op de kachel zitten om het leven in bepaalde ledenmaten weer terug te krijgen.
Windkracht 7 en een temperatuur van net een paar graden onder nul maakte het zeer onaangenaam.

Maar we lieten ons niet kisten en we gingen stug door onderbroken door opwarm sessies om het leven en gevoel in de vingertoppen weer terug te krijgen.
Dit laatste ging niet altijd pijnloos zoals Alex de Rooij me vertelde en waar ik zelf ook achter kwam.


Tegen de middag werd het allemaal iets dragelijker en kon er nog lekker gereden worden.
De winnaar van de dag was ongetwijfeld de kachel, want die had de meeste vrienden.
Aan het einde van de trainingssessie propte de Zwaantje zich allemaal weer in de warme cabine van de trekker en vertrokken huiswaarts om Pa Pieter te vertellen dat het allemaal best mee viel.