TCO e.o.

22 februari The Return of the Sidecars

We moeten ver terug in de kronieken om de laatste wedstrijd te vinden waarin de zijspannen nog meestreden.
Broer en zus René en Jolanda van Saane  staan hun mannetje (vrouwtje) op de solo brommer, maar ook samen sturen ze geweldig met een driewieler door de non-stops.
Dit doen ze meestal ver van huis.
Deze dag waren ze afgereist naar de de Muntjeberg om daar hun kunsten aan het publiek te laten zien.

Het werd deze dag een internationale wedstrijd want er waren ook enkele Oosterburen 's morgens heel vroeg al afgereisd om deel te nemen aan de wedstrijd.
De Muntjeberg is ingericht voor solomotoren, maar met wat aanpassingen en kennis van René en Jolanda wisten we ook in de non-stops een pad aan te leggen die voor de driewielers te nemen is.

De weersomstandigheden waar zoals vanouds uitnodigend om vroeg uit de veren te gaan om de dag te plukken.
Mede hierdoor was het terrein zwaar verzadigd door het vele water en konden er echte uitdagingen gebouwd worden voor echte kerels (en twee vrouwen).
Hiernaast een foto over het ontstaan van de Muntjerivier
Onze bestuursleden Frans en Johan waren afgereisd naar het Oosten van het land om in Zelhem kennis op te doen omtrent het jureren van nationale trial wedstrijden en moesten we missen (minder concurentie).
Dit betekende dat de overgebleven bestuursleden het best druk hadden met de organisatie van het gebeuren.
Maar geroutineerd als ze zijn deden ze dat met de twee vingers in de bekende neus.
Ons nieuwe bestuurslid Bram Hamou werd gelijk in het diepe gegooid als zijnde zijn eerste wedstrijd met zware verantwoordelijkheden.

Even na elf uur kon de waarnemend wedstrijdleider in vloeiend Duits alle aanwezigen welkom heten.
Aangezien de meeste niet begrepen waar het over ging, werd er weer vlot overgeschakeld op het Westfries.
Gelukkig begrepen onze Duitse gasten dit ook en kon de wedstrijd aangevangen worden.
Er was rekening gehouden met de zware terrein omstandigheden, maar hierin missen we toch de hand van de meesters en was het nivo voor de rode en gele piloten wat aan de hoge kant.

De eerste non-stop werd bevrouwd door Gerda van Saane.
Eigenlijk een inkomertje maar die toch menig coureur nog al wat hoofdbrekens koste.
Met name voor de blauwe piloten was het klimnetje vanuit een dalletje met gelijk boven in een stelcon plaat waar op geklomen moest worden, vaak nog een probleem.
Zo zag ik Symen Pronk, die voor het eerst blauw reed, zijn brommer naar boven worstelen, luid aangemoedigd door vader Aris om "vooral door te gaan". (Waar heb ik dat eerder gehoord?)

Dorus en René Strooper deden samen de tweede hindernis. Deze was voor en door de gele piloten iets te pikant uitgezet, want hier werden bijna alleen vijven gescoord. De eerste die hier met een drietje door heen kwam was Alex de Rooij, die hiermee een seintje af gaf aan grote broer Victor dat hij er aan zat te komen.
Alex debuteerde in geel!
Zelf kreeg ik hier een applaus voor de mooiste afsprong van de controleurs toen ik met de motor van de verkeerde kant van een buis met iets te lage snelheid van afreed en dit in combinatie met een koprol deed.
Vijf punten was mijn beloning.
De volgende keer maar weer de rechter kant genomen.
De zijspannen hadden hier ook een leuke uitdaging!
 

Non-stop drie lag in de bosjes verstopt.
Het was een vlakke non-stop met de gebruikelijke buizen die een snelle ronde tijd verhinderen.

Hier moesten we ons zelf een beetje controleren.
Later kwam Neef (van Johan Schaap) Luciën even kijken en kon gelijk aan de bak als controleur.
Wederom een zeer zware non-stop voor de gele en rode piloten.
Hier werd meestal de maximale score gehaald.

De vierde uitdaging was een hele zware. Bij de ingang was deze nog redelijk te doen.

Hierna moesten een drietal buizen geslecht worden die minder als een motor lengte van elkaar liggen.
Ideaal om op te stranden.
Vanuit een bijna onmogelijke positie moest er vervolgens haaks tegen een hoge buis opgeklommen worden.
Was dit gelukt dan wachtte voor de rode piloten de "Poel deze Doods" om Harry Potter termen te schrijven.
Eenmaal in deze poel beland was ontsnappen niet meer mogelijk. Langzaam werd naar beneden getrokken en als er niemand was om je te redden dan dan verdween je in de  poel.
Zonder hulp was er geen kans meer om eruit te komen, zelf met achterlating van de motor was het al lastig om te ontsnappen.
Alleen Victor de Rooij wist er één keer ongeschonden doorheen te komen.

Zelf had ik het genoegen om als gevolg van alle stress richting uitgang bijna de verkeerd route te pakken.
Net op tijd wist ik het juiste pad weer te vinden.
Maar helaas kwam ik wat rommelig op het juiste pad terecht met als gevolg dat ik door naar beneden schot recht in de Poel des doods.
Gelukkig werd ik geholpen door Jan Loozeman om me te ontzetten.
Jan had de strijd even eerder moeten staken als gevolg van een kapotte rem.

Op de laatste uitdaging stond kersvers bestuurlid Bram te controleren. Een non-stop die behalve voor rood goed te slechten was.
Mede ook weer door de druk had ik de non-stop niet goed verkend. Zo reed ik de eerste ronde de non-stop uit, verwonderd door Bram nagekeken.
Ik had het laatste stuk van de non-stop gemist.
Vervolgens eerst maar eens goed gekeken hoe de route door de non-stop liep.

De zijspannen reden hun eigen wedstrijd.
De mede strijders ondersteunde elkaar letterlijk daar waar nodig.
Hier en daar waren de helling zo schuin dat de alle gewicht naar één kant moet.
Als dat niet genoeg is, doordat de combinatie als nog kapseist, is het prettig als je mede uitdagers je opvangen en recht zetten.

Hier kunnen wij solo rijders nog wat van leren.
Dat ik over de kop ging, was er niemand om me op te vangen.
Niemand die mij of mijn motor opraapt.
Alleen een applaus is je deel.
De heren en dames zijspanrijders lieten verbazende dingen zien die er met zon combinatie mogelijk is.
De toeschouwers hebben er van genoten.
Mede doordat de zijspannen wat langer werk hadden duurde de wedstrijd wat langer. Samen met  Kees boekel de punten in gevuld. Ondertussen werd buiten de boel op geruimd.

Tegen drieën konden de uislagen bekend worden gemaakt.
In de zijspannen klasse hadden de van Saane's de Duitser ruim weten te verslaan.
In de witte klasse hadden we een deelnemer Steef Hamou.
Helaas was Steef met motor pech uit gevallen.

De blauwe klasse werd gedomineerd door zoon Puck die als een balarina door de non-stop heen zweefde.
Ook oud voorzitter/wedstrijdleider/torenkraan machinist/rijschoolhouder Peter Boekel wist heel goed te presteren en werd tweede.

In de rode klasse wist zijn zoon Kees het nog beter te doen en werd eerste.
Of dit maken had dat hij de strafpunten voorlas die ik intikte, heb ik nog niet kunnen contoleren.
Nieuwkomer in deze klasse Tom Schaap liet zich ook gelijk zien en mengde zich serieus in de strijd.
De andere heren zijn gewaarschuwd.

De rode klasse werd behalve een dorpsderby ook een broederstrijd.
Piet Knol besloot heel wijs zich niet in deze broeder twist te bemoeien en hield ruim afstand.
Al liet Alex de Rooij zien dat hij er aan zit te komen, moest hij de overwinning toch aan broer Victor laten.
Er zat een behoorlijk gat in punten tussen.
Dit is waarschijnlijk mede te wijten was aan een onwillige carburateur bij Alex.
Aris had zich opgeworpen als coach van de jongste rijders en deed zodoende niet mee in de uitslag.
Een voordeel zijn brommer was nog schoon.

Resulterend een leuke wedstrijd die gelukkig onder min of meer droge omstandigheden gereden kon worden.
Het is jaren achter elkaar te nat gebleken om in de wintermaanden een wedstrijd te rijden, maar toch is het mogelijk om ook onder minder goed omstandigheden een wedstrijd te rijden of te trainen zoals vorige week.
Nadeel is: thuis gekomen is er wel iets meer werk aan de winkel als zomerdag.

Voor uitslagen klik hier