|
26 December, tweede
kerstdag tijd om op alle kerstkransjes, gourmet diners en andere vreterij de
tegenaanval in te zetten, door deel te nemen aan de kersttrial.
 Ook
dit jaar hadden weer velen zich weten los te scheuren van de kerstdis om naar de
Muntjeberg af te reizen.
De Omstandigheden waren niet echt des Kerstmis.
Een temperatuur die normaal in de zomer thuis hoort en een wind die alle
windmolen op volle kracht aan de gang zetten.
Milieu technisch is dit geweldig, weinig CO2 uistoot, want de kachels in de
huizen hoeven nauwelijks aan en de groene stroom geproduceerd door deze
windmolens, giert uit de stopcontacten.
Het gaat de goede kant op, de milieu top in Parijs heeft nu al effect.
De voorzitter had voor
onze energie voorziening een generator op proef mee genomen. Nadat deze gestart
en aangesloten was op de kantine, was door de herrie een conversatie bijna niet
meer mogelijk. Gelukkig zat deze aangesloten middels een lange haspel en konden
we deze op een meter of veertig van de kantine plaatsen.
Dankzij de hoge temperatuur en de elektrische kachels was het al snel
behaaglijk in onze knusse kantine.
  De
non-stops werden vandaag op en tegen de helling op gebouwd.
Onderin was de modder zo diep en zuigend dat er bijna niet doorheen te ploegen
was.
Er werden vijf non-stop gebouwd.
 De
eerst werd door Dorus bewaakt die de wind boven op de non-stop wist te
trotseren.
Een non-stop met voor de gele piloten een iets te stevig nivo. De stenen die
omhoog beklommen moeten worden boden vaak iets te veel uitdaging met als gevolg
dat de voortgaande beweging gestaakte werd, met als beloning een vijf.
De witte/groene piloten hadden de meeste moeite om vanuit een draai, vloeiende de
voortgang er in te houden.
Dit resulteerde dan in bijna stilstand, daarna net weer even te veel gas erop,
een slippend achterwiel en een vijfje op de kaart.
De tweede werd door
Pieter Zwaan gecontroleerd. een mooie uitdaging waarbij het op het betere
stuurwerk aan kwam.
Gaandeweg de wedstrijd wisten de meeste piloten er met een nulletje door heen
te komen.
 
De derde hindernis
werd door Sam Pronk gecontroleerd.
De (groot)vader van Aris en Symen.
Hier hadden gele piloten een serieuze uitdaging om gelijk na de ingang de
dubbellebanden opstap te moeten pakken.
Hier werd veelal het onderscheid gemaakt.
Bij een valse start werd al snel een vijf je deel.
Wist je daartegen de opstap in een keer te slechten dan leek de non-stop wel een
peulenschil.
Voor de andere classes was deze goed te doen, al lag een voetje op de
loer.
De vijfde uitdaging
werd door weer een Pronk bemand in dit geval broer Bas die allemachtig geniet
van de het controleren en het trialwereldje.
En wij als TCO zijn heel blij met een extra controleur.
En lekkere buizen uitdaging voor rood en geel bij de entree van de non-stop
genereerde voor de meeste rijders de meeste punten.
Blauw en rood konden door soepel de heuveltjes en bochies te nemen de scoren
laag houden, waarbij voor de blauwe en rode classes nog een kans op het zetten
van voeten bij de laatst hoge buis lag.
Direct er vanaf gereden moest er scherp links worden gestuurd op een enigszins
verkante helling waarbij het voorwiel gemakkelijk weg gleed.
De vierde non-stop
werd door René Strooper en Peter Boekel gecontroleerd. Een niet hele moeilijk
non-stop mits er een beetje lef werd getoond bij het afstappen van de put.
Gebeurde dat te voorzichtig dan bleef het carter hangen en was dit tevens de
aanzet voor een salto zo als onze voorzitter ontdekte.
Onderin de non-stop veranderde een simpel gras spoortje in een glijbaantje die
een opstapje op een laag buisje ernstig hinderde, doordat er opeens geen grip
was om het voorwiel een beetje lift te geven.
Tijdens de wedstrijd
werd ik confronteert met een Jan Loozeman die met een vertrokken gezicht rond
reed.
Jan had last van grote druk in het achter onder.
Toen ik hem erop wees dat wij tegenwoordig een uitstekend werkende voorziening
hebben voor dat soort problemen, kon men hem kort hierna opgelucht in de rondte
zien rijden.
Er was letterlijk en figuurlijk een grote last van hem afgevallen.
 Na
de wedstrijd werd tijdens het opruimen van de non-stops in de kantine de
fornuizen opgestookt.
Voor de liefhebbers waren er volop soep, snert en broodjes hamburger te
verkrijgen.
 Door
alle drukte in de voorbereiding was de penningmeester vergeten de rozen voor de
winnaars op te halen.
De prijs was nu voorlopig een extra hamburger.
De bloemen blijven ze nog te goed.
Het was gezellig druk en onder het smullen van de kerst traktaties werd er weer
heel wat afgebabbeld.
Er werd een foto
gemaakt als opsteker voor Kees Boekel die in een grote zandbak in het
Oosten onze F16's in de lucht moet houden.
Deze foto ging gelijk de lucht in en even later kregen we groeten terug uit de
zandbak.
Tegen drieën was het
tijd dat de meesten zich weer voor de volgend kerstuitdaging mochten op maken.
Met vele handen werd de boel aan kant gemaakt en reed een ieder voldaan weer op
huis aan.
Samenvattend een goede
wedstrijd onder droge wat winderige omstandigheden met een prettig afsluiting in
de kantine van het trial jaar 2015.
Wederom tot stand gekomen door de vele vrijwilligers die alle spullen en
voorzieningen hebben aan gesleept om dit wederom tot een succes te maken.
Voor de uitslagen klik hier
|
TCO e.o.
