TCO e.o.

15 november Indoor Trial

Alweer de zesde indoor trial in manege Noot.

Er was wel veranderd dit jaar, vooral in de kantine.

Als gevolg van een wat ongelukkig timing betreffende het vernieuwen van het dak van de manege in combinatie met een aantal stevig stortbuien, lei(ij)dde tot dat het bouwen van een nieuwe kantine.

Voorlopig moest er nog stevig geïmproviseerd worden.

Zaterdag 13:00 waren de bijna vaste ploeg uitzetters aanwezig om weer een paar pittige uitdagingen te bouwen.

Het weer werkte niet echt mee, want er was veel regen belooft.
Op het moment van bouwen kondigde dat zich al aan doormiddel van enkele regendruppels.
Gelukkig zette dat niet door en konden we buiten onder stormachtige, maar droge omstandigheden aan de slag.
Dit jaar was één van de vaste bouwer Gert-Jan Borst niet aanwezig.
Dit als gevolg van het druk vrijgezellen bestaan, waarbij je als alleenstaande alles zelf moet regelen en was nu onder begeleiding afgereisd naar Lissabon voor een verzorgde vakantie.
Echter niet getreurd de nieuwkomers op de club de gebroeders Zwaan, hebben een vader die ook de handen uit de mouwen weet te steken en verleende uitstekende assistentie bij het aanslepen en bouwen van de non-stops bij gestaan door zijn drie ferme knapen.

Het was zoals bijna gebruikelijk weer tijd voor de vaste snoeibeurt voor de tuin rond het manege en aangezien we er toch zijn, nemen we dat gelijk maar even mee.
Voordat de buien los konden  barsten, waren er drie non-stops buiten gebouwd.
Non-stop twee waar bij de ingang een zachte hoop verse prut lag,  had voor de zondag nog een vette verrassing voor ons in petto.

Rond de klok van drie waren de paarden uitgereden en konden de materialen worden ingereden.
Het is elk jaar weer een gepuzzel om van de ingebrachte stukken een paar uitdagende non-stops te bouwen.
Ook dit jaar was ons weer gelukt.
Rond de klok van negen kon er tevreden naar huis worden afgereisd voor een goede nachtrust om de volgende dat fit en alert aan de start te verschijnen.
In de kantine in aanbouw wist het personeel met wat improvisatie vermogen voor de overblijvers een eenvoudige doch smakelijke en voedzame maaltijd te bereiden, zodat de heren niet uitgehongerd naar huis gingen.

De volgende morgen startte zoals de de weersvoorspellers ons beloofd hadden, met veel wind en regen.
De regen viel gelukkig heel erg mee en op een paar spatjes na, is het de gehele dag droog gebleven.

Na een toespraak van de voorzitter betreffende de regels, werden de kaarten uitgedeeld die onze vaste punteloog Bas Zeinstra al uit geschreven had.
Voor Kick Veerman werd hard geklap, want hij mocht nog een beker van de NKJ wedstrijd in ontvangst nemen.
Nog harder werd er geklapt voor Pim de Rooij, die verblijd werd met een paar flippers die hij met zijn prestaties van vorig jaar had verdient.
Hij reed toen op een of andere manier zijn kleppen machine in de sloot.

De eerste non-stop werd gecontroleerd door Dakar kampioen Jeroen van Daele die dit jaar een sabbatical had.
We zullen Jeroen niet over de steppen zien vliegen op het Zuid Amerikaanse continent op weg naar Dakar, wat daar overigens helemaal niet ligt.
Een uitdagende non-stop over gladde gras hellingen vormde de uitdaging met op het eind een hoop stook hout voor de open haard.
Deze non-stop was voor de meeste piloten niet een echte hindernis, maar een voetje lag op de loer als het voor- of achterwiel weg gleed.

De tweede non-stop werd door de secretaris Nico Jongejan en koffiespecialist John Schaap in de gaten gehouden.
Al bij aanvang van de wedstrijd was het al duidelijk dat de ingang die zaterdag nog een leuke uitdaging leek, veranderd was in een grote massa blubber waar als je te stevig in reed, verdween.
In de lente mag je dan hopen dat ze je weer terug vinden, waarschijnlijk met een krokus op het hoofd.
De enigste mogelijkheid die overbleef was de ingang aanpassen, anders hadden de rode en blauwe piloten gelijk vier vijven kunnen laten knippen.
Later in de wedstrijd veranderde de nieuwe ingang ook in een lekker diep modderspoor die het oprijden van de helling er direct achter niet gemakkelijk maakte.
Verder was het een lastige non-stop met gladde hellingen waar veel op gegleden werd en met takken die uit staken in de non-stop.
Zo kwam ik er achter dat mijn nood koortje nog uitstekend werkte.

De derde non-stop werd geknipt door trialtalenten uit het verre verleden, Klaas Veerman en Dorus.

Ook weer gladde hellingen die je onverwacht verrasten als je er even niet op bedacht was.
Voor de gele piloten lag er als ze al aan het einde kwamen nog een stevig buis waar overheen geklommen moest worden.

Zo zag ik Marco Veerman over de buis heen vallen en met de wielen gelukkig onder hem de non-stop uit rommelen.
Na een dreigde blik van vader Klaas richting Dorus leverde dit hem voor deze prestatie geen stafpunten op.
Heel vreemd.

Daarna naar binnen waar Puntenteller Bas positie in het jury hok had gekozen, van waaruit hij een schitterd uitzicht had over de vijf non-stops.

Non-stop 4 werd door de tweeling Bas Pronk en René Strooper gecontroleerd.
Deze non-stop kenmerkte zich door het krappe stuurwerk wat gedaan moest worden om nog enigszins gecontroleerd voor de opstappen uit te komen.
Vooral voor de yellow boys boden de stenen voldoende uitdaging.

De vijfde hindernis werd door Dokter Kees en zoon Maarten Rottier gecontroleerd.
Heel verlijn wist Kees  elke keer dat ik bij hem voor de punten kwam, aan te geven dat mijn zoon Puck beter reed.
Een non- stop die op EK voor de hoogste klasse niet zou misstaan met op en afstappen waarbij wordt verwacht dat je met een trialmotor verticaal kan opstijgen.

De zesde werd door onze meest fanatieke en strenge maar rechtvaardige controleur geknipt: Sjaak Vlaar. Doordat Sjaak als oud kampioen vaak nog even wat tips mee gaf tijdens het knippen, ontstond daar in het begin een file die ook de radio te horen was bij de verkeersmeldingen.
Ook hier waren de gele piloten weer de "Sjaak" en moesten bijkans onmogelijk stunten uithalen om ongeschonden aan de finish te komen.
Een helikopter aandrijving zou voor veel "verlichting" kunnen zorgen.

De zevende non-stop was een natuur non-stop met voornamelijk hele dikke stammen.
Alle klassen halen hier hun meeste punten op.
Door stevig de voetjes te benutten kon men met een drie het einde bereiken.
De familie Kalverboer junior hield hier de wacht en keek gelukkig een beetje door de vingers, anders had de score bij veel piloten nog een stukje hoger geweest.
Zo zag ik pilootje die door de ingang de non-stop verliet. Slecht een drietje was zijn deel.

Robert waarschuwde hem dit niet meer te doen.
Vanwege slecht onderhoud van zijn motor door zijn vast monteur (zijn vader) was hij uit gevallen.
 

De laatste non-stop werd door Gerda van Saane bewaakt.
Dit was een non-stop waar het spoor gekruist mocht worden.
Dit om de trial Saab optimaal als hindernis te benutten.
De meeste piloten wisten de knipjes aan de linkerkant van de kaart te houden.

De zwagers Jan Loozeman en Nick van der Gragt hadden het er gezellig met elkaar, maar vergaten de tijd.
De buiten non-stop werden al afgebroken, toen de heren als een duveltje uit een doos te voorschijn kwamen met de mededeling dat ze nog een rondje moesten rijden.

Vervolgens werden alle punten nauwkeurig door Bas ingevuld en rolde de lijsten met uitslagen uit de computer.
Iedereen werd naar kantine gedirgeerd waar vol spanning de uislagen werd af gewacht.
Trial Sport Schaap had weer gesponsord in mooie prijzen in de vorm van een hoefijzerstandaard met TCO trialbeker.
Deze huisarbeid was in vele avonduren met zoon Bart tot stand gekomen. Heren nog hartelijk dank hier voor.

Als eerste werden Peter en José van manege Noot even in het zonnetje gezet en verrast op ook zon mooie beker.
De waardering van vorig jaar was niet geheel watervast gebleken en was met de regen in de kantine zonder dak, weg gespoeld.

In de vele klasse waren er weer echte winnaars.

De groene klasse werd gedomineerd door Hessel Zwaan, die hiermee zijn eerste beker in trialsport mee naar huis kon brengen.
In de witte klasse mocht de Stan Reit, zoon van iemand die vroeger meende ik ook nog heeft getriald, de eerste prijs in ontvangst nemen.
     

De blauwe klasse werd door gedomineerd door Niek Schaap die tijdens het maken van vele wheelies nog tijd had gevonden om de non-stops te bezoeken.

De rode klasse werd door outsider Peter Miltenburg  gewonnen en uiteindelijk bij de gele piloten was het buiten clubber Luc Branten die de eerste prijs weg kaapte voor de neus van Aris.

De voorzitter bedankt een ieder voor hun deelname en/of aanwezigheid en verwees nog even naar de hamburgers die aan de andere kant van het raam werden gebakken.
Dit deed hij bewust een beetje binnensmonds, bang dat als alles opgeruimd was, hij de hond in de pot zou vinden.

Daarna verder opruimen, waar iedereen al aan had mee geholpen, maar de zware spullen moesten toch met de machines uit de hal worden gehaald door Johan en Pieter die behendig met de shovels op en neer reden.

Na dit werk mochten ze genieten van de laatste hamburgers en een pilsje om vervolgens thuis alles weer af te laden.
Heren bedankt voor jullie inzet.

Samenvattend een prachtige hoogstaande wedstrijd, waarbij veel van de coureurs werd gevraagd.
Mede dankzij de inspanning van de leden met het opbouwen en afbreken weer een succes is geworden.

Klik hier voor de uitslagen.