TCO e.o.

12 juli Texel

Ook dit jaar was er weer de battle tussen de TCO leden en de leden van de MAB op Texel.
Gezegend door mooi weer waren er al leden ruim voor de wedstrijddag af gereisd om te genieten van het mooie eiland.
Zelf mocht ik zaterdag ochtend afreizen.
Dit omdat er vrijdag een lokaal popfestival was georganiseerd waar ik bij aanwezig wilde zijn.
Mede hierdoor was de start ondanks alle goede voorbereidingen niet vlot en werd er voor gekozen om een bootje later te nemen.
Ze varen tenslotte op het half uur en het was, volgens voorzitter Frans die mijn 's morgens vroeg al belde vanaf de boot, niet druk bij de ferry.
Echter de rit er heen ging niet vlot.
Op de N9 werd de pittige snelheid van 70km per uur bereikt, doordat een Oosterbuur genietend van het Noord-Hollandse landschap alles goed in zich op wilde nemen en daar een kleine file mee veroorzaakte.
In Den Helder aangekomen bij de verkeerslichten gelijk maar rechts gegaan langs de de marinewerf om van deze slak verlost te zijn.
Helaas een brug verderop stond deze fier omhoog en moesten we even wachten.
Niet getreurd we hadden nog wat speling voor de boot vertrok.
Nadat de brug gesloten was, konden we onze weg vervolgen om snel de boot nog te halen.

Helaas het lot besliste anders.
Een auto voor ons stopte ter hoogte van de tol poortjes en een mevrouw stapte uit om aan het personeel te vragen hoe ze op de tol poortjes moest aan rijden.
Toen dit haar duidelijk was gemaakt konden wij onze rit vervolgen. Inmiddels begonnen de eerste auto's van de ferry te komen die was aangelegd.
De volgende hindernis was het verkeerslicht om rechtsaf naar de tol poorten te kunnen rijden.
Alleen de kleur rood deed het nog. Na een paar minuten besloten de auto's voor me het niet verder af te wachten en gingen door rood. Ik volgde.
Bij de tolpoortjes was het nog druk. En zoals u het al vermoede pakte ik net de traagste rij. Na afgerekend te hebben, was ik net op tijd om de slagboom voor mijn neus te zien sluiten.
Resultaat nog een bootje later.
 

Na op de boot de uitgehongerde meeuwen te hebben gevoerd werden we snel naar het eiland gebracht. Aangekomen in het kamp werd er al volop uitgezet.
De non-stop hadden allen een stevig nivo met vele hard obstakels. Niet helemaal mijn voorkeur die dag gezien mijn voorbereiding van de avond er voor.

Nadat zoon Puck de motoren voor de kantine had geparkeerd, kwam deze melden dat zijn ketting een beetje vreemd deed.
Ik constateerde dat de spanner van zijn ketting slap hing omdat de veer die normaal de spanner omhoog trekt ontbrak.
Heel vervelend. Waar haal je zo snel een veertje vandaan.
Gelukkig bleek dat ook de veer van mijn motor ontbrak, zodat ik niet één veer maar twee veren hoefde te scoren.
Gelukkig bood Maikel Kortenhoeven uitkomst door naar huis te rijden en ons een paar veertjes te lenen van zijn reserve trialfietsen en konden wij toch nog rijden.
Een beetje vreemde zaak, thuis met het opladen zaten de veertjes er nog gewoon op.
Volgens vriend Sven Hamelsveld was het simpel te verklaren, omdat dezelfde persoon het onderhoud aan de motoren uitvoert.
Sven bedankt, de zaak is hiermee verklaard en opgelost.

Sven en vriend Marcel moedigde hun vrouwen aan om iets omhoog te doen, helaas voor u mannelijk lezers is dit niet geluk en moet u het met deze foto's van de dames doen.

Waarschijnlijk begrepen ze de gebaren van de heren niet en dachten ze dat die iets omhoog gingen doen en aan de duimen te zien verdiende dat hun instemming.

Sommige non-stops waren echt verstop achter de hoge planten en moest er een kapmes aan te pas komen om de route door de non-stop zichtbaar te maken.
Gelukkig hebben we nieuw super uitzetlint en konden we de non-stop grenzen duidelijk aangeven.

Rond de klok van een waren alle non-stops gereed en geïnspecteerd. Sommige non-stops moesten iets worden aangepast, omdat ze zo krap waren dat je de motor eerst moest omvouwen wilde je deze door de non-stop manoeuvreren.


 

Er waren 6 uitdagingen geconstrueerd, die gezien de hitte 3 keer genomen moesten worden. De non-stops waren stevig uitgezet gezien het aantal strafpunten.
Ook de temperatuur werkte niet echt mee; het was smoor heet.
In de witte klasse en blauwe klasse viel het nog wel mee, maar in de rode klasse werden best wel veel stafpunten gepakt.
In geel stond er geen maat op Arjen Pronk en liet nummer twee ver achter zich.

 

Al had hij de laatste ronde achterste voren op de motor gereden, dan had hij tweede man Piet Knol nog ruim achter zich gelaten.
Zelf was ik af en toe de weg kwijt in de non-stops.
Achterin lagen de uit- en ingang van twee non-stops naast elkaar.
Ik vergiste me en vond het wel een onbekende route tot ik opeens Symen Pronk tegen kwam die op weg was naar de uitgang.
Toen vond ik het tijd worden om me met de puntentelling bezig te houden en was het beter dat ik de motor op de kar parkeerde.

Maarten Rottier reed de laatste ronde in een record tijd, want hij moest op tijd naar de vaste wal omdat hij 's avonds nog moest werken.
Ellen en Kees Rottier hadden zich gedurende die tijd zeer nuttig gemaakt op de non-stops.
Ook Peter Glas was met harem vertegenwoordigd op de baan. Peter moest echter verstek laten gaan omdat hij zijn schouder geblesseerd had.
Gelukkig voor ons. Weer een extra controleur erbij.

Na de wedstrijd reden nog twee onduidelijke crosser op de crossbaan rond die eerder al een hun match op de trialbaan uitvochten.

Nadat de ouderen onder ons de schaduw hadden opgezocht en zich het verloren vocht weer lieten aanvullen gebeurde er iets specials.

Piet Knol specialist in het toedienen van erotisch perikels liet Gert-Jan Borst kennis maken met zijn vaardigheden.

Dit had als resultaat dat de aannemer terstond de telefoon ter hand nam en zijn zoon Tieme en vriendje op de eerste boot terug zette.
De camper werd vrij gemaakt.
Met diezelfde boot die de jongens terug bracht, werd er ook vrouwelijk schoon aangevoerd.
Het verloop van de verdere avond is mij niet bekend, maar vraag gerust aan Gert-Jan.

Rond de klok van half zeven was het loopbuffet in gereedheid gebracht en kon de inwendige mens genieten van een voortreffelijke culinair hoogstandje met verfrissing.
Er werd door jong en oud heerlijk getafeld en op het terras was het uitstekend vertoeven met een koele dronk bij de hand en een goed gesprek.
 

Hierna was de prijsuitreiking waarbij de Johan van der Ster speciaal werd bedankt voor al zijn inspanningen om dit evenement weer mogelijk te maken.
Ook het kantine echtpaar René en Marjan werden bedankt met een bos rozen voor hun gastvrijheid en heerlijke kookkunst.

Voor ons was het ondertussen tijd geworden om de boot te halen en afscheid te nemen, niet zonder onze campingstoelen achter te laten en de emmer waarmee ik de rozen had aangevoerd.
Bij de boot aangekomen was er een dichte zeemist over het Marsdiep gekropen.
Gehuld in nevelen verlieten wij het mooie eiland Texel, onze trialvrienden achterlatend op het nog steeds zonnige terras met hun koude versnaperingen.

Klik hier voor de uitslagen