TCO e.o.

20 april Paasstrijd

Dit jaar voor het eerste in de lange hystorie van TCO de Paastrial op eerste Paasdag.
Omdat de Paus deze eerste Paasdag al had gezegend in het verre Rome en alle Nederlanders had bedankt voor de mooie bloemen, kon het qua weer niet meer verkeerd gaan.

In de weken voorafgaande aan dit spektakel, was de kantine voorzien van een stroom aansluiting die min of meer functioneerde zolang je het licht niet aan deed en een toilet voorziening waar je zelf en emmertje water achter aan moest spoelen.

De verwachting is dat eerdaags deze kleine ongemakken verholpen zijn.

De weergoden werkte mee en het was het mooiste weer van de hele wereld en de tulpen velden rond het terrein deden hun best in hun strijd om de meest uitbundige kleuren.
Onze min of meer vaste voor het leven aangewezen punten teller Bas had afbericht gegeven.
De dames Jaqueline van Daele en Petra van der Gragt hadden zich op geworpen om zich over de kaarten en punten telling te ontfermen.
 

Er werden zes uitdaging in elkaar geknutseld die elk vier keer genomen moesten worden.
De eerste werd bemand door René Regenmortel die het hoog houden van de familie eer moest overlaten aan zijn zoon Levi.
René had afgelopen woensdag stiekem getraind op de Muntjeberg en moest dat nu bekopen met een pijnlijke knie.
Wie ook pijn had maar dan meer in de schouder was de zwager van Rossane en Nick van der Gragt, Jan Loozeman. Jan was iets te enthousiast geweest met het BMX-en en had zich daarbij geblesseerd.

Deze eerste non-stop was voor de rode piloten een prima inloper.

De blauwe piloten hadden het bij de ingang flink lastig, omdat zij door de mulle grond om een dikke buis moesten sturen, waar geel en rood overheen mochten.
Dit was de reden voor vele voetjes bij de blauwe piloten.
Marcel van Tartwijk had liever de buis gepakte verteld hij me.

De tweede werd door Lucien bewaakt. Deze uitdaging was een echte kraker voor de gele en rode piloten.
Ik zag Aris hier niet alleen vechten met de uitdaging, maar ook met zijn brommer die zo verschoten was van alle op stappen, dat ie er af en toe spontaan mee stopte.
Wachtend voor deze non-stop zag ik Rob Knol er professioneel naar boven rijden. Balancerend op de tweewieler naar grip zoekend tufte hij naar boven. Helaas bijna boven aangekomen verloor het achterwiel  de grip en werd hij gedwongen een achterwaartse beweging in te zetten. Gezien zijn leeftijd en de daar bijbehorende lengte van zijn benen viel het niet mee de combinatie recht te houden en moest hij zijn brommer loslaten.
Samen rolden ze naar beneden, waarbij Rob hardhandig in aanraking kwam met de "beruchte buis". Dit leverde aanvankelijk bijna tranen op die hij manmoedig wist te verdringen.
Gelukkig kon hij zijn wedstrijd vervolgen, want hij lag op koers voor zijn grootste glorie, in punten voor zijn vader eindigen.

Deze beruchte buis speelde mij een aantal weken ook behoorlijk parten toen ik op soort gelijk wijze van de berg af tuimelde en op gevangen werd door deze buis.
Gevolg, verkleuringen over mijn halve lijf en een paar weekjes rustig aan doen om de kneuzingen te laten genezen.
Voor geel was deze te heftig en ook de rode piloten hadden meer dan hun handen er vol aan.
De opstappen waren te moeilijk.
Het was alles of niets.
En dat alles laat zich dan vertalen in alle strafpunten die je krijgt als je er niets van bakt.

Sam Veerman stond op wacht bij de derde uitdaging. Deze was voor de meeste klassen goed te doen.
Blauw had wel een wat lastige ingang die toch wel wat trial talent vroeg.
Deze piloten moesten gelijk links een stevige buis op.
Dit lukte niet bij iedereen gelijk de eerste ronde.
Bij de uitgang lag er voor de blauwe klasse weer een wat lastige combinatie van twee buisjes achter elkaar waarbij de het voorwiel "even hoog" gehouden moest worden om goed op de tweede buis uit te komen.
De andere kleuren hadden met deze non-stop meestal niet zoveel moeite.
 

De vierde werd door oud kampioen Sjaak Vlaar en Yentel Pronk gecontroleerd.
Deze non-stop was goed te doen voor alle klassen, mits je de route nog door de non-stop wist.
De eerste ronde reed ik Sjaak bijna van zijn sokken toen ik tot zijn grote verbazing een ander pad koos als hij verwachte.
Deze "close encounter" beloonde hij met een knip op de rechterkant (vijf) van mijn kaart.
 

De blauwe piloten hadden zeker de eerste rondes hun handen meer dan vol aan deze uitdaging.
Pas in de laatste twee rondes ging de score in punten op de kaart naar beneden.

De vijfde uitdaging was verborgen in het Muntjebos. Hier hoefde niet geklommen te worden. Alle buizen die in het bos lagen waren op genomen in de non-stops, waarbij de rode en gele piloten, deze allemaal mochten slechten, vaak vanuit "onmogelijk" posities. Toch is het mij een keer gelukt om zonder voeten aan het einde te komen. Vaker had ik hier de maximale score te pakken. Lotgenoot Frans Kalverboer, vocht zich zo ook in de tweede of derde ronde zich een weg over de buizen heen naar de uitgang. Hier en daar een voet zetten en met een verbeten trek op het gezicht gaf hij niet op en bereikte compleet uitgewoond de uitgang. Voldaan gaf hij zijn kaart aan René Strooper in de veronderstelling een drie te mogen ontvangen voor zijn Hercules optreden. Echter het werden er vijf. Op een buis was hij terug gegleden. Ondanks zijn verweer dat het maar een klein stukje was, was de controleur streng doch rechtvaardig. Gelukkig maar voor mij bleek later.

De laatste uitdaging werd door Dorus gecontroleerd.
Deze bood in de eerste ronden veel uitdaging voor de gele en rode piloten die er veel punten wisten op te halen.
Met name de grote steen die genomen moest worden bood door zijn grillige vorm veel uitdaging.
De eerste ronde ging mij aanvankelijk redelijk af tot ik op deze steen stond.
Bij het eraf rijden/springen waren mijn brommer en ik het niet eens over de te volgen route. Gevolg; onze wegen scheiden zich van elkaar met als resultaat ik buiten de non- stop en mijn brommer alleen nog in de non-stop.
Dorus restte niets anders dan me een vijf te geven.
Deze steen is voor een zacht prijsje te koop en misschien kan steenhouwerij Glas er wat mee.

Een coureur die alles en meer gegeven heeft                 

Sven "facebook" Hamelsveld had zijn eigen wedstrijd die gezien het peil glas achter zijn ogen een goede kermisavond achter de rug had.
Zijn maatje Marcel met nieuwe vonken in zijn kleppen machine reed daartegen ondanks dat hij een broeder in het "kwaad" was, de sterren van de hemel. Rob Hulsman reed er zijn eerste trialwedstrijd en liep met een grote grijns op zijn gezicht rond. Hij had genoten.

Het vele publiek wat was afgekomen op het werelds spektakel, werd een mooie wedstrijd geboden door de top coureurs die alles gaven. De bewoners van Anna Paulowna hadden zich de afgelopen weken uit de naad gewerkt om het trial publiek op weg en/of terug van de wedstrijd een bloemen corso aan te bieden van ongekende schoonheid.
De leden die de wedstrijd hebben laten lopen als gevolg van een Paasbrunch of iets dergelijks hebben iets gemist.
Tijdens de strijd werden we verwend met hapjes en paaseitjes.
Het eerste was omdat gister Daan van Daele 16 jaar geworden was.
De tweede traktatie hadden we te danken aan onze voorzitter die ik net als vorige wedstrijd met gelijk aantal punten, maar met meer "nulletjes" achter me wist te houden.

De winnaars werden getrakteerd met een zak Paaseitjes.

Voor uitslagen klik hier