TCO e.o.

19 oktober 5e clubstrijd

Bij deze wedstrijd speelde de weersomstandigheden een grote rol.
Na een hitte record de vorige dag kenmerkte deze dag zich door aangename temperaturen en fijne regenbuitjes.
Al tijdens het uitzetten werden de uitzetters geplaagd door kleine plaagstootjes van regenbuitjes.
Ogenschijnlijke flauwe hellingen werden heuse glijbanen, waarbij de achterbanden vergeefs naar grip zochten en voorwielen een andere route dreigen te volgen als de handen aan het stuur in gedachten hadden.
De uitzetcommissie had het zwaar in het beoordelen van de  zwaarte en de mogelijkheden van de non-stops.

Iedereen was op tijd, zodat er 7 uitdagingen gebouwd werden, ieder met een geheel eigen karakter van hill-climbing, buizen, rotsen, buizen tot slappe prut aan toe.
Alle disciplines waren vertegenwoordigd.
Voorafgaande aan deze dag hadden een aantal leden flinke inspanningen geleverd aan het onkruid vrijmaken van het terrein.

Gijs Bake en Levi Regenmortel werden hiervoor na afloop van de wedstrijd met een bloemetje voor hun inspanningen bedankt.

 

Door de korte buitjes voor en tijdens de aanvang van de strijd veranderde de non-stops voor de rijders in een gradatie naar een klasse zwaarder.
Voor de klasse wit werd het blauw, blauw werd rood ect.
Alleen voor geel was er geen kleur meer beschikbaar of het moest al zwart zijn.
Dit was de kleur die je voor de ogen moest hebben om nog door te gaan met het verstand om nul.
Jeroen en  en Daan van Daele waren al aan het oefenen voor Dakar en dat hield in niet nat worden.

Ook de jonge piloten in de witte klasse moesten er echt aan geloven en moesten flink hun best doen om de voetjes op de steppen te houden.
Ook zij moesten op de lichte brommertjes de hellingen bestormen en met ware doodsverachting er weer af rijden.

Aangezien uw verslaggever de laatste non-stop controleerde en knipte heeft hij niet alles mee gekregen van de uitdagingen op de andere non-stops en wat zich hier afspeelde.

Ik had wel goed uitzicht op non stop 5 en 6.
Voorzitter Frans had de regie op non-stop 5.
Deze kenmerkte zich door het klimwerk wat er inzat en het onder in de non-stop draaien in de taaie slappe prut.
Met het achterwiel had je hier nog minder grip als op een paling in een emmer snot.

Non stop 6 waar René Strooper controleerde was een hele lastige krappe non-stop die voor de hogere classes in de regen bijna niet te doen was door het glibberige karakter in combinatie met de hellingen.

Bas Zeinstra deed samen met zoon Thomas niet alleen de puntentelling, maar deed ook nog de controle op een non-stop.

Bas had een "portable" PC met de scherm geschonken en verzorgde de puntentelling.
Vriend Frans Stam had gelijk maar een stuk huis vlijt gedaan en een kaartenbak gemaakt.
Heren bedankt!!

De uitgifte van de kaarten geschiedde via een loket.
In de toekomst hopen via dit loket behalve kaarten ook warme en koude versnapering te kunnen aanbieden.

Terrein baas Frank Muntjewerf hoopt zo extra omzet te kunnen generen in slappe tijden.

De eerste non stop werd door bestuurslid Aris gecontroleerd, totdat hij de kniptang mocht doorgeven aan René Regenmortel die na een rondje dapper door geploegd te hebben maar besloot de motor te parkeren.

Secretaris Nico hield de wacht op non-stop drie met de beruchte banden. Ook hier was door de nattigheid bij het begin van de batlle bijna onmogelijk om goed op de banden te stappen.
Hieronder is goed het verschil in stijl te zien tussen de verschillende deelnemers

Bram Hamou deelde de puntjes op de vierde non-stop uit. Deze bestond geheel uit harde uitdagingen, zodat de nattigheid hier een ondergeschikte rol speelde.

Tussen Jan Loozeman, Nick van de Gragt en Marcel van Tartwijk speelde zich een wedstrijd in een wedstrijd af.
De heren ging gelijk op in het verzamelen van strafpunten en hielden elkaar scherp in de gaten en hielpen elkaar graag in het verkeerde spoor.
Uiteindelijk moesten ze in Nick hun meerdere erkennen en wist deze met een nipte voorsprong van één punt de zege te pakken.

Gaande weg de wedstrijd droogde het gelukkig op en gingen de ronde totalen per ronde flink naar beneden.

Op de laatste non-stop deelde ik de punten punten en zag zo de vele verschilden manieren van aanpak.
De opstap op de eerste buis was vooral in de eerste twee rondes een flinke uitdaging door gebrek aan grip bij het aanzetten.

De gele piloten hadden dan vervolgens na een lastig draai over een band nog een trill-seecker uitdaging in het nemen van een stelconplaat.
Doordat deze plaat schuin lag en flink vet was vanwege de prut en regen bood deze weinig (geen) grip met als gevolg weg glijden. Direct ernaast lag twee meter lager een poeltje troebel water te wachtten.
Hierdoor aangespoord werden er geen risico genomen en preventief al veel voeten gezet om de val naar beneden te voorkomen.
Later werd er door Robert Kalverboer een spannend spoortje ontdekt die de opstap voor de plaat gemakkelijker maakte.  Toen werd ook pas de eerste gele nul gereden.

Nadat de laatste hindernis geslecht was door laatste deelnemer Bart Schaap die een duel met zijn vader wedstrijdleider Johan uitvocht, werden alle brommer stil gezet en werd er snel op geruimd waarna vlot de de prijsuitreiking kon plaatsvinden.

In de witte klasse wist aanstormend toppertje Rob Knol alle concurrentie ruim achter zich te houden.
In blauw wist Nick van de Gragt zijn "trial vrienden" achter zicht te houden en won nipt met één punt.
In rood wist Bart zijn vader te verslaan met één hand op zijn rug, want hij had minder als de helft van punten die zijn vader had gescoord, die werd tweede.
Bart kreeg het niet cadeau, want hij had er evengoed nog 37 punten.

In geel was Aris niet bij te houden. Misschien door het late starten had hij minder last van de nattigheid die andere rijders wel hadden, want zijn grootste voorsprong pakte hij in de eerste twee rondes.

Voor de uitslagen klik hier