TCO e.o.

Serres met Jeroen van Daele

Dag 1

Ja hoor, na lang speuren hadden we hem toch in het snotje. Jeroen van Daele, startnummer 46, gespot in de Serresrally.

Deze week rijdt Jeroen in Griekenland zijn laatste grote training vóór Dakar 2015. Een goede gelegenheid om allerlei zaken te testen. Er is een speciale motorbril, een heel pakket voedingssupplementen, nieuwe kleding, kortom genoeg om te proberen.

Afgelopen donderdag naar Duitsland waar hij bij kennissen heeft gelogeerd die hem vervolgens vrijdagochtend vroeg naar het vliegveld hebben gebracht. Een voorspoedige vlucht met het hele Memoteam en daarna door naar het bivak ergens in Griekenland. Een fantastisch bivak met zwembad en andere fijne dingen maar goed, de mannen hadden genoeg andere belangrijke dingen te doen die zo bij het inschrijven en keuren horen. ’s Avonds belanden ze ongewild in bruiloftsfeesten waar de sirtaki (echt!) gedanst werd. Jeroen heeft zijn toevlucht genomen tot oordoppen toen de borden stuk gingen.

Gelukkig geen rare dingen dus zondag kon de zaak van start. Een proloog van 17 km. om het hardst. Tot mijn grote verbazing berichtte Jeroen dat hij een navigatiefout had gemaakt. Huh, een navigatiefout, Jeroen?? Later vertelde hij dat hij best nerveus was en misschien iets te rissig gereden heeft. Hij zat er wel lekker op maar een klein foutje kostte wel wat klassementsplaatsen. De tracking is zo nauwkeurig dat elke snelheidsovertreding direct wordt gesignaleerd en tja, als je te hard rijdt in het bivak en ook nog een klein stukje hebt afgestoken onderweg, dan krijg je direct straftijd aan je broek. Nou ja, nog een hele week om daar wat aan te doen.

Vandaag de eerste echte rijdag. Bijna 500 km met daarin drie pittige proeven. Het is heel stenig (goede oefenondergrond) en bij terugkomst in het bivak waren zowel de achterband als de voorband (!) helemaal afgesleten. Het was pittig maar het ging lekker. Na vandaag staat hij 26^e algemeen en ik hoop/verwacht wel dat hij nog zal stijgen.

Tot zijn verrassing kwam hij in het bivak zijn old best friend f*ing George Dennison tegen. De grote flink vloekende Engelsman kennen we nog van de Tuareg. Het was gelijk weer erg gezellig.

Morgen de marathonetappe. Een lange dag met aan het eind een kamp ergens in de bergen met alleen kampeerspullen en GEEN service. Het schijnt erg te gaan regenen dus misschien haalt de orga ze wel met een bus van de berg af. De motoren blijven daar wel maar de rijders mogen dan toch naar het bivak. Spannend….. Hoop dat ik hem spreek morgenavond.

Dag 2

Hallo allemaal

Vandaag de tweede echte rallydag. En wat voor één. Rond half zes kreeg ik een sms waarin stond dat hij bijna zijn stuur niet meer kon vasthouden. Driehonderd! km. op snelheid in een hele pittige ‘hard enduro’-proef met heel veel stenen en kleine paadjes. De hele dag hobbel de bobbel en dat allemaal grotendeels staand op de motor. Volgens de heren Van Pelt was dit een dag die echt Dakarwaardig was dus wat dat betreft is het een goede training.

Vanmorgen om zes uur een verbinding naar de start van de proef en om zeven uur op weg. Hij finishte ongeveer rond half vijf dus tel maar uit die uren. Onderweg is hij ook nog eens in een hele dikke spoelgeul over de kop geslagen (zucht) maar iemand die achter hem reed, heeft zijn motor opgepakt en verder maar weer. Een zere knie, geblutste pols en blauwe schouder. Voor de veiligheid hebben ze een speciale nekbrace maar die duwt tijdens het vallen soms wel op andere lichaamsdelen. Hopelijk is hij morgenochtend niet al te stijf. Motor heeft wel geleden en de helm is ook niet nieuw meer.

Ze zijn onderweg langs zulke kleine paadjes gereden dat deze niet eens op het roadbook te zien waren. Daar hingen gezellige plastic slierten en strikjes aan de bomen en struiken om de route duidelijk te maken. Ergens halverwege zat er een hele steile, glibberige klim in de route. Veel rijders lukte het niet om hier tegenop te rijden maar gelukkig had zich daar een hele tros lokale toppers opgesteld en die hebben hier en daar wel een deelnemersmotor omhoog gereden. Jeroen had hun hulp gelukkig niet nodig en kachelde zelf naar de top.

Nu zitten ze dus ‘stuck on a mountain’ zonder service. Er schijnt ook een soort jeugdherbergachtig gebouw te staan want ik zag foto’s voorbij komen van Jasper Riezebos en Robert van Pelt (jr) in droge bedden. Toen hij belde, klonk het wel gezellig maar af en toe ook een dikke onweersknal. Gelukkig is het morgen een soort halve rustdag. Een kleine proef naar het bivak en dan kan er weer uitgebreid gesleuteld worden. Een nieuw stuur ergens opduikelen want de huidige heeft erg geleden onder de val.

Tijdens het zoeken naar foto’s hoorden we ineens een interview op Rallymaniacs dat Marcel Vermeij vandaag met Jeroen heeft gehouden. www.rallymaniacs.nl, linksboven aan de homepagina; radio rallymaniacs. Geestig!

Tot morgen.

Dag 3

Vandaag, tja vandaag, wat zullen we schrijven over vandaag. De welbekende derde dag met dip?

Vannacht bivak op de berg in stromende regen en huilerige wind dus van slapen kwam niet heel veel. Een aantal rijders hadden onderdak gekregen in een soort van slaapzaal maar Jeroen, verstandig als hij is haha, vond dat hij toch in het tentje moest slapen. Dit natuurlijk allemaal in het kader van de Dakartraining want daar is het ook nooit echt rustig ’s nachts. Tien tentjes met die-hards dus. Het was officieel een marathonetappe zonder service dus maar tot Jeroen zijn verbazing daalden alle Italiaanse deelnemers gisterenavond af naar het bivak en hadden ze vanmorgen verbazingwekkend nieuwe banden…… Tsss, kinderachtig…

Affijn, een slechte nacht en hier en daar toch wat pijn door de val van gisteren. Zere schouder, dikke knie en andere malaise. Dan is het niet fijn om weer op de motor te moeten klimmen. En om alles nog eens lekkerder te laten beginnen, had hij zijn minuut starttijd laten verlopen. Hij dacht dat je als 27^e om 10.27 moest starten maar dat bleek dus om 10.26 te zijn. Dikke ruzie met de starter dus en dan lijkt het wel als vallende dominosteentjes fout te gaan. Direct na de start was er ook nog eens een hele zware klim waarbij de motor afsloeg. En dus niet meer wilde starten……………………………………..

Met veel moeite toch aangekregen maar tja, dan moet je weer terug naar het nulpunt om het opnieuw te proberen. Gelukkig wel naar boven gekomen maar dat kost natuurlijk veel tijd. Al met al vooral een mentale beproeving maar goed, het was een korte proef dus snel naar het bivak en uitzoeken wat er nou misging in die klim. Het bleek een heel klein brandstoffiltertje te zijn. Waarschijnlijk is de benzine iets anders als hier en was het iets vuiler. Ook weer opgelost.

In het bivak heeft Jeroen eerst maar eens heerlijk gedoucht om alle opgelopen kwetsuren te ontspannen en daarna zag de wereld er weer veel aantrekkelijker uit. Uiteindelijk bleek hij toch nog als 24^ste geëindigd te zijn en dat valt alles mee.

Zo nat als het op de berg was, zo heerlijk zonnig weer in het bivak. Toen hij me belde, lagen er al weer rijders in het zwembad. Hij wilde zelf overigens niet hoor want van zwemmen word je zo nat…… Hoewel, als je onderstaande foto ziet, dan lijkt het me ook niet echt droog☺  Morgen weer een lange dag met een dikke driehonderd kilometers hard enduro. Gaat vast beter…..

Dag 5

Etappe 5 alweer vandaag. Gelukkig ging het hartstikke goed. Jeroen had heerlijk geslapen (lang leven de melatoninetabletjes en de oordoppen) en dan is het gelijk al weer heel anders.

Om 8.25 uur vanmorgen de start en het ging prima. Vandaag niet alles gepruts op de stenen maar veel snelle paden waar het gas ietsie open kon. Hij heeft genoten en voor het eerst kon hij ook wat meer op de omgeving letten. Het is prachtig zoals op deze foto te zien is. Omdat het veel heeft geregend is het allemaal ook heel groen voor Griekse doen.

Foto: Dimosthenis Papadopoulos via Memotours

In de route zat een stuk met trialachtige uitdagingen. Dat was in het voordeel van Jeroen want daar heeft hij intussen best veel ervaring mee en hij haalde al snel een rijder of vijf, zes in. Helaas was het stuk eigenlijk net te kort om hem meer voorsprong op te leveren want daarna kwamen weer snelle paden waar hij dan weer ingehaald werd door woeste Italianen die met ware doodsverachting langs raasden.

Het was ook een dag voor de wat slechtere navigeerders want door de regen waren alle sporen van de voorgangers perfect te zien. Lekker makkelijk rijden voor de hele snelle mannen. Rob van Pelt jr. heeft de etappe gewonnen en hij heeft een gemiddelde gereden van ruim 50km. per uur. Das best rap. Jeroen ongeveer 40km. gemiddeld. Uiteindelijk is hij vandaag weer 25ste geworden en is in het algemeen klassement gestegen naar de 24ste plek. Niet slecht!

Helaas wel twee stuiterpartijen vandaag. Om bijna driehonderd kilometer op snelheid te rijden kost veel energie en ook is het moeilijk om de hele tijd geconcentreerd te blijven. Hij heeft vandaag toch iets meer dan zeven uur op de motor gezeten. Er is tijdens de proef maar 2x 10 minuten pauze waarbij de tijd even wordt stilgezet voor een tankbeurt en een reepje. Daarna moet je hurrieup weer door.

Aan het eind van de proef is hij  onderuit gegaan in een spoelgat en daarna nog eens op een pad. Zijn voorwiel schoot weg omdat de ondergrond door de regen toch nog glad was. Pols stevig bezeerd maar die is met ijskoude colablikjes goed gekoeld. Hij zou de dokter er nog even naar laten kijken als het zeer bleef doen. Nou ja, die kan bij het lijstje zere schouder en dikke knie……

Tja, hier hadden ze allemaal nog noppen……… haha. Inmiddels zijn ze allemaal  afgesleten en is het zoeken naar nieuwe banden. Een slijtageslag.

Morgen nog een serieuze etappe met weer veel kilometers. Ben benieuwd!

Vrijdag, etappe 6

Opnieuw een pittige dag met twee hard-enduroproeven van elk 100 km. Vanmorgen is Jeroen begonnen aan de eerste proef met pijn in zijn pols en dat had gelijk weerslag op zijn uitslag. Concentreren was lastig en hij heeft ook nog een klein foutje gemaakt ergens. Helaas niet zo’n beste uitslag voor zijn doen nl. 43^ste. Gelukkig ging het in de tweede proef een stuk beter en belandde hij ergens rond zijn klassementsgebied, midden twintig. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe de stand wordt want er werd nog druk gerekend vanwege straftijd enzo. De eerste dag heeft Jeroen daar al ervaring mee op gedaan dus hij houdt zich overal (waar dat moet haha) aan de toegestane snelheden.

Weer veel stenen vandaag en in de tweede proef zelfs heel veel modder. Ook hoge klimmen. Moraal van het verhaal: toch maar weer een nieuwe band gekocht bij de Griekse handelaar die goede zaken doet in het bivak. De vierde band in zes dagen, dat zegt wel iets over de zwaarte van de ondergrond. Geen duikelingen gelukkig vandaag maar dat gold niet voor Erik Klomp en Guillaume Martens. In de tweede proef bleek er door de gestage regenval een stuk weggespoeld te zijn. Doordat er ook boompjes en takken overheen lagen, hebben ze het niet gezien en zijn pardoes in het gat gezakt. Zo’n tien meter naar beneden; mannen ongedeerd gelukkig maar ze hebben de motoren met een lier uit het ravijntje moeten takelen en toen Jeroen belde, kwamen de motoren net in het bivak aan.

Omdat er een heleboel (ex)Dakarrijders meedoen aan deze rally was het Jeroen z’n bedoeling om veel informatie op te doen. Daarom heeft hij vandaag uitgebreid met Bianchi-Prata (9x Dakar) gesproken over voeding, kleding, mentale voorbereiding enzo. Weer erg veel opgestoken!

En ach, na al het geploeter komt er gewoon weer een einde aan de dag. Let speciaal op de modder die aan de motor geplakt zit J

Zaterdag laatste dag

Zo, hij is weer heelhuids thuis. Na een vliegreis en een stukje autobaan zagen Daan en ik Jeroen gisteren weer op de trialbaan van Baarlo waar Daan een wedstrijd voor het NK Jeugd moest rijden.

Zaterdag was de laatste rallydag en die viel ook weer niet mee. Veel roadbooknotities en dat betekent meestal hele korte navigatie. Kop erbij dus. Jeroen heeft wel lekker gereden want het was eindelijk een droge dag hoewel dat niet wil zeggen dat je evengoed geen nat pak krijgt als je deze foto bekijkt J

Er zaten hoge klimmen in de special en dat leverde vooral de wat zwaardere motoren, veel problemen op. Her en der moesten er motoren omhoog gesjord, geduwd en gevloekt worden. Gelukkig bleef dit leed Jeroen bespaard.

Een lastig punt in de navigatie in één van de dorpjes waar geen sporen te zien waren, gooide alsnog het klassement in de war. Er reden wel dertig man als dwazen door het dorp want niemand kon het juiste pad vinden. Uiteindelijk werd het een gezamenlijk projectje en kon iedereen zijn weg vervolgen. Best lastig ook nog, want als je daar ff te hard reed, kreeg je gelijk weer straftijd aan je broek. Daarna fijn vol gas naar de finish waar hij moest constateren dat de laatste, vierde band het ook niet echt overleefd had. Er is één Griek die geen last heeft van de recessie en dat was de bandenman. Hij had nog wat regenkleding meegenomen en ook die is hij allemaal kwijtgeraakt aan doorweekte rijders.

De special werd afgesloten door een trap die uitkwam bij de parkeerplaats van het hotel en daar kon je dan ook over de finish springen. Geestig!  En dan, als iedereen binnen is, begint het grote inpakken; daarna de prijsuitreiking met bal na. Het was nog lang onrustig in het hotel. De motoren en servicetruck zijn inmiddels ook onderweg van Griekenland naar Ulft

Het was geen makkelijke rally, zwaarder dan Jeroen had gedacht maar goed, het was een hele goede training voor het Dakaravontuur; een lesje in uithoudingsvermogen……Hij heeft veel informatie op kunnen doen bij de doorgewinterde Dakaristen en dat is ook veel waard.

Nu staan alle pijlen gericht op januari.
Er moet nog heel wat gesleuteld worden, zowel aan machine als aan mens maar goed, daar is nog tijd voor.
Eind november gaat de hele karavaan op transport naar Buenos Aires en tot die tijd blijven we goed voorbereiden.

Dat was ‘m weer, tot in januari!!