TCO e.o.

De trial kantine

Al jaar en dag drinken wij triallisten onze koffie buiten zittend op aanhangwagentjes, kratjes soms stoelen en verder op alles wat voorhandig is.
Is het weer te guur dan kruipen we bij elkaar achterin een bus of zoeken we bescherming bij elkaar tegen de elementen.
Sinds Den Helder hadden we een container ter beschikking waar in elk geval de puntentelling in bij gehouden kon worden en ook bij de Muntjeberg stond een container ons ter beschikking om ons te beschermen tegen de regen en de kou.
Echter de term als haringen in een ton is achter haald en tegenwoordig wordt de term als triallisten in een container gehanteerd  om aan te geven als het enigszins krap is.
Tijdens zon gebeuren waren er meer intieme contacten als sommige ooit in hun huwelijk met hun partner hebben gehad.

Maar deze tijden zijn voorbij.
Via ons bestuurslid Johan Schaap kwam er een accommodatie in het zicht die zo groot is dat het ledental van vijfhonderd geen probleem geeft om deze allemaal te bergen.

Even dreigde het mis te gaan door dat deze accommodatie die op Noorderhaven in Julianadorp stond terug genomen werd door de organisatie.
Er was gelukkig een gelijkwaardig alternatief, maar deze stond in Druten.
En hier begint eigenlijk ons verhaal.

In de vroege morgen of eigenlijk de late nacht, het moment dat de laatste nachtbrakers de kroeg uit strompelen, kropen een aantal fanatieke triallisten uit de warme bedden voor een lange dag.
Ze kropen bij elkaar in busjes en auto's spoeden zich naar het verre Druten.
Aldaar aan gekomen in aller vroegte kwamen ze er achter dat het 's morgens om zeven uur nog donker is.

Gelukkig waren er voorzieningen mee om licht in de duisternis maken.
Na de inspectie was het eerste werk skosse trappen (schotsen trappen), want er lag nog water op een gedeelte van het dak en dat was bevroren.
Langzaam kwam de zon boven de kim en verliepen de werkzaamheden wat soepeler.

De units vier in totaal  plus een hossie moesten eerst van binnen en van buiten van elkaar gescheiden worden. Hiervoor moest de vloerbedekking doorgesneden worden en de dakbedekking.
Ook de elektrische en ander nuts voorzieningen moesten gedemonteerd worden.
Vervolgens zaten ze nog met wat bouten aan elkaar gemonteerd en klaar was Kees.
Maar zo ging het niet, want de weg er naar toe voor de vrachtwagens moest nog vrij gemaakt worden.
Hiervoor moesten er bosjes en hekjes worden uitgegraven en rijplaten neer gelegd.
Toen eindelijk de truck met de takel erop gepositioneerd was bleek dat deze eigenlijk te licht was om de units op te pakken.
Opnieuw moester gepositioneerd worden om de takelende vrachtwagen korter bij de units te krijgen.

Door al dat gemanoeuvreer schoot de tijd lekker op en de planning moest worden bij gesteld.
De klok liep al tegen drieën dat de karavaan zich weer richting Noord-Holland kon wenden.
Gelukkig waren de weersomstandigheden bijna perfect met een zonnetje erbij.

De zelfde klok was inmiddels de vijf al gepasseerd toen de trucks het terrein van de Muntjeberg opreden.
Inmiddels waren er ook wat extra hulp troepen ingevlogen om te helpen met het opstellen van units.
Echter als je de zaak gedemonteerd heb, is het ook wel handig als men erbij is bij het neerzetten, dus van een echte aflossing was geen sprake.
Bijna ontspon zich nog weer een discussie over hoe de units te plaatsen, maar gelukkig werd dat snel de kop ingedrukt, want dat was vorig week met het leggen van de fundering al aan de orde geweest en een gepasseerd station.
Het aggregaat werd gestart en lampen aangezet om rondom de bouwput de zaak aan te lichten en konden er begonnen worden met plaatsen.
Er was ook een derde vrachtwagen met een zwaardere kraan aan gerukt, zodat het plaatsen geen probleem meer kon zijn.
 

Echter bij het plaatsen van de eerste unit zakte plotseling de last toen deze bijna op zijn plek stond.
Ook hier hadden we de maximale lengte van de kraan bereikt.
Gevolg was dat de units ruim een meter meer naar voor zijn gezet.
Gelukkig hadden we deze ruimte en gaf dit verder  geen probleem.

Het was wel passen en meten voor alle units weer goed op hun plek stonden en aansloten.

Het was ondertussen stevig gaan waaien, maar het was het gelukkig nog steeds droog.

Er was voorzien in zelfklevend band om de units onderling af te te dichten.
Met vereende kracht werd het zelfklevende band aan gebracht.
Dat zelfklevend bestond uit dat je het zelf klevend moest maken, want kleven deed het niet.
Waarschijnlijk was het te koud.
Met een grote brander werd de zaak aangewarmd en de tape zo goed en kwaad als het ging aan gebracht.

Ondertussen had klok de negen ook al een tijde achter zich gelaten.
De trucks vertrokken en de zaak kon op geruimd worden.
Voor de enkele die nog over waren werd de warmte van de plaatselijk snackbar opgezocht om de inwendige mens te voeden.
Daarna was het voor degene die de hele dag al op de been waren tijd om naar huis te gaan en de bedstede op te zoeken.

De volgende dag zaterdag waren er enkele leden aanwezig om de zaak bij daglicht verder af te monteren.
Helaas was het lang niet droog meer en raasde een kleine storm over het land.
Jammer genoeg was het afdichten van het dak niet geheel succesvol geweest en lekte het op diverse naden.

Aangezien het hoosde van de regen was daar niet zoveel aan te doen.
Wat wel gedaan kon worden was de afdichtingstrippen tussen de units aanbrengen en een tussenwand demonteren.
 

Het waren van origine twee afzonderlijk ruimtes zonder binnendoor verbinding.
Nu werd pas duidelijk wat voor een grote ruimte we hadden.
Er waren ook al stoelen en tafels aangevoerd, zodat de bouwvakkers vandaag arbo technisch verantwoord hun koffie konden nuttigen.
 

Maandag was er inmiddels mastiek aan gekomen.
's Middag toen het droog was, is het dak droog geveegd en gebrand en het mastiek aanbracht.
Een fris klusje aangezien de temperatuur niet echt mee werkte en er een straffe wind op het dak stond.
Er hingen grote droppels aan de reukorganen van de heren.

Mede hierdoor was het lastig om de temperatuur goed in het materiaal te krijgen, zodat het goed vloeide en dus afdichtte.
Voordat het te donker werd en de regen die dreigde, te serieus werd, waren de belangrijkste naden geplakt en konden we in het donker nog genieten in de kantine van een bakkie koffie.

Samenvattend: We hebben met zijn allen een Hercules klus geklaard in een korte tijd onder niet de meest perfecte omstandigheden, maar hij staat er wel!!!
Wat verder nog rest is het indelen en afmonteren aan de binnenkant van de units en aan de buitenkant.
Er wordt gesproken over een bar en een terras op het zuiden waar je je dan kan laten verwennen met lekker drankje en een hapje en het gepruttel van de motoren bijna niet hoort.
Verder wordt er volop nagedacht over de indeling; waar het poolbiljart moet komen, waar de bar en het haardvuur met fauteuils voor in de winter waar je je kan koesteren als het gevecht op de Muntjeberg je even te veel wordt.

Plannen genoeg!

Ik heb bewust geen namen genoemd omdat de lijst ten eerste zeer lang zou worden en ik gemakkelijk iemand kan vergeten , maar heren allemaal hartelijk dank voor uw gigantische inzet.