TCO e.o.

9-september Zelhem

De EK in Zelhem stond al geruime tijd op de kalender. Ook TCO was gevraagd om support te verlenen aan dit grootse evenement.
Helaas door de grote afstand was dit in combinatie met een aantal avonden ter voorbereiding bijna niet te realiseren vanuit Noord-Holland. Alleen onze kraanmachinist Marco Veerman had zich voor de zaterdag aangemeld als controleur.
 

Om dit toch enigszins te compenseren waren er zaterdag en vooral zondag vele TCO trialisten afgereisd naar Zelhem om de kampioenen aan te moedigen. Marco Reit had grote kans, als zijn directe concurrent niet kwam opdagen, om Europees kampioen te worden in de opa klasse (40+).

Ik mocht met voorzitter Frans mee rijden vanuit het mooie Sint Pancras. Na eerst even in de riante tuin een kopje thee te hebben genuttigd en kennis te hebben genomen van de voortgang van zijn levenswerk, het verbouwen van zijn huis, spoeden wij ons richting Zelhem.
Het weer werkte geweldig mee. Eerst was er nog een beetje mist, maar voorbij Alkmaar was het geweldig rijden.
Op de A1 aan gekomen was de koffie klaar en onder het genot van een heerlijk kopje koffie zoefden we via de snelste weg in de Ford naar Zelhem, dachten we!!
In de buurt van Arnhem aan gekomen werd het tijd om de Ford Fort in te schakelen om ons fluks naar de plaats waar het gebeuren ging te brengen. De navigatie mevrouw meldt zich en sprak met een duidelijke Belgische tongval. Ik twijfelde toen al een beetje of het wel goed ging komen. Via lommerrijke wegen werden wij van de grote weg gehaald en naar Zelhem gebracht.
Frans had er geen goed gevoel bij, want hij was al eerder in Zelhem geweest en deze wegen had hij nog niet eerder gereden. De schrik sloeg hem helemaal om het hart toen hij wel kennis kreeg aan de omgeving en hij dacht dat hij naar een spoorweg project van zijn werk reed.
Gelukkig was dit niet het geval. Frans tikte wat op het navigatie systeem, maar we bleven door schitterende omgevingen rijden en elke keer dat er een bord snelweg op dook werden we steevast een andere kant op gedirigeerd.
Ons bleef niets anders over dan te genieten van het glooiende landschap met prachtige statig landhuizen en landerijen met grazend vee die ons nauwelijks een lodderig blik gunde.
Uiteindelijk bracht de stem van de Belgische mevrouw ons tot de voordeur van de Zelhemse trialclub.
We moesten echter via de achterdeur naar binnen.

Het terrein van ZAMC is op een voormalige vuilnisbelt en heeft daardoor echte hellingen en diepte. Rondom en op deze heuvel zijn de non-stops gebouwd; In totaal 15 stuks.
Aangekomen op het terrein van de ZAMC, kwam het geluid van de brommers ons al te gemoet.
Er werd zondag in vier klasses gereden; De "grootte" EK mannen met de rode hesjes, de klasse er onder met de blauwe hesjes, die ook flinke uitdagingen voor hun kiezen kregen ,de 40+ klasse en de vrije klasse. Deze laatste twee groepen mochten voor zich zelf een route door de non-stops banen en werden niet geleid door pijlen.
Zaterdag waren er ook al wedstrijden gereden voor de Woman  en de Europese top jeugd.
Ook zondag zag in de vrije en de Junior cup dames mee rijden die als ze bij TCO hadden mee gedaan zo in de geel plus klasse konden mee doen.
De piloten lieten kunstjes zien op het traject die wij voor onmogelijk zouden houden.
 

Er werden zondag twee rondes van 15 non-stops gereden. Gezien de zwaarte van de non-stops in combinatie met een temperatuur die dicht tegen de 30 graden aankroop was het eenn uitputtingsslag voor de rijders.
In het begin stonden wij nog in de volle zon naar de huzarenstukjes van de coureurs te kijken, maar naar een uurtje begon de rug al aardig nat te worden. Gelukkig waren er een behoorlijk aantal uitdagingen in de buurt van de bomen gesitueerd. Vanaf hier was het prettig om naar de verrichtingen van de deelnemers te kijken.
tijdens onze wandeling kwamen we vele bekenden en andere TCO-ers tegen.
Tientallen Noord-Hollanders waren naar het verre Oosten afgereisd.
De trial wereld is niet zo groot.

Daan van Daele en Bart Schaap zochten het ook hoger op voor een uniek uitzicht over de non-stops.

Ook Johan Schaap had groots uitgepakt met zijn stand. Hij had de halve standhoudersboulevard geconfisceerd. Ook zijn eega Ursela had zaterdag op weg naar Zelhem veel van de binnenlanden rondom Zelhem gezien. Zij had op het punt gestaan om de auto richting Noord-Holland te zetten als ze binnen 10 minuten tijd geen bordje Zelhem zag, na uren te hebben rond gedwaald in de mooie omgeving.
De relatie met met partner Johan stond geruime tijd onder grote druk die naarmate de tijd vorderde de telefoontjes naar Johan steeds frequenter en bozer werden.
Maar gelukkig is alles toch nog goed gekomen en heb ik gezellig met haar voor hun motorhome een pepermuntje genuttigd.
Ondertussen ging de strijd der titanen voort. Wij spraken even later Ad Verheijen, die wist te vertellen dat Marco Reit Europees kampioen was geworden in de 40+ klasse. Hij had alle non-stops met een nul gereden! Ad had alle punten opgeschreven van Marco z'n concurrenten en wist dus al dat Marco kampioen was geworden in zijn klasse.
Na afloop spraken wij Marco nog even en feliciteerden hem met het behaald kampioensschap. Toen ik suggereerde dat het met twee vingers in de neus was gegaan, gaf hij aan dat het toch wel zwaar was met deze temperaturen om de concentratie vast te houden. Aangezien de concurrentie hem op de hielen zat kon de kleinste fout hem al de das omdoen.
Marco heeft bijna geheel alleen de kampioenswedstrijden in het buitenland gereden zonder bijrijder. Dit is zwaar, want behalve de wedstrijden moet je er ook heen en terug rijden.

Hier overlegt de aanwezige Europese top over de te volgen route in de non-stop.

Hieronder is te zien uit wat voor onmogelijke posities de opstappen genomen moeten worden.

Vele toprijders reden zich hier vijf op de knipkaart.

Hieronder de leider en huidige EK kampioen. Hij zou het niet gaan redden in de eerste ronde.

We hebben volop genoten van de bizarre stunts die de deelnemers moesten uithalen om door de non-stops te komen.
Als laatste stonden we bij non-stop 14 en 15 en we zagen diverse rijders van wie de onderarmen gemasseerd werden, voordat ze de laatste beproevingen mochten onder gaan.
Zo zag ik een piloot die vast liep op de veertiende non-stop, uitgeput zijn brommer aan zijn bijrijder overliet om deze uit de non-stop te brengen. Hij was op!

De non-stops leken hier en daar wat aan de lange kant, waardoor de piloten vaak in tijd problemen kwamen.

In de non-stops die wij bekeken, lagen zoveel uitdagingen voor de EK klasse dat ze zich in één non-stop soms wel meer als 5 keer moesten positioneren en moesten aanzetten om een opstap te nemen.

We hebben ook veel deelnemers zien sneuvelen op de tijd van 1,5 minuut.
Best wel jammer als je op dat moment nog op een nul koers bent.
Aan de andere kant ze hebben allemaal de zelfde handicap en er moet wel onderscheidt gemaakt kunnen worden.

Tegen half vier was de laatste deelnemer binnen. Voor ons tijd om de weg naar huis te vinden.
De Belgische dames stem dreigde ons weer de lommerrijke omgeving van Overijssel te laten zien. In het begin luisterde Frans nog naar deze dame, hij is dat van huis uit zo gewend, maar nadat we de dame hadden overtuigd dat we toch graag wel via de snelste weg naar huis wilde begreep ze dat uiteindelijk en reden we met 29 graden op de temperatuurmeter weer terug naar Noord-Holland.

De ZAMC heeft een EK neergezet die mocht wezen. Mede door het uitstekend weer was het voor ons als bezoeker een evenement zeer de moeite waard was om mee te maken.
We hebben genoten!!!

Voor nog meer foto's gemaakt door René Opstals klik hier

Voor verslag Marco Veerman klik hier

Voor een filmpje van EK pormotie ZAMC klk op: ZAHM