TCO e.o.

25 augustus Nachttrial

In de aanloop naar de zaterdag van de nachttrial zag het weer er goed uit. Echter tijdens de avond zelf gingen de regenregisters vol open.
Zoals elk jaar waren de vrienden van de nachttrial alweer avonden in de weer geweest om de organisatie voor de spektakel stuk in goede banen te begeleiden.
Woensdag en donderdag avond werd benut om de non-stops op tee bouwen. De familie van Saanen had al de ene non-stop op de hoek Dorpsweg- Mensonidesweg al klaar staan. Deze non-stop 2 is geheel kunstmatig gemaakt van wagens, pellets en gladde buizen.

 

Woensdag werd ik samen met Rene Strooper naar Wagenaar gestuurd om daar ongeveer het zelfde kunstje te verrichten en non-stop 7 in elkaar te knutselen. Later op de avond werden bij gestaan door voorzitter Frans die zijn eigen er niet mee wilde bemoeien, maar.... zo werd het toch nog donker voordat we konden aftijen.

De donderdagavond werd besteed om de non-stops op de ringvaart dijk te maken. Dit betekend veel lint en geslinger.
Met het oog op mogelijk regen werden de non-stops op "nat" uitgezet.
Ook non-stop 10 bij de familie van de Gragt moest nog gemaakt worden. Een en ander was al voorbereid door op stalen werktafels een auto te plaatsen. Een ding was zeker, als je van de auto afviel was je verzekerd van schade aan je brommer en jezelf.
Tegen de tijd dat wij terug kwamen van de ringvaartdijk was de auto met de wielen weer op het pad gezet. Uitzetter Dorus had besloten dat hoogte het niet echt moeilijker behoefd te maken, maar wel gevaarlijker. Het moet wel leuk blijven en er zat voldoende uitdaging in deze non-stop zoals zaterdag wel bleek.

Op de zaterdagavond zelf rond de klok van zeven werd Hensbroek gegeseld door stevige regenbuien die overtrokken.
Gelukkig was het feestkamp min of meer overdekt, zodat iedereen min of meer droog stond.
De inschrijving werd verzorgd door Bas Zeinstra en Jeannet van der Gragt.

Er waren ondanks de natte voorspelling toch nog 74 inschrijvingen.
Zelf moest ik verstek laten gaan, omdat ik ander verplichtingen later op deze avond had. Alleen de eerste ronde heb ik mee gemaakt en bij de meeste non-stops gekeken.
Ook wedstrijdleider Peter Boekel werd op het zelfde feestje verwacht en moest na de start van de wedstrijd ook af zwaaien.

Onze Texelse vrienden Johan van der Sterre en Olaf de la Porte hadden een slagschip geconvesceerd voor hun transport en verblijf in Hensbroek. De tweede bank werd uit de limousine gedemonteerd, matrassen erin en de slaapplaats was geregeld. In de achterbak werden de trialmotoren geparkeerd. Ik denk dat ze met deze creatie onderweg vele bewonderende blikken hebben geoogst.

De aftrap van de wedstrijd werd door voorzitter Frans gegeven. Dit gebeurde door buiten in de regen te staan. Gelukkig had zoon Puck een grote paraplu bij de hand om hem nog enigszins droog te houden.
Tijdens de speech ging de regen bij tijd en wijlen zo te keer dat hij zich zelf nauwelijks kon horen.

De toehoorders bleven veilig en droog onder de partytenten staan.

De groepen rijders werden net als vorig jaar verspreid over de vier non-stops aan de dorpsweg los gelaten.

Het regende letterlijk pijpenstelen!

De eerste non-stop werd door Bert ten Haaf en Nick Klaver gecontroleerd.
Een non-stop opgebouwd uit wagens en pellets.

Vooral de pellets waren als gevolg van het vele water glibberig geworden.

Het tweede kunstwerk werd bewaakt door Chris en Gerda van Saane. Ook dit was een hindernis die behoedzaam genomen moest worden als gevolg van de nattigheid.
Er waren vele voetjes nodig om het voor- en achterwiel goed op de juiste route te houden.

Vervolgens een klein stukje over de weg op weg naar het muskieten bosje. Normaal rijden we de route achter de bomen door de berm, maar het was zo glad dat je kans liep in de sloot belanden voordat je bij het bosje was. Hier werden de coureurs opgewacht door Pitje van Diepen en Linda Leijen. Helaas ten tijde van de fotograaf waren er geen coureurs

Daarna een beetje schuin oversteken door de weilanden op weg naar de familie Jaapies waar de gebroeders van der Gragt de wacht hielden.

Als gevolg van de gladde houten balken vond onze voorzitter hier zijn Waterloo en ging roemloos onderuit. Gelukkig was ik ter plaatse om dit vast te leggen en dit verdriet met u te kunnen delen.

Bij de Jaapies vandaan op naar de ringvaartdijk.
Daar was ter beschutting een party tent neer gezet.
Piet Conijn en Martin Halfweeg knipte de kaarten op non-stop 5 en de gebroeders Martin en Tom van de Gragt deden dit zelfde op Non-stop 6.
Waren deze non-stops in het begin nog goed te doen, later op de avond werd het steeds lastiger omdat de non-stops door de vele banden die er een beetje slipten steeds gladder met als gevolg dat er steeds meer voeten nodig waren om nog door de non-stop heen te komen.

Om op non-stop 7 te komen moest er een stukje terug gereden worden over de weilanden. Frank Stam en dochter hielden hier de controle. Frank was goed van huis gegaan en had een overkapping gemaakt tegen zijn bus om vanuit hieruit de zaak droog te kunnen controleren. Op het moment dat ik daar was gaf Pluvius nog eens goed gas. Een stortdouche waardige hoeveelheid water werd naar beneden gegooid. In dit regen gordijn moesten de rijders hun weg tussen de linten zien te vinden.
 

Hierna volgde het mooiste maar ook door de regen zwaarste stuk van de route. Via de ringvaartdijk op naar de familie Schilder waar oud voorzitter Klaas Knol en John Schaap de wacht hielden. De route was bij de familie Schilder behoorlijk pruttig met als gevolg dat de voorwielen dreigde vol te lopen. In deze non-stop werden de mannen van de jongens gescheiden en met name het tweede gedeelte van de non-stop was behoorlijk zwaar in de prut. Voor de meeste klasses was de uitgang bovenop de berg naast de kuil. Komend vanuit het natte gras viel het niet mee om grip te vinden met als gevolg dat er velen terug gleden en vijf punten moesten laten knippen.
Chris Bimmel verzorgde de inwendige mens bij de non-stops door als professioneel autocrosser in ruste de non-stop te bezoeken.

 

Non-stop negen lag verstopt aan de dorpsweg en was voor de rode en gele klasse de eerste non-stop. Vanuit de vorige non-stop moest er weer stevig stukje gebrommerd worden. Deze  non-stop werd gecontroleerd door Andre Braas en Piet Vlaar. Door de regen glad geworden was het lastig om in het juiste spoor te blijven of om nog een beetje grip te vinden om weg te komen.
 

Non-stop 10 is het klapstuk van de route.
Helaas voor een aantal piloten letterlijk, want zo zag ik er enkele van de motor afstappen, waarbij van controle al lang geen sprake meer was. Vooral voor de hogere klasses was de entree vanaf het pad tegen de auto op al spannend genoeg.

Enkele opvangers op de auto moesten als een soort van vangnet een aantal rijders overhalen om toch de opstap tegen de auto te durven maken.
 

Dorus controleerde samen Nico Conijn zijn eigen gecreëerde non-stop.

Gelukkig werd het na negen uur droog, maar de regen had zijn werk al gedaan en alles was glad en pruttig.
Tegen twaalven was de de laatste rijder voorzitter Frans binnen.

Ondertussen waren de feestelijkheden al een aanvang genomen en draaide de barbecue onder leiding van Anton en Gitta Smits op volle toeren.
 

De prijsuitreiking van de jeugdige rijders was al geweest en deze kampioenen keken al geruime tijd tegen de binnenkant van hun oogleden aan.

De punten aantallen lieten in de uitslagen zien dat het hier en daar best pittig was.
De uitslagen werden door de voorzitter voor gelezen en een ieder kon weer een traktatie in ontvangst nemen gesponsord door Ad Verheijen. De eerste drie van elke klasse kregen daarbij nog een mooie beker.
 

De bardames draaide wederom een top avond, waarbij onze Texelse vrienden door het opkopen van de gehele snoep voorraad voor een top omzet zorgde. Olaf de la Porte verklaarde later dat de combinatie bier met snoep geen goede combinatie was.
Gelukkig kon hij nog net zijn hoofd uit de kampeer limousine krijgen voor hij zich overgaf aan zijn innerlijke gevoelens en nog in detail kon nabeschouwen wat hij zoal genuttigd had deze avond.

De volgende dag zat het heren ook niet echt mee op weg naar hun thuis (ei)land, want de stroompjes van de limousine raakten op, op weg naar de boot..
Gelukkig kon een tweede hands autoverkoper uitkomst bieden door de accu weer van een beetje van stroom te voorzien, zodat ze weer een stukje verder konden komen. De beoogde boot werd niet op tijd gehaald, omdat er toch nog verschillende laad momenten nodig waren voor ze bij de boot waren. De heren hebben in elk geval kennis genomen van het elektrische rijden en gemerkt dat de actie radius nog al beperkt is.

De redactie sluit niet uit dat de limousine panne kreeg en het feit dat er stickers op de wagen geplakt waren de dag te voren, iets met elkaar te maken hebben.

Voor uitslagen klik hier