TCO e.o.

 

 

Oktober de Kuil

 
   
  Verslag: Cees Kruijer
Foto's: Mark Stam en Cees Kruijer
 
 

 

Terwijl de jeugd met hun teams afgereisd waren naar het verre Schijndel, hadden wij de Kuil na jaren weer eens bezocht.
In het verleden zijn hier door TCO talloze clubwedstrijden en trainingen gehouden. Menige zweetdruppel is hier gelaten en iedereen heeft hier wel eens een buiteling gemaakt.
Er was niet veel veranderd in het afgelopen jaar, behalve dat er misschien bijna geen stukje terrein meer over was waar nog niet gereden was. De crossbaan was behoorlijk uitgebreid en inmiddels is ook een stukje openbare weg opgenomen in circuit, samen met alle trial routes. De rijrichting wordt de iedere crosser vrij bepaald evenals de te volgen route.
Kortom er is niet veel veranderd het afgelopen jaar.
De uitdagingen aan de waterkant waar de boten afgemeerd liggen, waren nog ongemoeid gelaten. De natuur had deze hellingen terug genomen en deze waren nu begroeid met vlieren, bramen, kleefplanten, brandnetels en nog andere niet te definiëren planten die je niet in je tuin wilt vinden.

Vroeger groeide op het terrein waarschijnlijk alleen heide, maar door de verspreiding door de triallisten, kan je nu overal op het terrein deze zeldzame kleefplanten tegenkomen. De zaadbolletjes van deze planten hebben weerhaakjes die zelf op een biljartbal nog hechten.
Na een ritje door het ruige struweel kan het zomaar zijn dat je genoeg zaad aan je had kleven om de complete Sahara mee vol te zaaien.

 

 

 

 

Als gevolg van de overvloedige regen was het behoorlijk nat geworden in de Kuil. Dat het de naam "De Kuil" verdient bewees een toevallig  voorbij rijdende automobilist die in zijn auto naar onze trial kunst kwam kijken en daarbij een waterplasje op de route onderschatte.

 

 

 

 

 

Het was een heel gevecht om de routes weer enigszins begaanbaar te maken. Rijdend door het struweel haakte de beplanting zich om de hendels en voetsteunen. Hierdoor werd de voorwaartse snelheid, als daar nog sprake van was, ernstig belemmerd.
Wat ook niet mee hielp was dat aan de linker stuurhelft de koppeling door het taaie spul werd vrij geknepen en rechts tegelijk de voorrem werd in geknepen. Het spektakel had vaak weinig meer met trial te maken. Het was een heel gevecht om je zelf er uit te worstelen en te overleven.

 

 


 

 

 

De prut hellingen waren spekglad.
Kortom we hebben ons weer lekker uitgeleefd.


Fimpje

 
 
 
 
laatst bijgewerkt door: C.M. Kruijer 01-03-2020