TCO e.o.

Het was geen verrassing, maar nadat ik het gordijn had opengeschoven zag ik geen wolken en alleen maar zonneschijn, kortom, een prachtige dag om te brommeren.
Even snel een paar paaseitjes naar binnen gepropt, de kar opgehaald en op naar Warmenhuizen waar het op deze dag moest gebeuren.
We werden al door de eerste vroege vogels opgewacht en konden direct beginnen met uitzetten en inschrijven.
de temperatuur had de 25 graden al ruimschots bereikt en we konden van een tropische dag spreken.

Voor het inschrijven gebruik ik een leesbril in combinatie met verkijkbril en zonnebril.

Een drukte van belang bij de non-stops

De klei in Warmenhuizen verandert bij droogte in een soort beton, maar na een paar klappen meer stonden toch alle stokken in de grond en lagen er 5 uitdagingen klaar voor een goedgevuld deelnemersveld, waarvan een aantal een dag eerder de kunst hadden afgekeken bij ene heer Lampkin.
Na het praatje van voorzitter Frans gingen we het strijdveld op, te beginnen bij Dorus op NS1.
Krap naar links, daarna naar rechts, gelijk over de haspel, naar achter via een slinger naar de voorkant om schuin over te buizen naar de uitgang te gaan, een eitje dus (paaseitje?).

De gele piloten mochten tegen de rechtopstaande stelconplaat omhoog en hadden hier wel eens wat mee te stellen. Voor rood lag de uitdaging in de krappe draai en direct tegen een hooischutding ofzo op.

Bij NS2 moesten wij blauwen dwars over de buizen richting betonplaat, maar we hoefden ons geen zorgen te maken, zei Sjaak, want hij had een week eerder al uitgeprobeerd (een geruststellende gedachte).
Daarna over de platen, maar door slim te kijken en te sturen viel het wel mee en mochten we via een boomstam naar de uitgang.
De gele coureurs moesten erg krap sturen, maar daarvoor rijden ze in de hoogste klasse van de trialschool.
Voor rood was het eigenlijk te krap uitgezet en mochten ze hun spoor kruisen. De schuine opstap over de buizen was wel tricky en koste Peter Glas in de laatste ronde en ook gelukkig zijn laatste non-stop zijn kettingspanner. Blij dat ie klaar was ging hij gelijk naar huis om de verjaardag van zijn vrouw Petra te vieren en op zoek naar een koud biertje.

Op naar NS3 waar Bert de scepter zwaaide, gelijk naar de ingang over een betonpijp die er na de eerste ronde uitgehaald is.
Over de stalen haspel langs een vervaarlijk schuin kantje en een krappe draai naar de uitgang.
Geel mocht tegen de stelconplaat om hoog.
Voor de rode bestuurders hadden ze het lastig gemaakt, door over een band gelijk links te moeten sturen, waarbij het voorwiel meestal rechtdoor naar beneden wilde. Door een voet en een zwaai werd het eigenwijze voorwiel weer op het juiste spoor gezet. Maar daarna kwam er nog een lastig draai omhoog ook weer links waarbij dezelfde voet ook weer uitkomst moest brengen. Minder als een drie zat er voor de rode pilootjes ook niet in.

Bij NS4 aangekomen kwamen de eerste zweepdruppeltjes al onder de helm vandaan, maar we lieten ons niet kennen en de nonstop waar Mario de punten uitdeelde werd bedwongen en ook hier bleken ook nog wel een paar addertjes onder het gras te zitten en werden keurig door meester Mario beloond met het juiste aantal strafpunten.
Voor de piloten in de hogere klasse lagen de punten boven in te wachten waar scherp rechts naar beneden moest worden gereden. De gele heren mochten eerst nog even over een buizen piramide. De boom beneden werd in de eerste rondes ook nog wel eens vergeten door de heren. De beloning hiervoor was een knip aan de rechterkant.

Tenslotte kwamen we bij NS5 waar John (tuinkabouter) Koomen barrevoets aan het controleren was en of ik daardoor afgeleid was weet ik niet, maar ik reed gelijk aan de verkeerde kant van de nieuwe groene pijl langs.(Zaterdag, na jaren vergaderen er over, nog gemaakt door bestuursleden Cees en Aris.)

Dat we in een agrarische omgeving rijden is te zien op de foto waar Puck Kruijer de witte route neemt, (wit was gemakkelijker als groen vond ie), de producten van deze omgeving zien. Gras, koolbladeren en een echte ouderwetse mesthoop.
Tijdens het bouwen van deze non-stop moesten de Paaseieren van de paarden die hier door de week triallen, een beetje aan de kant geschoven worden.
Een klusje die bij het verplaatsen van deze hopen een zekere aromatische geur verspreide.
Dit heeft op John een zekere aantrekkingskracht gehad, want hij trok zijn schoenen uit om er op zijn blote voeten doorheen te lopen en zo deze geur mee naar huis te kunnen nemen; een echte tuinkabouter.

Tijdens de 2^e ronde kreeg ik net als Aris remproblemen, maar mijne kon ik niet 1,2,3 oplossen dus ben ik maar begonnen met het optellen van de kaarten om zo ook nog iets nuttigs te doen.(red. zoon Kees aan paaseieren helpen)

Na de mooie woorden van onze voorzitter konden de paashazen en eieren worden uitgedeeld.
Deze gingen als eerste naar de jonge controleurs en naar de winnaars.
Gezien de hoge temperaturen werden de lekkernijen in een koelbox aan gevoerd. Snel uit de koelbox op de foto met de winnaar voordat de de zak Paaseieren veranderde in een zak chocomelk.

De terechte winnaars kregen hun Paasprijzen. Peter Glas winnaar in rood, zat reeds thuis achter een goed glas koude pils. Nico was tweede, maar reed BMD. Dus de prijs ging naar nummer drie en dat was mijn zoon Kees.

Note van de redactie: Bij na telling van de punten is er een fout geconstateerd in de rode klasse, zoon Kees is geen derde geworden.

Ook het talrijke toe gestroomde publiek was in de Paasstemming.

Iedereen dorstig en heet geworden door het tropische weer spoedde zich daarna naar huis voor een verfrissing en een verkoelende douche.

Voor meer foto's klik hier