TCO e.o.

De trialafdeling van Warmenhuizen was al gearriveerd en geïnstalleerd en hadden er al een trainingssessie opzitten. De buurmannen Nico en Wim, vorig jaar nog samen, nu gescheiden doordat Nico de Duitse nationaliteit heeft aangenomen.
Stiefbeen en Zoon Boekel hadden een AA locatie voor de caravan gereserveerd. Even later arriveerde ook de bus van Benjamin Kalverboer met zijn ouweheer. Mijn caravan stond net waterpas, maar heer Kavelboer senior meende dat mijn caravan een metertje opgeschoven moest worden, om de zijne beter te kunnen plaatsen. Om hem niet gelijk al voor het grijze hoofd te stoten dat maar gedaan. Met als gevolg dat ik een gat voor een wiel moest maken om mijn caravan nog enigszins waterpas te krijgen. Piet Knol kwam later die middag en ook Aris arriveerde in de avond beide met hun kinderen.

's Avonds was het alweer ouderwets gezellig bij het kampvuur waar de biertjes en de zakken chips netjes in het rond gingen.
Er waren eigenlijk geen faciliteiten om een knap vuur te maken maken door wildhoutkap werk was er brandstof verzameld. Met wat hulp van een paar aanmaak stoelen die in het bos groeien was de zaak in de brand te krijgen. Toen de temperatuur er in zat was het niet moeilijk om het vuur opgang te houden.

De volgende ontwaakte het kamp in een heerlijk zonnetje. Er werd uitgebreid ontbeten en koffie gedronken. Daarna was het toch ook tijd om ons op te maken om de brommers te starten en de omgeving te verkennen. Dit laatste is zeker nodig, omdat onze Belgische gasheren regelmatig nieuwe kabels tussen de bomen spannen op trajecten waar wij rijden.
Eerst even met zoon Puck opgereden om de omgeving te verkennen. Toen ik op een hobbelig spoor naar boven reed was hij achter me aan gekomen, wat nog niet de bedoeling was, en was zijn gas blijven hangen. Ik zag hem op het achterwiel wiel omhoog brullen (de motor en Puck). Bijna boven sprong hij van de motor. Deze bleef vol gas hangen op de helling. Gelukkig waren Piet en Kees Boekel er snel bij en gezamenlijk wisten we de motor stil te krijgen. Ik kreeg Puck weer stil. Behalve een blauwe plek op zijn ribbenkast en paar ty ribs om het voorspatbord vast te zetten viel de schade mee.

De overige jongste jeugd vermaakte zich in de beek met het bouwen en slopen van dammen en het klammen hierover met elkaar.

Onder leiding van voorzitter Frans werd er een willekeurig route gereden door de bossen en door de beek. Alle soorten hindernissen werden genomen, met als grote favoriet het beruchte hill climbing . Er zijn altijd wel stukken traject die een beetje glad zijn en omhoog gaan. Het is altijd een pracht om te zien hoe iedereen op zijn eigen manier omhoog probeert te komen. De een doet het volgas. De ander meer technisch en sturend. De tweede versnelling, de derde versnelling wordt geprobeerd en de piloten raken steeds meer vermoeid. Voor diegene die in een keer omhoog rijdt, is het niet echt vermoeiend, maar voor degene die het net niet redt en op de steile helling de brommer weer moet zien te keren en nog een aantal pogingen gaat ondernemen, des te meer. Al het gelijk de eerste keer al lukt, krijg je geen garantie dat het een tweede keer ook weer lukt. Ook de route omhoog kan plotseling wel een anders worden als gedacht. Doordat er bijna alleen alleen op het achterwiel gebalanceerde wordt is een kleine verstoring voldoende om van het pad af te wijken en opeens op een boom af te rijden.
Het was ondertussen lekker warm geworden met een hoge vochtigheidgraad.

Terug in het kamp eerst eens een paar literwater gedronken en de warme kleding uit getrokken en een beetje bijkomen.'s Middag nog eens zon sessie er achteraan en de biertjes smaken dan uitstekend.

Tijd voor het diner. Buurman Wim had een koelbox met allerlei etenswaren thuis laten staan dus die raakte op de bedeltoer voor een stukje vlees.

Na het diner voor het kampvuur evenement eerst maar even de Belgische regenkast proberen. Helaas er was geen warmwater dus dan maar een koude douche. Dit ging ook weer. Daarna ergens, meestal bij de buren koffie drinken en vervolgens gezellig bij het kampvuur waar Kees Boekel met behulp van een kilometer ducktape een cameraatje in de juiste stand op zijn helm probeerde te zetten. Vervolgens moest er weer op een motor plaats genomen worden en werd er gefilmd. De opnames werden bekeken, bleek de stand toch weer te veel op het voorwiel te zijn gericht en begon het ritueel weer van vooraf aan

Het terrein voor de tenten werd verlicht door een viertal fakkels die zoon Teun had mee gebracht en aangestoken. Het gaf het geheel een feestelijk aanblik.
De pilzen waren ondanks het ontbreken van stroom goed van temperatuur en er was voldoende aanvoer.
Na twaalven was de meeste dorst gelest en werden de slaapcabines opgezocht.

De volgende dagen verliepen ongeveer als de deze dag. Inmiddels was waren de families Glas, van der Gragt en de Rooy ook neer gestreken.
Het weer kenmerkte zich doordat het overdag lekker warm en vochtig was, zodat elke inspanning aanleiding was tot stevig transpireren. Gelukkig gaven de douches inmiddels weer warm water. De TCO groep werd al groter.

Er was ook een dames trialteam waarvan de de dames van der Gragt en de Rooy deel uitmaakte. Naast triallen waren de dames ook naar België getogen om nog wat kleur op te doen.

Een keer was ik de groep kwijt en kwam ik Nico tegen die ook op zoek was naar de kudde. We volgende een pad tot aan het einde aan de rand van het bos. Via een paadje wat alleen voor springbokken gemaakt is, mochten wij de motoren omhoog brengen. Ik kan je vertellen daar ga je lekker van zweten. Uiteindelijk kom je elkaar wel weer tegen.
Zo af en toe gebeurde er onverwachte rare dingen. Zo zag ik "Nachbar" Nico zonder motor naar beneden gaan en Frans zijn voorspatbord ging los bij het afdalen. Beide gingen rommelig naar beneden.
Zelf maakte ik een smak in een beek toen een tak mijn voorwiel blokkeerde. Met knie vond dit niet leuk.

Een traillist die samen met zijn zoontje bij de beek kampeerde schoof ook aan bij het kampvuur en vond het zo gezellig dat hij volgend jaar als wij er weer stonden, hij zeker van de partij zou zijn.
In het kamp werd regelmatig een driewieler gesignaleerd waarin en op alle vrouwelijke familie leden van het gezin Glas zich verplaatste. Het voortuig vervulde ook een nuttige functie als waterkar.

Woensdag gaf Aris zijn motor nog een laatste zucht en stopte er mee. Een grondig onderzoek via de bougie naar de ontstekingsunit naar de dynamo bracht aan het licht dat de kwaal onder het vliegwiel verstopt zat. De reserve brommer van Peter Glas werd gebombardeerd tot donor brommer. Uiteindelijk werd er besloten om te stoppen met de transplantaties. Peter had op zijn eigen eerste brommer een step aan gort gereden en helaas zijn tweede brommer had een ander type step. Aangezien Nico en Wim donderdagmorgen zouden afrijden werd er van Wim een stepje geleend en Nico stond zijn kleppenmachine aan Aris af. Donderdagmorgen moest de delegatie uit Warmenhuizen terug naar die Heimat om de kermis voor te bereiden of om op vakantie te gaan. Ondertussen kwam Mario ten Haaf er ook weer bij.

Donderdag was een bloedhete dag en na een ochtend sessie in het zwoele bos hield ik het voor gezien. Mij knie werkte ook niet echt mee. Lekker met een beetje leeswerk onder de bomen bij de beek zitten was niet verkeerd. 's Middags gingen de diehards weer het bos in. Toen ze terug kwamen liep het zweet met straaltjes onder de helmen vandaan.
Die middag kwamen ook Rutger Groenenboom en Dirk Warmerdam aan. De heren gingen eerst eens een rondje over het terrein met de vierwiel aangedreven koets maken en vervolgens op luchtbedden jacht. De exemplaren die mee gebracht waren, waren lek.

Klaas van der Gragt had een aggregaat mee gebracht in een aanhangwagen achter zijn touringcar. Deze wordt voornamelijk gebruikt voor het opladen van mobieltjes. De motor van de generator wilde wel draaien, maar er kwam geen prik uit de kabel.
Gelukkig was er veel deskundigheid in het kamp en Frans noodstroom specialist voor het leven, Piet knol voor de hoogspanning en mijn persoon voor de engineering wisten het probleem te lokaliseren en op te lossen. Een losse draad!!!!!
 

Er was voor die avond slecht weer voorspeld. Rond de klok van zevenen toen de meeste zaten te eten stak er opeens een geruis op die regen en wind voor spelde. Iedereen haaste zich om de boel binnen of droog te zetten. Het was echter nog vals alarm.

Later op de avond gingen de sluizen als noch goed open en dreunde de regen naar beneden. In diezelfde tijd moet zich het drama in Hassalt met Pukkelpop zich hebben afgespeeld. Dit had ons ook kunnen treffen. Wij hadden alleen te maken met de regen.
Bij de buren een goed heen komen gezocht en genietend van het vele water heerlijk zitten keuvellen met een pinda en een pilsje in de hand.
De camping plaats veranderde in grote waterstroom die zich bij de beek vertakte in kleine stroompjes die in deze beek uit monde. De jeugd vond dit prachtig en liep gewapend met paraplu's rond bij en in de beek om het stromende water te volgen. Ondertussen bleven een paar volhouders bij het kampvuur zitten onder plastic of paraplu's.

Later werd het droog en konden we allen bij het vuur aanschuiven en hielden we het de avond verder ook droog.
Alleen het bier was lekker nat en koud.

Voor een enkeling werd het te laat en viel in slaap bij het vuur.

Die nacht ging het behoorlijk te keer met onweer. Het dreunde er over. Onze caravan gaf geen krimp. Vrijdagmorgen was het gelukkig droog, maar er was behoorlijk veel water gevallen. We vonden het mooi en heel gezellig geweest en besloten de natte boel op te breken en weer noordwaarts te rijden. Bij de receptie nog even goed gekeken of we iemand konden vinden om ons af te melden en onze waardering voor de accommodatie te laten blijken. Helaas was de tent verlaten en maar door gereden. Ik vertelde Puck dat ik het verschuldigde bedrag wel zou opsturen. "Niet doen" zegt ie "ze weten toch niet waar je woon". Het zit er al jong in.
Later die vrijdag arriveerde Gert-Jan Borst met zoon Thieme in hun camper. Er waren ook een aantal Maaskantertjes met crossbrommers in het kamp neer gestreken. Deze heren dachten dat ze wel even een kratje bier uit de beek konden lenen. Deze kwam met dank aan de aannemer weer snel boven water, maar de stemming was gezet.
Zaterdag reisden er weer een aantal af naar huis en zat het weekje Bilstain er voor de meesten weer op.
Het was weer heel gezellig geweest waarbij er flink getriald werd, maar waarbij er ook tijd was voor een goed gesprek met een koud biertje en ook heerlijk gerelaxt is en vakantie gevierd.

Bilstain blijft een belevenis die je als triallist niet mag missen..

Cees