 Donderdag
was er al 20 ton aan materiaal in de vorm van alle soorten buizen aangevoerd uit
Den Helder.Johan Schaap en Frank
Muntjewerf hadden deze taak op zich genomen en deze 20 ton naar Anna Paulowna
gebracht.
Zaterdag zijn deze beide heren met ondersteuning van enkele andere leden
begonnen met het aanbrengen van deze verhardingen in, op en rond de Muntjeberg.
Frank op de kraan en de rest als aanpikkelateur, aanwijzer en toezichthouder er
omheen.
Onder de middag werden we door Frank uit genodigd om mee te gaan lunchen. We
werden gastvrij onthaald door Franks zijn vriendin en verwend met en uitgebreide
broodmaaltijd met o.a. een
heerlijke tomatensoep.
's Middags melde kersver lid en
herintreder Mark te Meij zich om te assisteren. Mark is in het dagelijks leven
kraanmachinist.
Hij kon gelijk achter de stuurknuppels plaats nemen om Frank te vervangen die
even weg moest.
Tot half vijf is er door gewerkt en toen lagen de verhardingen op hun plek en
was de Muntjeberg klaar om de triallisten zondag te ontvangen.
Zondag was de opkomst groot, zeker
benieuwd naar de uitdagingen die beloofd waren. Enkele verschoten zo van deze
Dutch mountians dat ze probeerde te vluchten. Andere kregen spontaan fysieke
problemen, maar de echte helden gingen er tegen aan.
 Het
elektrische fietsje van de zoon van aspirant lid Marco Veld moest in de hoogste
stand gezet worden om nog enigszins omhoog te komen. Gevolg de batterijen waren
snel leeg. Voordeel hij kon mooi even op een benzine brommer van Thieme Borst
rijden.
 Er
waren echte hill clambings waarbij de juiste versnelling gezocht moest worden.
Alle uitdagingen werden deze dag nog lang niet bedwongen. Onder andere de
gevreesde drie steps climbing.
Ik zag Mario ten Haaf bijna boven een pirouette maken en met grote stappen naar
beneden zeilen.
Ook de tripple steps aan de rechterkant waren behoorlijk pikant en door fluks
optreden (afspringen) werden de spatborden heel gehouden.
Enkele andere aspirant leden, Fern Dol en Niels Schagen, deinsde nergens voor
terug en zullen morgen nog wat spierpijn overhouden als gevolg van alle
capriolen die ze uit haalden. Ook oudste nog actief triallend lid Bert ten Haaf
liet zien dat hij het nog niet verleerd was.
  Ook
de jongste jeugd liet zich niet onbetuigd en trialde er lekker op los. Kick
Veerman, voorzien van een nieuwe trialmotor, liet zien dat ie niet bang was en
maakte al echte sprongen met beide wielen van de grond. Alleen jammer dat zijn
vader, voordat ie een meter had gereden, zijn achterspatbord er al vanaf
getrokken had. Zijn gas bleef hangen en de brommer wilde er alleen van doorgaan
en Marco pakte het achterspatbord iets te hardhandig vast. Tijd voor de eerste
reparatie, maar Kick reed er niet minder om.
 Tegen
de klok van twaalf werd het tijd om even de rust te pakken. Niet voor de jeugd
die gingen gewoon door.
Helaas had nog niet iedereen begrepen dat een stoel lekkerder zit als een motorbokkie of een jerrycan.
Gesterkt door de koffie en een broodje weer tijd voor aktie!
Tegen enen hadden de meeste piloten het
kruit wel een beetje verschoten en was het tijd om de boel weer op te pakken.
We hebben als TCO er mooie
trainingsaccommodatie bij gekregen en zijn hier heel gelukkig mee, zeker omdat
de situatie in Den Helder in de directe toekomst nog niet duidelijk is.
Ondertussen kunnen we ons hier voorlopig weer heerlijk uitleven met grote dank
aan de familie Muntjew(b)erf. |
TCO e.o.
