TCO e.o.

Verslaggever: Peter Boekel
Foto's             : Cees Kruijer

Na een zeer regenachtige zaterdag schoof ik op zondagochtend vol verwachtingen de gordijnen open, en… jawel, het was droog. Dus, broodje gesmeerd, koffie gezet, brommers ingeladen, Kees en Tosca in de auto en op naar Den Helder.
Daar aangekomen kwam voorzitter Frans Kalverboer ook al aan, met 2 brommers maar zonder zoon Robert. Robert kwam na een conflict met zijn wekker iets later.
Nog even een bak koffie en gelijk maar uitzetten, wat redelijk vlot ging.
 

De inschrijving werd verzorgd door Marijke ten Haaf en Bart Zeinstra die als gevolg van een vervelende blessure nog steeds de brommer moet laten staan. Voordeel hiervan is dat hij voor TCO een geavanceerd programma heeft ontwikkeld voor de puntentelling met koppelingen naar lijsten om totalen per wedstrijd en per seizoen te genereren.

Na een woordje van de voorzitter, konden we beginnen bij NS1. Wat voor blauw betekende, een scherpe draai naar rechts over een schuine betonplaat, en na een krappe draai naar links over het moeilijkste: de kabelhaspel. Als je dit had overleefd nog even een rotsblok, een blok beton en daarna de brommer van de buizen rijden om aan het einde je kaart te laten knippen bij juffrouw Alletta Leeuwrik.
Wim Duineveld beschadigde hierbij zijn knie door een niet geplande afstap van de brommer en voorzitter Frans mag na een soortgelijke afstap een nieuwe remhendel bestellen.
Onze secretaris Nico Jongejan moest  verstek laten gaan vanwege losse onderdelen in een knie. Wim en Nico, in de volksmond ook wel buurman en buurman genoemd, konden bijna zere knie ervaringen met elkaar uitwisselen.

Hierna even oversteken en dan kwam je bij Tosca (van Kees Boekel red.) en NS2. Op zich niet echt moeilijk, maar het was hier nat, en er lag verse blubber uit de sloot. Dus wel een uitdaging. Vooral de witte piloten werden hier door de zuigende blubber belemmerd. Door het betere voeten werk wisten de meeste toch een voorwaartse beweging te houden en te onsnappen.

Aangekomen bij NS3, was het na een nat beginstukje gelukkig wat droger. Maar die rotbiels en dat losse zand zorgde hier evengoed voor het verschil, en controleur John "tuin" Koomen, zorgde ervoor dat iedereen keurig werd gecontroleerd en het juiste aantal (of geen) punten kreeg. Geel had een lastige opstap bij de entree vanuit de blubber op de foto boven het artikel. Deze blubber gaf geen grip.

Hierna was NS4 aan de beurt. Ik vond zelf dat deze NS het zwaarste was voor de armen. Maar wel een mooie. Met krappe draaitjes en over de buizen. In de derde ronde verraste de motor mij door in één keer te blijven staan op de buizen maar na enige opbeurende woorden van controleur Sjaak nog een vierde keer, en jawel hoor, een 1.

Zoon Kees had hier ruzie met een buis die in het voordeel van de buis werd beslecht. Later vond hij vertroosting bij zijn vriendin Tosca op non-stop 2, die gezien de intense omhelzing van het koppel op dat moment minder scherp gecontroleerd werd.

Ten slotte een stukje om de dijk naar NS5, niet geheel ongevaarlijk, want Alex de Rooij raakte zijn brommer hier even kwijt en zag hem in de sloot belanden.

Maar aangekomen bij de bunker wachtte hier voor iedereen nog wel wat uitdagingen, in de vorm van brokken beton en een lekker klimmetje naar het dak van de bunker. Waar de hoogste klassen mochten spoorkruisen. Om vervolgens je kaart te laten knippen door een collega rijder, omdat we een controleur te kort hadden.
In de rode klasse was bij de entree er iets te veel uitdaging in het traject opgenomen en deze werd nog na de aanvang van de wedstrijd in overleg aangepast, omdat er anders geen onderscheid te maken was in de kwaliteiten van de rijders aangezien ze anders allemaal minimaal een vijf zouden oplopen, los van de beschadiging aan brommers en lijf.

Kortom, een leuke trial middag.
Jesse Koomen moest de strijd staken, omdat zijn brommer averij had opgelopen aan het koppeling deksel. Jan Vestering had zoveel haast dat hij twee non-stop niet had laten afknippen, gevolg diskwalificatie.
Moe, maar voldaan naar huis, maar wel veel te vroeg.
De rozen waar ik recht op had, gingen daardoor naar de tweede plaats naar Kees-Jan Leeuwrik.
Dus de volgende keer weer mijn stinkende best doen, om in stijl thuis te komen.

Peter.

 Na gekomen berichten:

Deze foto kregen we nagestuurd door Marco Loof.
De foto vertelt niet of dat Bert ten Haaf hier de brommer van ALex de Rooy aan het wassen is, of dat er een andere reden ten grondslag lag aan de zwempartij van de de brommer

Gert-Jan Borst die alvast zijn reserve brommer start.