TCO e.o.

Nachttrial 2010
Verslaggever: Cees Kruijer & Aris Pronk
Foto's: Gemma de Rooy & Arie de Goede

Onder bijna zwoele omstandigheden werd de 25^e nachttrial gereden.
Ook dit jaar weer kwamen de deelnemers uit alle windstreken vandaan. In de trialwereld heeft deze wedstrijd in Hensbroek een reputatie opgebouwd. Het is zoals onze voorzitter het zegt je moet aantal dingen in je leven al triallist hebben mee gemaakt en de nachttrial is er één van.

Voorafgaand aan deze avond hebben de Vrienden van de Nachttrial al weer veel vergaderingen en werk in de voorbereidingen gestoken.
Woensdag werd begonnen met het uitzetten van de non-stops. Op het erf van het gastpaar van der Gragt werd een stalen non-stop gemaakt met het meubilair en materiaal van Piet en zoals het daar hoort werd alles aan elkaar gelast.
Donderdagavond werden de laatste non-stops opgebouwd. Zaterdag was de dag dat de route bepijld en bebrugd werd en de bar verder werd ingericht.
In de route liggen twee echte vlotbruggen die bij voorkeur met meerdere brommers te gelijk genomen dienen te worden om het drijf vermogen te testen en het lekker spannend te maken.

Verderop vindt u het verslag van een gele rijder maar eerst even het het verhaal uit de rode hoek.

Zaterdag op tijd naar Hensbroek, omdat ik ook de apparatuur voor de inschrijving en puntentelling mee had. Daar aangekomen was het rennerskwartier zich al behoorlijk aan het vullen. Wedstrijdleider Peter Boekel met zoon Kees hadden zich een nieuwe caravan aangeschaft waarvan de geboortedatum ver in de vorige eeuw lag.
Apparatuur opstellen en gelijk inschrijven. Elke deelnemer ontving een inktzwart T shirt als herinnering met hierop de afdruk van het TCO logo en de tekst “25 jaar nachttrial”. Ook alle medewerkers en oud medewerkers kregen een shirt.
Ik had mijn eigen TCO shirt vergeten dus kon ik gelijk eens proberen of het in een nachttrial shirt nog beter rijdt

Er waren 68 deelnemers, opgedeeld in vijf en een halve klasse, waarbij geel plus een halve klasse apart is, aangezien deze heren normaal de gele pijlen dienen te volgen, maar op zekere plaatsen de geel plus route dienen te rijden. De gele route vergt van de deelnemers vaak al talenten als kunnen vliegen en dansen met de motor; voor geel plus is het ontbreken van de emotie angst een vereiste.

Rond zeven uur werden we losgelaten op de non-stops, waarbij de kleinste groepen geel en rood op non-stop 1 starten, wit op non-stop 10 en blauw op negen. Als gevolg hiervan was de doorstroming bij de non-stops goed. Wedstrijdleider Peter deelde als eerste de gele kaarten waarop de gele piloten gelijk naar non-stop 1 togen. Tegen de tijd dat ik naar non-stop 1 reed zag ik Aris al richting non-stop 3 rijden.
De eerste non-stop werd bemand Hans Vlaar en Nick Klaver. Hans is een man van het eerste uur en mede verantwoordelijk voor het naar Hensbroek halen van de nachttrial.
Deze binnenkomer was uitstekend te doen voor de meest klasses. Jammer voor onze voorzitter Frans Kalverboer dat hij bij het poseren in de non-stop voor de fotograaf een blauw pijltje miste en een vijf moest laten knippen.

De tweede non-stop op het land van Van Vuren was als vanouds gemaakt en gecontroleerd door de familie van Saane. Chris en Gerda staan zoals elk jaar samen op de non-stop. Bij het verkennen van de non-stop werden we door Chris er op geattendeerd dat het kippenhok voorzichtig genomen moest worden, omdat er al een aantal piloten daar een koprol hadden gemaakt.
Dit net gezegd te hebben reed onze secretaris Nico Jongejan de non-stop in en demonstreerde dit door over de kop te gaan bij het kippenhok. Het kippenhok syndroom waarvoor Frans nog steeds in therapie is bij psycholoog R. Diekstra, kwam weer volledig naar boven. Ook ik ben er geen echte fan van en meestal aangewakkerd door een stevig portie angst vlieg ik er veel te hoog overheen. (zie verslag nachttrial 2009).
Voor mij reed Bas Zijnstra de non-stop in en deed het zelfde kunstje als Nico en maakte een mooie koprol over het kippenhok. Hierdoor was ik zo nerveus geworden dat ik de eerste opstap bij de non-stop al miste en drie punten pakte. Die koprol tegen mogelijk twee punten inruilen liet ik schieten en redde het vege lijf door er mooi omheen te sturen.
Frans reed voor de vorm nog even met het voorwiel omhoog om vervolgens de vijf puntjes te laten knippen.

Via de schuine berm die best glad kan worden als het ’s nachts koud wordt naar de derde non-stop.
Deze non-stop wordt ook in de volksmond ook wel het muskietenbosje genoemd.
Hier stond Piet van de Gragt en zoon Martin ons op te wachten. De uitdagingen bestonden uit het beklimmen van een stapel pallets en direct weer stijl naar beneden rijden. Vervolgens nog over een aantal gladde vochtige stukken hout sturen en de uitgang kwam weer inzicht.

Via de berm de weg overstekken en het weiland in via bruggetjes naar de nieuwe boerderij van de familie Jaapies. De gebroeders van der Gragt, Cor en Klaas verzorgde hier de controle. Beide heren zijn broers van Piet en in het verleden en ook soms nu nog wel actief op de trialbrommer.  Deze non stop 4 was voor de technisch rijders gemaakt. Er moest tegen een aantal stapels stelconplaten worden opgereden en vervolgens met twee stappen weer naar beneden.
Geel plus moest het zonder deze tussenstap doen en waren dus aangewezen op hun parachute. De meeste hadden deze niet bij zich en werden dus gedwongen zich zonder deze attributen in het diepe te storten. Frans stond een keer vast in deze non-stop, doordat hij het gepresteerd had om zijn voorwiel in een uitsparing van een stelconplaat te parkeren.
De eerste gele rijders Marco Reit en Marco Veerman haalde hier de eerst blauwe rijders in die nog in de eerste ronde zaten.

Weer een weg over steken en door de landerijen naar non-stop 5 en 6. Deze bevinden zich als vanouds op de helling van de ringvaartdijk en kenmerken zich door het veranderende karakter als het in de loop van de avond kouder en vochtig word. Als gevolg van de aangename temperatuur de gehele avond bleef het vocht in de lucht en sloeg niet neer op het lange gras. De uitdaging bestond voornamelijk uit de route te vinden langs de goede kant van de pijlen die in het lange gras verstopt stonden. Tom van der Gragt en vriend Tom Stam knipte op non-stop 5 de punten en dochter en vader Frank Stam deden het zelfde op non-stop 6. Tom is de zoon van Piet en Coby.

Hier na de route weer terug door de landerijen waarbij de brommertjes goed op temperatuur konden komen. Rechtsaf stukje berm en oud triallist Andre Braas en Piet Vlaar heten ons welkom op de zevende non-stop op het erf van de familie Wagemaker. Dit jaar geen gevaarlijk kippenhok. Even over een band hobbelen, een wagen op, beetje sturen naar wagen nummer twee, naar beneden via een pallet en de klus was alweer plat. Geel mocht het zonde afrit doen en moest van de wagen afspringen.

Hierna volgde het mooiste stukje van de route. Slingerend over de ringvaartdijk langs de molen naar, de eerst vlotbrug oversteken en via de landerijen naar de boerderij van de familie Schilder in de Wogmeer. Linda Leijen en Pitje van Diepen deelde hier de puntjes uit.
Deze non-stop was zeer uitgebreid en had veel uitdagingen in zich. Geel plus moest tegen een wand van een kuilgras bunker door de route heen.
Als hulpmiddel stond hier een lang pallet tegen aan. Deze stond bijna net zo stijl als de wand zelf; loodrecht en twee meter is dan hoog.
Deze non-stop is via de normale weg goed te bereiken en spannend om te zien. Mede hierdoor en doordat er koud bier werd geserveerd en een prettig kampvuur was stond hier veel publiek de coureurs aan te moedigen.

Vervolgens weer terug door de landerijen over de vlotbrug en nog een voltbrug naar Hensbroek. Deze tweede voltbrug moest ook door de rookies genomen worden en deze vonden het eigenlijk best wel spannend en bood misschien nog wel meer uitdaging als een normale non-stop.

Piet Conijn en dochter stonden op non-stop negen ons op te wachten achter op het erf van de familie Koeman.
Voor de meeste een leuke non-stop alhoewel je gemakkelijk kon struikelen over een van de vele banden die genomen moesten worden.

Daarna via een bruggetje naar non-stop tien waar Dorus en dochters van Klaas en Jeannet van der Gragt controleerde. Later nam Ardrie Mooij het stokje van Dorus over.
Deze non-stop was niet eng en goed te doen. Een beetje voorzichtigheid was hier geboden want het vele staal geeft niet mee.

Dat wij, Frans en mijn persoontje en de meeste blauwe en wite rijders de tweede ronde starten, was de schemering al behoorlijk in gezet en de echte nachttrial sfeer aanwezig. Het traveel werd bij geschenen door een bijna volle maan. De sterren hadden niet genoeg kracht om door  het dunne wolkendek heen te breken.

Net op het moment dat de verlichting op de brommer echt nodig was, besloot die mijn een eigen leven te lijden en op de meest onverwachte momenten uit en weer aan te gaan. Ook een “reparatie” bracht geen verbetering in het random karakter van de verlichting, al hoewel deze het bij de reparatie spontaan bleef doen en bij het rijden weer terug viel in de random aan-uit  setting.
Ongelooflijk maar waar, Frans zet hele tunnels in het licht inclusief noodstroom en ik zelf heb ook nog wel eens iets in de elektrotechniek gedaan, maar een lampje continu laten branden lukt ons niet.

De temperatuur bleef goed. De tweede ronde wisten we maar net op tijd af te ronden. Na half elf werden er geen kaarten meer uit gedeeld voor de derde ronde. Toch moesten er nog vele rijders binnen komen. Frans besloot de tijd te verruimen met een kwartiertje, omdat enkele gele rijders al rond half elf klaar waren met de wedstrijd en er nu door gereden kon worden.

Rond half twaalf werden de laatste kaarten ingeleverd.
De rookies reden een kortere ronde onder begeleiding van oudere rijders, onder andere Johan Schaap zag ik met de jeugd bezig.
Oud voorzitter Klaas Knol deed voor deze jongste de prijsuitreiking op een vroeger tijdstip. Deze prijzen waren niet mis. Grote zakken met spekkies vonden grif aftrek onder de jeugdigen. Daarna konden de jongste op één oor worden gelegd.

De barbecue was ook op temperatuur zodat de hamburgers, kippenpoten, ect op de plaat mochten om bij te bruinen en daarna hun weg vonden naar de vele hongerige magen. Anton en Gitta Smits hadden niet te klagen over de klandizie.
Rond twaalf uur stonden de meesten met een verfrissing in de hand de wedstrijd na te beschouwen en werd het de hoogste tijd voor de prijsuitreiking.
De voorzitter had de grootste moeite om de mensen bij de bar vandaan te trekken en bij de prijs uitreiking te betrekken.
Gezien het grote aantal deelnemers duurde het even voordat alle namen waren opgenoemd en de prijswinnaars van een passende prijs waren voorzien. Voor de hoger geëindigde was er een beker beschikbaar.
Als enige rijder was de veelvoudig Nederlands kampioen Marco Reit met nul strafpunten geëindigd.
Van de controleurs hoorde ik dat Marco er in elke non-stop een complete show van maakte door er stunten makend door heen te gaan. Ongelofelijk!!
Nummer twee had er hier 27 nodig. Ik vermoed dat non-stop 8 waar tegen de kuilgrasmuur moest worden opgereden hierin een grote rol heeft gespeeld in een alles of niets poging.

De punten telling werd weer bijna perfect verzorgd door Marijke ten Haaf en Patricia Boekel.
In de rode klasse moest er door een kleine invulfout bij de puntentelling achteraf een kleine correctie worden door gevoerd. Bas Zeinstra had in de laatste ronde geen 28 maar 2 punten. Gevolg Wim Duineveld moest zijn beker aan Jesse Koomen geven en Jesse zijn beker aan Bas die tweede was geworden.

Achter de bar deden de dames Coby, Marja Kalverboer, Petra van der Gragt en Marijke Knol goede zaken, want velen bleven overnachten in het rennerskwartier en konden het wat later maken. In de bar kon men vele oud(bestuurs) leden ondekken.
Rond de klok van half vier uur was bij de meeste rijders het vochtgehalte weer voldoende op peil gebracht en werd het tijd om horizontaal te gaan.

Als alles wat van der Gragt heet of er mee getrouwd is er niet zou zijn, dan kwamen we vele vrijwilligers te kort.

Ook de vijfentwintigste nachttrial is weer een succes, mede door de vele vrijwilligers, vrienden van de nachttrial, de TCO leden, de sponsoren, de deelnemers en als laatste het uitstekende weer, wat gelukkig de sombere voorspellingen niet volgde.

Cees
 

Het gele verhaal:

Geel/Geel+  de belevenissen van Aris;

Samen met de Marco's Veerman en Reit er gelijk vanaf 19:00 uur met gezwinde spoed vandoor. Rap even de Non-stops verkennen en rijden maar. Zo blijven we de zondvloed aan deelnemers ruimschoots voor. Voor ons zelf prettig maar ook voor de brommeraars die achter ons aan komen aangezien wij als 'Geelen'  met wat meer hop, kap en draaiwerk - doorgaans wat langer over de proeven zelf doen. Daarbij doe ik er voor mezelf goed aan om de aankomend 10-voudig
Nederlands Kampioen voor te gaan. Heb je hem namelijk hetzelfde spoortje al eens zien voordoen dan degraderen al je eigen inspanningen al direct tot prutswerk en da's niet best voor het zelfvertrouwen.


Non-stop 1 en 2 zijn echte Nachttrialconstructies met veel pallets en andere kunstmatige hindernissen. Zowel Geel als Geel+ zijn qua nivo dik in orde, al had het voor die ene Geel+'er waarschijnlijk ook allemaal 2x zo hoog mogen zijn.
In het bos bij de Nellie-bocht is vooral het meebewegen van de obstakels wat trickkie.
Achtergebleven bouwmaterialen leveren bij non-stop 4 mooie grote obstakels op met vooral voor Geel+ flinke sprongen. Ruimte en grip is er echter voldoende en daardoor is het allemaal goed te doen. Onze Benjamin Robert vindt het allemaal nogal pittig maar boekt ondanks af en toe wat weemoedige blikken toch duidelijk progressie en laat zien dat hij zijn bestaansrecht in Geel dubbel en dwars verdient.

Non-stop 5 en 6 op de dijk zijn altijd al wat slecht voor het zelfvertrouwen geweest; een hellingshoek van 2 graden en toch amper de helling op komen.
Doordat dit jaar de wollen grasmaaiers met vervroegd pensioen zijn gestuurd staat het gras hier ook nog eens tot je oksels en dat maakt het er allemaal niet makkelijker op. Lastig omzetten omdat je het gras om moet douwen, bij de Nachttrial maak je het mee!
Als schrale troost is non-stop 7 bij de familie Wagenaar een makkie.

Non-stop 8 dan... een compleet ander verhaal. Eerst moet je al wat lepig over een keerwand draaien om aan een afdaling te beginnen waarvan de laatste meter er... gewoon niet is. Ook de niet-plussers mogen hier af en de meesten lukt dit ook. Netjes. Dan komt er een opstap voor + waarvan de 'steilte' en hoogte niet eens zo zeer het probleem is, wel het ontbreken van enige ronding aan de onderkant. Een blik op het gezicht van Marco R. vlak voor het bestijgen van dit opstakel leert mij dat hier toch serieus wat in de weg ligt. Ik besluit de aanzienlijk sympathiekere 'gewoon' gele route te nemen. ( 3 x 5 = ) 15 strafpunten 'rijker', een illusie armer en de brommer nog in dezelfde staat als voor de wedstrijd zijn het resultaat.
Bij non-stop 9 hebben ze blijkbaar veel kippen want de hokken staan hier dicht op elkaar. (Mede)uitzetter Marco V. verklaart later dat er toch echt rekening met een motorlengte is gehouden. Als je te veel in een te hoge torenkraan zit ga je afstanden toch anders inschatten denk ik.

Non-stop 10 is als vanouds rijkelijk voorzien van stalen delen en dat doet mij als Corus/Tata-man toch goed, als de familie v.d. Gragt zijn activiteiten nog eens besluit te gaan verminderen (niet erg aannemelijk trouwens) gaan we dat nog serieus merken in IJmuiden. Hier een non-stop bouwen betekent het wat op goede volgorde zetten van de aanwezige klompen staal. Onderdelen die uiteindelijk hun weg vinden naar een klant of verdwijnen in één van de vele projecten van de familie zoals een stoomtrekker, boot  of ouderwets zaagmachine. Dat bouwen ging overigens opvallend vlotjes mede dankzij de aanwezigheid van een heftruck met hele handige accessoire, namelijk een rem.
Bandeleren wordt hier  als volstrekt achterhaald beschouwd, aan elkaar lassen die boel, dan zit 't goed vast.
Over het rijden hier... even goed letten op de nummering op de pijltjes. Het kruis sporen mag, visie versa ook. Secuur rijden is vooral in + is wel noodzaak, doe je dit dan ligt een 0 goed binnen bereik.
 

Achteraf zie ik dat we hier net zo goed op de fiets hadden kunnen gaan, dan lukt het namelijk ook.
Wellicht heeft het nog wel wat met de kunde van die fietser te maken, mooi om te zien was het in ieder geval wel !

A=

Voor de uitslagen klik hier

Voor meer foto's klik hier

Voor nog meer foto's van Hans Brinks  klik hier